Υποθέτω πως δεν θα πρέπει να υπάρχει συνάδελφος που έστω και μια φορά κυνηγώντας να μην βρέθηκε αναπάντεχα αγκαλιά με την τύχη του, αφού λίγο πολύ όλοι μας κάποια στιγμή σταθήκαμε αντιμέτωποι με μια απρόβλεπτη συνάντηση.

Ανεξάρτητα με το αν ο καθένας μας τρύγησε η όχι την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, σημασία έχει ότι περιστατικά συμβαίνουν αρκετά συχνά. Το θηραματικό απρόοπτο, ενδεχομένως και να κρύβεται πάντα σε κάποια γωνιά της απεραντοσύνης του κυνηγότοπου, ωστόσο τις περισσότερες φορές ή δεν μας βγαίνει μπροστά, ή το προσπερνάμε απαρατήρητο, ή στην χειρότερη περίπτωση δεν είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι. Απρόβλεπτη συνάντηση μπορεί να προκύψει ανά πάσα στιγμή ακόμη και στα πλέον απίθανα σημεία, ωστόσο για ένα τέτοιο ενδεχόμενο μάλλον ελάχιστοι έχουμε φροντίσει να είμαστε εξοπλισμένοι.

Με απλά λόγια, ας αναλογιστούμε πόσες φορές πέρα από τα συνηθισμένα φυσίγγια, είχαμε πάνω μας εύκαιρα μερικά 4άρια, δραμιάρικα ή και μονόβολα; Πόσες φορές δεν χάθηκαν τέτοιες ευκαιρίες ακριβώς γιατί έλειπε το κατάλληλο φυσίγγι, επειδή ποτέ δεν υπολογίσαμε πως θα συμβεί και σε εμάς; Οι συναντήσεις αυτές συνήθως αφορούν περιπτώσεις με είδος θηράματος που μπορεί μεν να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα ευχολόγια των προσδοκιών μας, όμως βρίσκεται τελείως έξω από το οργανωτικό μας πλάνο και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διαχειριζόμαστε τον κυνηγότοπο.

Ο στατικός κυνηγός καρτεριού σίγουρα έχει τις λιγότερες πιθανότητες για μια τέτοια απρόβλεπτη συνάντηση, όμως έστω και αν είναι ελάχιστες, έχουν σημειωθεί και εκεί. Κατά κανόνα αυτές οι περιπτώσεις των κατ΄εξαίρεση τυχερών του επαγγέλματος, αφορούν τους συναδέλφους που με σκυλί ή και χωρίς αυτό επιλέγουν έρευνα με τα πόδια, καλύπτοντας τεράστιο χώρο και αποστάσεις. Μεταξύ λοιπόν των κυνηγών του “περιμένω” και του “αναζητώ”, δικαιωματικά οι περπατιάρηδες έχουν κάθε λόγο να ονειρεύονται σε κάποια τους έξοδο το αναπάντεχο δώρο. Οι πιθανότητες για κάτι το ξεχωριστό αυξάνονται ή μειώνονται κατά περίπτωση ανάλογα με το είδος του κυνηγότοπου, την εποχή, αλλά και τις καιρικές συνθήκες της ημέρας. Οι περδικάρηδες για παράδειγμα, έχοντας μπροστά τους πολύ συγκεκριμένο τύπο βιότοπου, δεν μπορούν συνήθως να προσδοκούν πέρα από ένα ανέλπιστο ξεφώλιασμα λαγού. Αντίθετα οι μπεκατσάδες λόγω της ποικιλομορφίας των εδαφών αλλά και των υψομέτρων που διαρκώς αλλάζουν, είναι και οι κυρίως αποδέκτες των περισσοτέρων περιστατικών. Αυτοί κατά κανόνα είναι και οι μόνοι που θα κινηθούν σε περιοχές με περιβάλλον κατάλληλο για να φιλοξενήσει από μεγάλα και μικρότερα τριχωτά, μέχρι εδαφόβια και δενδρόβια πουλιά, αλλά και υδρόβια είδη σε ιδιαίτερες περιπτώσεις.

Δίχως υπερβολή, οι μπεκατσοκυνηγοί είναι οι περισσότερο διακριθέντες μεταξύ των τυχερών. Ανάμεσα στους ευνοημένους καταχωρούνται και οι τσιχλάδες. Μπορεί να ακούγεται παράξενο έως και απίστευτο, όμως οι απρόβλεπτες συναντήσεις των κυνηγών αυτών κυρίως με λαγούς είναι αναρίθμητες, ιδίως όταν συνοδεύονται και από σκύλο. Τελείως μηδενικές αντίθετα προβλέπονται οι πιθανότητες των ορτυκάδων για κάτι το ξεχωριστό. Σίγουρα έχουν προκύψει ευκαιρίες με λαγούς στους κάμπους, φάσσες στα καλαμπόκια και παπιά σε κανάλια, είναι όμως από τις εξαιρετικά σπάνιες και συνήθως περνούν ανεκμετάλλευτες.

Αφού λοιπόν το κυνήγι είναι η ζωή μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και το αναπάντεχο είναι πάντα μέρος του κυνηγιού. Μια επιπλέον χούφτα φυσίγγια ούτε βάρος έχει, ούτε χώρο πιάνει. Και στην περίπτωση όμως που σε κάποια τσέπη έχουμε τα κατάλληλα, πάλι γεννάται το ερώτημα αν θα προλάβουμε να τα χρησιμοποιήσουμε, αφού κάποιες τέτοιες επαφές περνούν από τα μάτια μας τελείως αστραπιαία. Η απάντηση έχει να κάνει με τον χρόνο αντίδρασης του καθενός μας. Αν δεν προκύψει το στοιχείο του αιφνιδιασμού, δεν είναι δύσκολο να αλλάξει το φυσίγγι στη θαλάμη ή στις κάννες, ωστόσο δεν είναι και το ευκολότερο και σε ότι με αφορά, θα έλεγα πως σε δυο τουλάχιστον περιπτώσεις που το επιχείρησα βρέθηκα πολύ αργός… Πολλοί οι τυχεροί λοιπόν κατά περιόδους και βέβαια ανάμεσά τους ξεχωρίζουν μερικοί που τράβηξαν πρώτο λαχνό. Κάποιοι από αυτούς προφανώς το προηγούμενο βράδυ είχαν κοιμηθεί με την τύχη τους… Ανήκουν σε αυτούς που δεν χρειάστηκε ούτε πρόσθετα φυσίγγια να κουβαλούν, ούτε και τον χρόνο αλλαγής τους να χρονομετρήσουν, γιατί η ανέλπιστη συνάντηση τούς παρουσιάστηκε τόσο πολύ κοντά που και τα ψιλά σε σκάγια φυσεκλίκια τους έκαναν καλά τη δουλειά τους.

Αν βέβαια ρίξουμε μια ματιά στις διάφορες αναρτήσεις του f, θα δούμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις και θα μάθουμε ότι ο λαγός πέφτει στα 50 μέτρα ακόμη και με 8άρια, πως τα χηνάρια γκρεμίζονται και με 9αράκια διασποράς, όπως επίσης ότι μια βολή με 7άρια ξάπλωσε ένα καπρί 130 κιλών στα 30 μέτρα. Έλεος συνάδελφοι…

Ναι, συμβαίνουν περιστατικά με θηράματα δυσανάλογου όγκου από τα επιδιωκόμενα, ωστόσο ας μην το ξεφτιλίζουμε. Γιατί αν μετρηθούν οι αναρτήσεις με αλήθειες και ψέματα, θα διαπιστώσουμε ότι μόνο οι λαγοί που αναφέρονται είναι αριθμητικά περισσότεροι απ΄ όσους πήραν συνολικά όλοι οι λαγάδες της χώρας. Κάτι τέτοια μαθαίνουν σοβαροί κυνηγοί και δικαιολογημένα αναρωτιούνται: Τι διάολο, μόνο εμείς είμαστε καντέμηδες; Στην δική μας παρέα, πρόπερσι δυο φορές χαμογέλασε η τύχη με λαγούς σε μπεκατσοκυνήγι και τους απολαύσαμε στιφάδο. Πριν κάποια χρόνια, μια φορά σε πέρδικα και δύο σε μπεκάτσα, πάλι βγήκαν μπροστά μας, όμως αποδείχθηκαν αρσενικοί… Από τα περιστατικά που πράγματι συνέβησαν, κρατώ σαν δείγμα απίστευτης πραγματικά τύχης, τους τρεις λαγούς που βάρεσαν σ’ένα Σαββατοκύριακο πάνω στα Πιέρια ο Μιχάλης Ρουμπάτης με τους δυο φίλους του, το κοπαδάκι με τις φάσσες που έκατσαν στο πεύκο, πάνω ακριβώς από το κεφάλι του άγνωστου μέχρι τότε Ανέστη Γεωργακόπουλου όπου με τρεις τουφεκιές έριξε 8, καθώς και τον λαγό που πήρε ο τσιχλάς Δημήτρης Σινάνης, όταν πετάχτηκε πέντε μέτρα μακρύτερα από το σημείο που έστηναν ψησταριά!!! Σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί ακόμη. Πιστεύω όμως, πως αν υπήρχε βραβείο “κολόφαρδου” θα έπρεπε να απονεμηθεί στον Λαρισαίο κυνηγό Νίκο Σινάπαλο. Ίσως και να αποτελεί την μοναδική ως τώρα περίπτωση που κατάφεραν πέρα από τις μπεκάτσες που έψαχναν με την παρέα του, να βρουν και κυρίως να πάρουν και αγριόχοιρο και λαγό. Σε τέτοιες όμως εξαιρετικές περιπτώσεις δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για τύχη, ίσως θα πρέπει να αναγνωρίσουμε και ικανότητα.