Όπλα και Σκόπευση…
Κάτι 16άρια και 12άρια δίκαννα με στενές κάννες και τις πρώτες καραμπίνες…
Αυτά τα πρόλαβα στο ξεκίνημα της κυνηγετικής μου καριέρας. Φυσίγγια 30 και 32 γραμμάρια και σπάνια κάτι 34άρια που για την εποχή τότε ήταν υπεργομώσεις. Σήμερα τα 32 γραμμάρια είναι «παιδικές» γομώσεις μπροστά στα 40, 50+ γραμμάρια σκάγια.
«Ποιος αυλός και ποιο μήκος κώνου συναρμογής. 1-3 τα περισσότερα τσοκαρίσματα στα δίκαννα και άσε το θήραμα να πάει. Μην βιαστείς, σημάδεψε καλά και μετά ρίξε!…»
Κυνηγούσαν και εκείνοι όπως και εμείς σήμερα. Δεν είχαν τόσες επιλογές και ίσως να μην γνώριζαν όλα αυτά που εύκολα σήμερα κανείς μπορεί να βρει με αναζήτηση στο διαδίκτυο. Ωστόσο, και τότε ξεχώριζαν τα καλά ντουφέκια αλλά και οι ντουφεκαλεύριδες.
Τι νομίζετε ότι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα στο πρακτικό κομμάτι. Το ότι επικρατήσαν τα αυτογεμή και έχουν ένα φυσίγγι παραπάνω συγκριτικά με τα δίκαννα; Αλήθεια τι να το κάνεις το 1,2,3,4 φυσίγγια παραπάνω αν γενικότερα ρίχνεις στου καραγκιόζη τον γάμο; Τι να σου κάνει ο διευρυμένος αυλός και όλα τα υπόλοιπα καλούδια που σήμερα σου δίνεται η δυνατότητα να τα αποκτήσεις;
Η αγορά πουλάει και πάντα θα πουλάει. Πάντα θα υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι που θα παρουσιάζεται ως η λύση στο πρόβλημά σου. Άραγε το πήρες και καθάρισες; Έλα που δεν είναι έτσι! Μέχρι να βγουν τα τηλεκατευθυνόμενα σκάγια θα ισχύουν τα ίδια βαρετά και χιλιοειπωμένα πράγματα (κοντάκι, μέτρα, σωστή επωμιση κ.λπ.). Εκτός αν έχετε την εντύπωση ότι επειδή εσείς αγοράσατε την τελευταία τεχνολογία, θα σας λυπηθούν οι λαγοί και οι πέρδικες και θα κυνηγούν τα σκάγια σας για να διαπράξουν «χαρακίρι»!
