Μεγάλο «σχολείο» το κυνήγι της «µαύρης» τσίχλας – Τουφεκιές μισής ανάσας
Οι κοντινές τουφεκιές δικαίως φέρουν την ονομασία “μισής ανάσας”, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν προλαβαίνεις ούτε ολόκληρη να την πάρεις.
Και αυτό είναι κάτι που καταλαβαίνουν περισσότερο από κάθε άλλον, εκείνοι που κυνηγούν τις “μαύρες” τσίχλες.
Οι “μαύρες” τσίχλες κατεβαίνουν το πρωί για να βρουν την τροφή τους, κινούνται με μεγάλη ταχύτητα και στον κυνηγό δίνεται η δυνατότητα να έχει οπτική επαφή μαζί τους για δέκατα του δευτερολέπτου.
Σε αυτές τις συνθήκες, είναι ζήτημα αν μπορείς να πάρεις μία ολόκληρη ανάσα, καθώς τουφεκάς. Αντιθέτως, το μόνο που προλαβαίνεις να κάνεις είναι να σταματήσεις την αναπνοή σου.
Ενστικτώδεις
Οι τουφεκιές αυτές είναι ενστικτώδεις. Αν δεν το έχεις, δεν μπορείς να το κάνεις. Αναφέρομαι σε τουφεκιές που η απόσταση που χωρίζει την κάννη από το θήραμα είναι 5-10 μέτρα. Το σημαντικότερο που καλείται ο κυνηγός να αντιμετωπίσει σε αυτές είναι ο αιφνιδιασμός, τόσο από το πουλί που πετάγεται μπροστά του, όσο και από την ταχύτητα με την οποία πρέπει να αντιδράσει.
Πώς ξεπερνιέται αυτός ο αρχικός αιφνιδιασμός; Με την εμπειρία.
Να μιλήσουμε για φυσίγγια διασποράς ή “κανονικά”; Να μιλήσουμε για τσοκ; Λίγα πράγματα μπορούμε να πούμε κι αυτά εκπορεύονται από την λογική.
Με λίγα λόγια είναι αυτονόητα. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που θα προτείνει για αυτές τις τουφεκιές στις “μαύρες” τσίχλες φουλ τσοκ και 7άρια σκάγια. Ακόμα και στο δίλλημα μεταξύ φυσιγγίων διασποράς και “κανονικών”, η απάντηση δεν μπορεί να είναι μονολεκτική και ξεκάθαρη.
Όλα έχουν να κάνουν με το κατά πόσο ο κυνηγός είναι σε θέση να μπορεί να κρατήσει την ψυχραιμία του, να έχει πολύ καλή επώμιση και τα “κέντρα” της τουφεκιάς του σε σχέση με το που βρίσκεται το θήραμα, να είναι από τον μέσο όρο και πάνω.
Με λίγα λόγια να ξαμώνει (όπως λένε και οι Κρητικοί) καλά.
Χρειάζεται χρόνος και κόπος
Όλα αυτά δεν επιτυγχάνονται μέσω της… Θείας Φώτισης.
Χρειάζεται χρόνος και κόπος για να φτάσει στο σημείο ο κυνηγός να εξοικειωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ανταποκριθεί στις δυσκολίες που βάζει η αιφνίδια παρουσία του θηράματος και να μάθει να κάνει όλα τα απαραίτητα χωρίς να κυριεύεται από πανικό.
Στις τουφεκιές των 5 – 10 μέτρων δεν μετράει το αν τα φυσίγγια είναι διασποράς ή “κανονικά”. Η διαφορά που έχουν στον κύκλο δεν ξεπερνά τα 7 εκατοστά. Αυτό που μετράει είναι η σωστή επώμιση και η άριστη προσαρμογή του όπλου στα μέτρα του σκοπευτή.
Αν τύχει να παρακολουθήσετε κάποιον καλό κυνηγό στο πρωινό κυνήγι της τσίχλας και σε τέτοιες βολές, θα διαπιστώσετε, ότι οι κινήσεις του παρά το ότι τα περιθώρια είναι ελάχιστα δεν είναι βιαστικές ούτε απότομες. Έχει προσαρμοστεί σε αυτό που κάνει και γνωρίζει ότι το μόνο που μετράει για να ολοκληρώσει όλη τη διαδικασία (εντοπισμός, επώμιση, πυροβολισμός) είναι το οπτικό ερέθισμα που θα δεχτεί από την κίνηση του θηράματος.
Χέρια και σώμα
Η εμπειρία είναι αυτή που κινεί τα χέρια και το σώμα του για να ευθυγραμμίσει την κάννη του όπλου με το θήραμα. Και αυτό είναι το εκπληκτικό.
Το πως καταφέρνει μέσα σε δέκατα του δευτερολέπτου να εντοπίσει τον στόχο, να σηκώσει το όπλο, να το βάλει επάνω στον στόχο και να τραβήξει τη σκανδάλη. Δεν σταματά εδώ, γιατί θα πρέπει να προσθέσουμε και τον κύκλο κατανομής που έχει η τουφεκιά στις αποστάσεις των 5-10 μέτρων, αλλά και το μέγεθος του θηράματος.
Οι τουφεκιές αυτές είναι ίσως οι δυσκολότερες που υπάρχουν, ανεξαρτήτως θηράματος. Αυτές τις τουφεκιές επιθυμούν να έχουν οι μπεκατσοκυνηγοί, με τη διαφορά ότι για εκείνους, και ειδικά αν κυνηγούν μόνο μπεκάτσα, είναι πολύ δύσκολο να αποκτήσουν την απαραίτητη εμπειρία που χρειάζεται κι αυτό οφείλεται στις λίγες βολές που ρίχνουν σε αυτό το κυνήγι.
Ρίξτε µία µατιά στους αθλητές του skeet.
