Ένα θέμα που δεν έχει αναλυθεί παρά τον μεγάλο όγκο κειμένων με αναλύσεις τεχνικών χαρακτηριστικών των φυσιγγίων, είναι αυτό των θερμοκρασιών που αναπτύσσονται μέσα στην κάννη κατά τον πυροβολισμό…

Το ερέθισμα που μου έδωσε ένας φίλος, αποτέλεσε αιτία για να αναζητήσω τεχνικά στοιχεία για το ποιες είναι οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στο εσωτερικό της κάννης από την καύση της πυρίτιδας. Όσο και αν έψαξα στις εταιρίες κατασκευής φυσιγγίων και πρώτων υλών (κυρίως πυρίτιδας) δεν βρήκα κανένα στοιχείο.

Πληροφορίες από άλλες πηγές

Έτσι αναγκαστικά να αναζητήσω πληροφόρηση μέσω άλλων πηγών. Όσο και αν ακούγεται παράξενο κατάφερα να εντοπίσω έναν καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί την πυρίτιδα για να αποτυπώνει επάνω σε ξύλο σχέδια με πυρογραφία. Σχεδιάζει το θέμα, βάζει πυρίτιδα στα σημεία που θέλει να αποτυπωθούν και βάζοντας φωτιά στην πυρίτιδα ολοκληρώνει το έργο του. Ομολογουμένως εντυπωσιακό αλλά και πολύ καλό το αποτέλεσμα της δουλειάς του.

Έχοντας στην διάθεσή του ένα φασματογράφο θερμότητας, είναι σε θέση να μετρά τις θερμοκρασίες που αναπτύσσονται κατά την καύση της πυρίτιδας. Το ύψος των θερμοκρασιών κυμαίνεται από 400 έως 600 βαθμούς κελσίου. Λαμβάνοντας αυτά υπόψη, και μεταφέροντας τα δεδομένα στα φυσίγγια φαίνεται, ότι είναι πολύ λογικό. Οι θερμοκρασίες που παράγονται στην διαδικασία ανάφλεξης της πυρίτιδας δεν θα μπορούσε να είναι παραπάνω γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα έπαιρνε φωτιά το πλαστικό κυάθιο ή ακόμα και το πλαστικό τμήμα του κάλυκα. Ακόμα και να μην έπαιρναν φωτιά θα αλλοιώνονταν το σχήμα τους ή θα υπήρχε έντονο αποτύπωμα από τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύχτηκαν (μαυρίλα).

Θα… έλιωναν τα σκάγια

Ένα δεύτερο είναι ότι αν η θερμοκρασία ήταν υψηλότερη, λαμβάνοντας υπόψη ότι η θερμοκρασία τήξης του μολύβδου που κατασκευάζονται τα σκάγια είναι 327,5 βαθμούς κελσίου τότε το φαινόμενο που παρατηρείται σε κάποιες περίπτωσης και το ονομάζουμε θερμή συσσωμάτωση των σκαγιών θα ήταν πολύ εντονότερο. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται όταν  τμήμα των θερμών αερίων που παράγονται από την καύση της πυρίτιδας καταφέρει να διαφύγει από την έμφραξη που δημιουργεί το βύσμα στα τοιχώματα της κάννης και να περάσει στο χώρο των σκαγιών. Η θερμοκρασία είναι αυτή  σε συνάρτηση με την πίεση που ασκείται από το βύσμα στα σκάγια που τα «λιώνει», με αποτέλεσα κάποια από αυτά να ενωθούν μεταξύ τους. Παράλληλα όσα σκάγια επηρεαστούν από την θερμοκρασία δέχονται αλλοίωση στο σχήμα τους .

Αποτέλεσα είναι βγαίνοντας από την κάννη και ερχόμενα σε επαφή με την ατμόσφαιρα να παρουσιάζουν μεγαλύτερες τριβές, να έχουν μειωμένη ταχύτητα και να παρεκκλίνουν τις πορείας τους. Η διαφυγή αερίων και η προσχώρηση τους στο χώρο των σκαγιών οφείλεται κυρίως στην κακή ποιότητα κατασκευής των βυσμάτων ή την χρήση ακατάλληλων.

Στις δοκιμές στον πίνακα

Τα θερμά η ψυχρά (για αυτά θα κάνουμε αναφορά σε επόμενο κείμενο) συσσωματώματα εύκολα μπορούν να γίνουν αντιληπτά. Αν στις δοκιμές σας στον πίνακα ή στο χαρτί, δείτε να υπάρχει αποτύπωμα μεγαλύτερο σε διάμετρο συγκριτικά με το μέγεθος των σκαγιών που χρησιμοποιείται ή το αποτύπωμα στον πίνακα ή στο χαρτί έχει ακανόνιστο σχήμα, το πιθανότερο είναι αυτό να οφείλεται σε συσσωμάτωμα. Σε γενικές γραμμές το κυάθιο διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην βλητική απόδοση των φυσιγγίων. Η ποιότητα κατασκευής αλλά και η καταλληλότητα τους ανάλογα την εσωτερική διάμετρο της κάννης είναι πολύ σημαντικά στοιχεία που θα πρέπει να απασχολήσουν όλους όσοι «ψάχνονται» για το καλύτερο βλητικό αποτέλεσα

Τα πλαστικά βύσματα αντέχουν τις υψηλές θερμοκρασίες

Ένα νέο δεδομένο που προκύπτει είναι το ότι το πλαστικό τμήμα του κάλυκα και τα πλαστικά βύσματα έμφραξης, κατασκευάζονται από υλικό που έχει την δυνατότητα να αντέχει σε αυτές τις θερμοκρασίες. Να μην αλλοιώνεται το σχήμα τους, να μην αναφλέγονται και να μην επηρεάζεται η σύνθεση τους.

Μπορεί να βλέπουμε ένα αντικείμενο και να λέμε ότι είναι κατασκευασμένο από πλαστικό αλλά ο προσδιορισμός αυτός είναι τελείως αυθαίρετος και πολύ γενικός. Η κατασκευή των συνθετικών πολυμερικών υλικών είναι επιστήμη. Το αποτέλεσμα τις σύνθεσης καθορίζεται από τα τεχνικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει το αντικείμενο.