Ο καιρός περνάει γρήγορα και ήδη οι κυνηγοί άρχισαν να ετοιμάζονται για την έναρξη της νέας σεζόν, αρχίζοντας από τη συντήρηση των όπλων.
Το κυνήγι στην ουσία δεν σταματάει ποτέ για τους περισσότερους από εμάς, όμως συχνά παραμελούμε τον εξοπλισμό μας, για να τον θυμηθούμε τον Αύγουστο, ή και το Σεπτέμβριο, για όσους ασχολούνται με το ενδημικό, κυρίως, θήραμα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι, οι οποίοι «παρκάρουν» το όπλο στην ντουλάπα μετά την τελευταία κυνηγετική εξόρμηση και το θυμούνται την παραμονή της έναρξης της νέας περιόδου. Δυστυχώς, όμως, συχνά γεύονται απογοήτευση, όταν θα διαπιστώσουν ότι το όπλο τους έχει ήδη παρουσιάσει οξειδώσεις, σκασίματα στο κοντάκι, ή φουσκώματα τα οποία οφείλονται κυρίως στην υγρασία, η οποία εγκλωβίζεται μέσα στις θήκες τις οποίες χρησιμοποιούμε όλοι.
Η θήκη κρύβει παγίδες
Αν και οι περισσότεροι θεωρούμε τη θήκη του όπλου σαν την ιδανική προστασία, συχνά αποδεικνύεται ότι μπορεί να γίνει, ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός του. Ο λόγος είναι, ότι τα υλικά με τα οποία είναι κατασκευασμένες οι περισσότερες θήκες, συγκρατούν υγρασία, την οποία με την πάροδο του χρόνου αποθέτουν πάνω στο όπλο, διαβρώνοντας τις ευαίσθητες επιφάνειές του. Προσωπικά δεν εμπιστεύομαι καμία θήκη, όσο καλής ποιότητας κι αν είναι, παρά μόνο για την προστασία του όπλου από χτυπήματα και στρεβλώσεις. Θεωρώ ότι το όπλο όταν θα μπαίνει στη θήκη, πρέπει να είναι ήδη προστατευμένο από την επαφή του με τα υλικά της θήκης τα οποία συνήθως είναι επικίνδυνα.
Η ιδανική θήκη που θα προστατεύει το όπλο από τις οξειδώσεις, δεν υπάρχει. Ο λόγος είναι απλός. Οι περισσότερες είναι κατασκευασμένες έτσι, ώστε να εμποδίζουν την υγρασία να περάσει στο όπλο. Τι γίνεται όμως με την υγρασία η οποία έχει εισχωρήσει στο εσωτερικό, όταν βάλαμε το όπλο βρεγμένο, είτε ακόμη και όταν την ανοίξαμε και πέρασε η υγρασία του περιβάλλοντος μέσα; Οι περισσότερες εύκαμπτες θήκες, είναι κατασκευασμένες από συνθετικά υλικά, τα οποία δεν επιτρέπουν τον εξαερισμό του εσωτερικού. Μέσα από το εξωτερικό δέρμα, δερματίνη, ή ύφασμα το οποίο βλέπουμε, οι κατασκευαστές τοποθετούν ένα «μαξιλάρι» από αφρώδες υλικό, για να προστατεύεται το όπλο από τα χτυπήματα. Στο εσωτερικό άλλοι χρησιμοποιούν συνθετική γούνα (η οποία δεν έχει απορροφητικότητα), άλλοι συνθετικό ύφασμα (ανθεκτικό στα σκισίματα) και άλλοι συνθετικό δέρμα (στεγανό). Μπορεί η υγρασία να μην διαπερνά τη θήκη από έξω προς τα μέσα, όμως ένα βρεγμένο όπλο όταν θα μπει στη θήκη, θα παραμείνει με την υγρασία. Οι σκληρές βαλίτσες που είναι κατασκευασμένες εξωτερικά από πολυεστερίνη ή ABS, παρέχουν προστασία από χτυπήματα (καλύτερη από τις εύκαμπτες θήκες), όμως χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στα αφρώδη υλικά που τοποθετούνται στο εσωτερικό.
Τα υλικά αυτά, μετά από ένα διάστημα πολυμερίζονται και απελευθερώνουν διαβρωτικά υγρά, τα οποία καταστρέφουν το όπλο. Το καλύτερο είναι, αν αποθηκεύουμε το όπλο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, να καλύπτουμε τα εξωτερικά μεταλλικά του μέρη, με γράσο ειδικό για όπλα (προσοχή όχι κοινά γράσα μηχανών) και να το τυλίγουμε με συνθετική μεμβράνη, όπως αυτή που χρησιμοποιούμε για τα τρόφιμα. Την περίοδο του κυνηγίου, δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε το όπλο χωρίς λάδι (ειδικό για όπλα), όχι όμως αυτά που προορίζονται για μακρά συντήρηση διότι είναι πολύ παχύρευστα και ενδέχεται να αντιμετωπίσουμε προβλήματα λειτουργίας. Στην αγορά κυκλοφορούν πολλές μάρκες και πολλές ποιότητες λιπαντικών για όπλα. Προσοχή όμως στις προδιαγραφές τους, διότι δεν είναι όλα ίδια και δεν προσφέρουν όλα προστασία. Υπάρχουν λιπαντικά μακράς συντήρησης, λιπαντικά για την καλή λειτουργία των μηχανισμών, λιπαντικά που περιέχουν καθαριστικά υγρά κλπ. Η προστασία του όπλου είναι υπόθεση μεγάλης σημασίας διότι θα αποφύγουμε τις περιπέτειες και το κόστος επισκευής.
Τα ατσάλινα μέρη του όπλου
Το γνωστό μαύρο χρώμα των καννών και των υπόλοιπων ατσάλινων μερών που όλοι ονομάζουμε βαφή, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια μορφή οξείδωσης. Η οξείδωση αυτή γίνεται, για να προστατεύει τα όπλα από τις αντανακλάσεις, τις τριβές και τη διάβρωση. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι το όπλο είναι άτρωτο από τη σκουριά. Αντίθετα είναι ευάλωτο στην παρατεταμένη υγρασία όπως περιγράψαμε για την εγκλωβισμένη στις θήκες, αλλά και σε άλλες ουσίες όπως το αίμα των θηραμάτων, ο ιδρώτας μας, το ρετσίνι πολλών φυτών ιδίως του αλμυρικιού, ο χυμός των εσπεριδοειδών, το αλμυρό (θαλασσινό) ακόμη και το υφάλμυρο νερό, υγρά που χρησιμοποιούμε στο αυτοκίνητο, όπως υγρά φρένων, μπαταρίας κλπ. Όσο πιο λεία είναι η επιφάνεια του μετάλλου, τόσο πιο ανθεκτικό είναι στις οξειδώσεις, όμως κανένα δεν είναι άτρωτο. Αν οξειδωθεί κάποιο από τα ατσάλινα μέρη του όπλου, η καλύτερη λύση είναι να απευθυνθούμε σε έναν οπλουργό, ο οποίος θα αφαιρέσει εντελώς την οξείδωση αλλά και την εργοστασιακή «βαφή» και θα προχωρήσει σε διαδικασία αποκατάστασης με ειδικά υγρά.
Η διαδικασία αυτή είναι περίπλοκη, χρονοβόρα και δύσκολη για κάποιον που δεν είναι ειδικευμένος και δεν έχει ανάλογο εξοπλισμό. Για το λόγο αυτό άλλωστε, είναι και μεγάλο το κόστος αποκατάστασης, αν πρόκειται για κάννες ή βάσεις όπλων. Αν η βλάβη είναι μικρή όμως, μπορούμε να την επιδιορθώσουμε με ειδικά χημικά που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Οι εταιρίες BRICHWOOD CASEY, BALLISTOL, OUTERS κλπ παράγουν προϊόντα για ερασιτέχνες, με τα οποία η αποκατάσταση μπορεί να μην έχει την ποιότητα που θα έχει η κανονική βαφή του οπλουργού, όμως θα καλύψει σε μεγάλο βαθμό τις βλάβες.
Τα εξαρτήματα αλουμινίου
Σε ότι αφορά τα εξαρτήματα που είναι κατασκευασμένα από αλουμίνιο, το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο. Οι οπλουργοί συνήθως δεν αναλαμβάνουν να αποκαταστήσουν τα διαβρωμένα ή γδαρμένα εξαρτήματα αλουμινίου, διότι δεν έχουν κατάλληλο εξοπλισμό ανοδείωσης. Τέτοιο εξοπλισμό έχουν μόνο μεγάλες βιομηχανίες επεξεργασίας αλουμινίου, οι οποίες δεν αναλαμβάνουν βέβαια αυτού του είδους τις εργασίες. Κι εδώ όμως οι αμερικανοί έχουν τη δική τους πρόταση για τους ερασιτέχνες. Η BRICHWOOD CASEY (ενδεχομένως κι άλλες εταιρίες), παράγει ειδικό προϊόν για την αποκατάσταση μικρών βλαβών σε αλουμινένια εξαρτήματα.
Οι κεραμικές βαφές
Τα τελευταία χρόνια μερικοί οπλουργοί χρησιμοποιούν κεραμικές βαφές που προσφέρουν άριστη προστασία στα όπλα και μπορεί να εφαρμοστούν σε ατσάλινα και αλουμινένια εξαρτήματα. Η διαδικασία όμως αυτή είναι δύσκολη, απαιτεί ειδικευμένο προσωπικό και εξοπλισμό. Είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να εφαρμοστεί από ερασιτέχνες.
Το κοντάκι και η πάπια
Αν το κοντάκι και η πάπια είναι κατασκευασμένα από συνθετικά υλικά, δύσκολα θα μπορέσει ο ανειδίκευτος κυνηγός να αποκαταστήσει επιφανειακές βλάβες, όπως γδαρσίματα ή φθορά της μεμβράνης η οποία καλύπτει το συνθετικό. Η μόνη λύση, είναι η αφαίρεση της μεμβράνης με λίγο συρμάτινο μαλλί εμποτισμένο σε λάδι. Αν πρόκειται για ξύλο, το καλύτερο είναι να αποφύγουμε τα συνθετικά βερνίκια. Το λάδι για την επεξεργασία των ξύλων είναι η καλύτερη λύση. Αν αποφασίσουμε να χρησιμοποιήσουμε λινέλαιο, θα πρέπει να αφαιρέσουμε εντελώς κάθε άλλο υλικό που υπάρχει την επιφάνεια του ξύλου και στη συνέχεια να την καλύψουμε με ένα λεπτό στρώμα ειδικού λινελαίου (όχι αυτό που χρησιμοποιούν οι ελαιοχρωματιστές). Τέτοιο λάδι παράγει η BRICHWOOD CASEY. Η διαδικασία που ακολουθούν τα εργοστάσια κατασκευής όπλων είναι χρονοβόρα καθώς πρέπει να γίνονται αλλεπάλληλες επαλείψεις και τρίψιμο. Πιο εύκολη διαδικασία είναι η επάλειψη με ειδικό λάδι που αναδεικνύει και προστατεύει τα ξύλα. Τέτοιο προϊόν παράγει η BALLISTOL και η FOR GUN.
Επιγραμματικά θα λέγαμε, ότι η ενασχόληση με τις μικροεπισκευές του όπλου μας είναι ενδιαφέρουσα υπόθεση, όμως πρέπει πάντοτε να ακολουθούμε τις οδηγίες των κατασκευαστών του όπλου και κυρίως των προϊόντων επιδιόρθωσης. Αν δεν έχουμε τις βασικές γνώσεις και τη διάθεση, καλύτερα είναι να εμπιστευόμαστε τουλάχιστον μία φορά το χρόνο έναν καλό οπλουργό, ο οποίος θα κάνει καθαρισμό, επιθεώρηση και πλήρη συντήρηση του όπλου.
