Κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι, δεν θα υπάρξει κάτω από τις ρίγες ένας αόρατος στο μάτι πόρος, που θα επιτρέψει μελλοντικά στο νερό να εισχωρήσει σε αυτό το σημείο!
Του Σοφοκλή Κοσκινά
Αν και η οπλουργική έκανε άλματα τις τελευταίες δεκαετίες, ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει μία εφαρμογή που ήταν πάντα ο “βραχνάς” των δίκαννων όπλων: οι ρίγες (ταινίες) που ενώνουν κατά μήκος τις κάννες σε πλαγιόκαννα και σουπερποζέ, συνεχίζουν να αποτελούν ένα αδύνατο και “τυφλό” σημείο, ανεξάρτητα από την ποιότητα του όπλου!
Ασημοκόλληση ή καλάι
Στην ουσία, κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι “κρύβεται” κάτω από αυτές τις δύο λεπτές μεταλλικές ρίγες, αφού ο μοναδικός τρόπος για να ελεγχτούν οι κάννες σε αυτό το σημείο, είναι να… ξεκολληθούν οι ρίγες.
Και, φυσικά, αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν πρόκειται να γίνει από κανέναν, είτε γιατί θα μειωθεί κατά πολύ η αξία ενός ακριβού όπλου, είτε γιατί αυτή η παρέμβαση και η βαφή των καννών που πρέπει να ακολουθήσει, θα στοιχίσει περισσότερα χρήματα από την αξία ενός φτηνού δίκαννου…
Όταν παράγεται στο εργοστάσιο ένα δίκαννο, οι τεχνίτες που έχουν αναλάβει τη διαδικασία της συγκόλλησης, φροντίζουν να κολληθούν πολύ καλά οι ταινίες σε όλο το μήκος τους.
Παράλληλα, χρησιμοποιούν και υγρά καθαριστικά για να απομακρύνουν τυχόν ακαθαρσίες, που μπορεί να περιέχονται στα υλικά συγκόλλησης.
Όσο ακριβότερα είναι τα όπλα, τόσο μεγαλύτερη είναι και η επιμέλεια στο να συγκολληθούν μεταξύ τους οι κάννες, αλλά και ακριβότερα τα υλικά που χρησιμοποιούνται (ασημοκόλληση, με διαφορετικό ποσοστό ασημιού στην σύνθεσή της, ανάλογα με την ποιότητα του όπλου).
Στα πιο οικονομικά όπλα, το υλικό συγκόλλησης είναι, συνήθως, το καλάι…
Ωστόσο, κανείς δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρξει κατά μήκος των καννών ένας πολύ μικρός (αόρατος στο μάτι) πόρος, που θα επιτρέψει μελλοντικά στο νερό να εισχωρήσει στο σημείο αυτό! Ακόμα και αν κολληθούν πολύ καλά οι κάννες, υπάρχει περίπτωση με την πάροδο του χρόνου και τους τρανταγμούς από τις τουφεκιές, να υπάρξουν μικρές ρωγμές στην κόλληση που θα επιτρέψουν στο νερό να εισχωρήσει…
Ο… ύπουλος εχθρός
Και, βέβαια, είναι πολύ εύκολο να καταλάβει κανείς τι θα γίνει, στην περίπτωση που εισχωρήσει νερό μεταξύ των δύο καννών: ο κάτοχος του όπλου θα το φροντίζει, θα το καθαρίζει, θα το βλέπει να γυαλίζει και θα χαίρεται, αλλά… ο εχθρός που λέγεται σκουριά θα δουλεύει ύπουλα!
Το νερό που θα εισχωρήσει εκεί θα παραμένει και, σε βάθος χρόνου, θα “τρώει” το μέταλλο της κάννης…
Δυστυχώς, στο σημείο που ενώνονται οι κάννες μεταξύ τους, ο οπλουργός δεν μπορεί να μετρήσει τα τοιχώματα για να διαπιστώσει αν υπάρχουν φθορές.
Μάλιστα, υπάρχουν περιπτώσεις που οι ταινίες ξεκολλούν, με τους κυνηγούς να πιστεύουν ότι αυτό έγινε από ισχυρή γόμωση στα φυσίγγια τους.
Ναι, δεν αποκλείεται να είναι και αυτή η αιτία, αλλά μπορεί να οφείλεται και στη διάβρωση που έχει δημιουργηθεί στα μέταλλα, από την εισροή νερού…
Κατά καιρούς υπήρξαν διάφορες εφαρμογές και πατέντες για να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα, κυρίως στα σουπερποζέ: η μονή ταινία που τοποθετούνταν ανάμεσα στις δύο κάννες, δεν άφηνε “τυφλά” σημεία, όμως, ήταν πολύ πιο αδύναμη σαν σύνδεση συγκριτικά με τις διπλές (τώρα πια δεν χρησιμοποιείται και εγκαταλείφθηκε σαν ιδέα).
Η πιο δραστική απάντηση σε αυτό το πρόβλημα ήταν να… μην υπάρχουν καθόλου ταινίες κατά μήκος των καννών!
Η σύνδεση μεταξύ τους γίνεται μόνο στο πίσω μέρος, και 10 με 15 εκατοστά στο εμπρός τμήμα του όπλου…
Και πάλι χρησιμοποιούνται διπλές ταινίες, βέβαια, αλλά η πιθανότητα να υπάρξει ατέλεια στην συγκόλληση είναι πολύ πιο μικρή, συγκριτικά με το να κολληθούν ταινίες σε όλο το μήκος των καννών. Αυτή υπήρξε μία καλή λύση για τα σουπερποζέ, όχι, όμως, για τα παραδοσιακά πλαγιόκαννα. Επίσης, το αγοραστικό κοινό δεν έδειξε να την προτιμά.
Οι μονοκόμματες κάννες
Λίγοι ήταν οι κυνηγοί που επέλεξαν όπλα χωρίς ταινίες συγκόλλησης κατά μήκος των καννών, και το έκαναν μόνο και μόνο γιατί… είναι πιο ελαφριά !
Δηλαδή, δεν ενδιαφέρθηκαν τόσο για την αποφυγή “τυφλών” σημείων, αλλά γιατί… κερδίζουν μερικά γραμμάρια βάρους (κάτι που το θεωρούν πολύ σημαντικό).
Η πιο πρόσφατη εφαρμογή για την αποφυγή χρήσης μεταλλικών ταινιών συγκόλλησης, είναι οι μονοκόμματες κάννες: μία Αγγλική εταιρία κατασκεύασε κάννες πλαγιόκαννων, από μονοκόμματο κομμάτι χάλυβα! Οι τεχνίτες της τρύπησαν μπάρα μέταλλου για να σχηματιστεί το εσωτερικό των καννών, και μετά το διαμόρφωσαν εξωτερικά. Πρόκειται για μία καλή εφαρμογή, αλλά το κόστος είναι τόσο υψηλό, που ελάχιστοι μπορούν να το καταβάλλουν.
Σε περίπτωση “ζημιάς”
Σε περίπτωση που η ρίγα του όπλου ξεκολλήσει σε κάποιο σημείο, δεν είναι απαραίτητο να πρόκειται για σοβαρή ζημιά. Μπορεί να οφείλεται σε αστοχία συγκολλητικού υλικού, ή έλλειψη καλού καθαρισμού… Σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι απαραίτητος ο οπλουργός.
