Το κυνήγι του ορτυκιού είναι από τα αγαπημένα για τον Έλληνα κυνηγό αφού συνδυάζει το περπάτημα και την έρευνα για τον εντοπισμό του θηράματος με τις (απαιτητικές) βολές σε κοντινή απόσταση.
Το ορτύκι είναι θήραμα που απαντάται σε ανοικτό χώρο και δεν έχει την ταχύτητα αλλά και τους ελιγμούς άλλων πουλιών, επομένως, το πρώτο και κύριο που πρέπει να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του ο κυνηγός είναι πως δεν πρέπει να βιαστεί να πυροβολήσει. Η μεγάλη ορατότητα που προσφέρει το περιβάλλον στο οποίο συνήθως βρίσκονται τα ορτύκια αποτελεί πλεονέκτημα για τον κυνηγό καθώς έχει όλη την άνεση να επωμίσει σωστά και να «βγάλει» μία πετυχημένη βολή και μειονέκτημα για το θήραμα. Γι’ αυτό όμως, χρειάζεται ψυχραιμία και όχι σπασμωδικές ή νευρικές αντιδράσεις κατά τη στιγμή που θα πεταχτεί το ορτύκι. Σε κάθε περίπτωση θα υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος ώστε ο κυνηγός να σημαδέψει σωστά και να πετύχει τον στόχο.
Βεβαίως, το ορτύκι αυτό καθ’ εαυτό μπορεί να είναι θήραμα που προσφέρει μικρό βαθμό δυσκολίας, όμως, το κυνήγι του εμπεριέχει δυσκολίες που κάθε άλλο παρά μπορούν να περάσουν απαρατήρητες.
Το ορτύκι καταβάλετε με βολές που πρέπει να γίνουν σε απόσταση 10 έως 20 μέτρων, στις περισσότερες περιπτώσεις. Κάτι που σημαίνει, ότι ακόμη και το καλύτερο φυσίγγι διασποράς, ενδεχομένως να αποδειχτεί ανεπαρκές αν ο κυνηγός δεν μπορέσει να επωμίσει και να στοχεύσει σωστά, κι εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας όπλο.
Ο κάθε ορτυκοκυνηγός έχει τη δική του άποψη για το καλύτερο όπλο για το συγκεκριμένο θήραμα. Άλλοι τοποθετούν ψηλά στις προτιμήσεις τους τις καραμπίνες, άλλοι τα δίκαννα. Αν πάντως θέλουμε να είμαστε απολύτως ειλικρινείς και οι δύο τύποι προσφέρονται για το κυνήγι του ορτυκιού, με μία και μοναδική επισήμανση:
- Αν πρόκειται κάποιος να επιλέξει αυτή την περίοδο την αγορά όπλου για το συγκεκριμένο κυνήγι κι έχει καταλήξει πως αυτό, για οποιοδήποτε λόγο, θα είναι δίκαννο, θα πρέπει να γνωρίζει πως στο ορτύκι ίσως αποδειχθεί πιο χρήσιμο, εύκολο στο χειρισμό και φυσικά αποτελεσματικότερο το πλαγιόκαννο, σε σχέση με το σουπερποζέ.
Για το δίκαννο, το μήκος της κάννης δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερο από τους 66 πόντους (και τα 61 εκατ. αποτελούν καλή επιλογή) και σε ότι αφορά στα τσοκαρίσματα μία αποτελεσματική λύση είναι ο κύλινδρος και για τις δύο κάννες. Υπάρχουν πάντως κι εκείνοι που προτιμούν ανοιχτό κύλινδρο (*****) για τη μία κάννη και βελτιωμένο κύλινδρο (****) για την άλλη, συνήθως την αριστερή (ή την πάνω αν πρόκειται για σουπερποζέ).
Αν κάποιος κυνηγά με καραμπίνα, ένα μήκος κάννης στα 61 εκατοστά αποτελεί την πιο ενδεδειγμένη λύση ενώ μονόδρομος είναι και ο κύλινδρος (με τσοκάρισμα ανοιχτό κύλινδρο CL *****) σε ότι αφορά το τσοκ.
Είτε πρόκειται για αυτογεμές, είτε για δίκαννο, είναι αυτονόητο ότι από τη στιγμή που το κυνήγι του ορτυκιού είναι περπατητό, ένα όπλο με βάρος μεγαλύτερο των 3 κιλών θα κουράσει τον κυνηγό.
Το μήκος της κάννης
Στο κυνήγι του ορτυκιού, το μήκος της κάννης δεν αποτελεί δέσμευση, γιατί ούτε στα πολύ πυκνά κυνηγάμε ώστε να ισχυριστούμε ότι ένα κοντόκαννο όπλο διαθέτει πλεονέκτημα λόγω ευκολίας χειρισμού σε περιορισμένο χώρο, αλλά ούτε και για την εξοικονόμηση βάρους μπορούμε πλέον να μιλάμε, γιατί υπάρχουν όπλα που ακόμη και με μήκος κάννης 76 εκατ. δεν ξεπερνούν τα 3 κιλά βάρους.
