Αν το όπλο δεν έχει να σας πει κάτι, τότε καλύτερα να αλλάξει χέρια και να πάει σε κάποιον που μπορεί να μην του λέει τίποτα συναισθηματικά, αλλά θα είναι σε θέση με τη φροντίδα που θα του δείξει, να το κρατήσει πολλά χρόνια ακόμη «ζωντανό»…

Η αξία των κειμηλίων είναι συναισθηματική. Οικογενειακά αντικείμενα που περνούν από γενιά σε γενιά με τη λογική ότι κάτι θυμίζουν, κάτι σηματοδοτούν. Δεν έχει σημασία για τι αντικείμενο πρόκειται, αρκεί γύρω από αυτό να υπάρχει ιστορία. Ντοκουμέντα που κάτι έχουν να πουν, περιστατικά που άφησαν ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία της οικογένειας. Τέτοια αντικείμενα σε κάποιες περιπτώσεις είναι και τα κυνηγετικά όπλα.

Στις επόμενες γενιές

Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου όπλα περνούν στις επόμενες γενεές και η θέση τους στην οικογένεια έχει την αξία των κειμηλίων. Δεν έχει σημασία πόσο έχουν, από πού προέρχονται ή ποια είναι η σημερινή τους αξία… Άλλωστε, τα οικογενειακά κειμήλια δεν εκτιμώνται με την χρηματιστηριακή αξία τους, αλλά με την συναισθηματική, εκτός της περίπτωσης που οι επόμενοι που θα τα παραλάβουν τα δουν ως χρήματα και θελήσουν να τα μετατρέψουν σε δολάρια ή ευρώ.

Δεν είναι λίγες οι φορές που τέτοια όπλα έρχονται στα γραφεία μας για να αναγνωρίσουμε την ταυτότητα προέλευσής τους, τη χρονολογία κατασκευής τους και τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά.Το πιο δύσκολο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να εκτιμήσουμε πόσο κάνουν. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση, ότι επειδή είναι παλιά έχουν και μεγάλη αξία. Σαφώς και υπάρχουν όπλα κειμήλια, ανεκτίμητης οικονομικής αξίας, η οποία εξαρτάται από την σπανιότητά τους και την κατάσταση που βρίσκονται σήμερα… Υπάρχουν όμως και «ταπεινά» όπλα, χαμηλής σήμερα οικονομικής αξίας, αλλά υψηλής συναισθηματικής αξίας, για τους ανθρώπους που τα έχουν στην κατοχή τους.

«Αξίζει να το φτιάξω;»

Δεν είναι λίγες οι φορές που καλούμαστε να απαντήσουμε στην ερώτηση, «ήταν του παππού μου αξίζει να το φτιάξω;».  Ουσιαστικά στην ερώτηση αυτή καλείται να απαντήσει εκείνος που ρωτά, γιατί εμείς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν το όπλο το αντιμετωπίζει σαν εργαλείο ή σαν οικογενειακό κειμήλιο. Αν δεν του λέει κάτι τι μπορούμε να απαντήσουμε εμείς; Από την άλλη πλευρά έχω δει σε οπλουργούς, αρκετά όπλα χαμηλής οικονομικής αξίας που οι κάτοχοι τους ξοδεύουν χρήματα πολλαπλάσια της αξία τους για να κρατήσουν ζωντανή την συναισθηματική τους αξία. Δυστυχώς όμως, τα περισσότερα όπλα «φεύγουν» απλά και μόνο επειδή οι κληρονόμοι δεν θέλουν να τα έχουν. Με τον τρόπο αυτό τα τελευταία 60 χρόνια, πολλά όπλα μεγάλης οικονομικής αξίας, και όχι μόνο, άλλαξαν χέρια στη χώρα μας.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα είναι ότι οι νεότερες γενιές που έχουν μεγαλώσει μακριά από τη φύση δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την συναισθηματική αξία που είχε το όπλο για τον κάτοχο του. Όλα κλείνουν για αυτούς στην άποψη, «τι να το κάνουμε εμείς το όπλο του παππού ή του πατέρα μας, αφού κυνηγοί δεν είμαστε;». Αλλάζουν τα πράγματα όταν οι κληρονόμοι είναι κυνηγοί. Επειδή μπορούν να καταλάβουν την αξία που είχε το όπλο για τον πρόγονό τους και ενδεχομένως και εκείνοι να έζησαν στιγμές που βρέθηκαν παρουσία του όπλου στο βουνό με τον πατέρα τους η τον παππού τους.

Επειδή όλα έχουν μία τιμή

Ίσως να ήταν το όπλο που έριξαν την πρώτη τους τουφεκιά. Ένα τέτοιο όπλο, απλά δεν δίνεται, γιατί έχει να πει και να θυμίσει πολλά. Και στην περίπτωση όμως που οι κληρονόμοι είναι κυνηγοί, δεν είναι απόλυτα βέβαιο, ότι θα λειτουργήσουν με βάση το συναίσθημα. Υπάρχουν και εκείνοι που θα βρουν ευκαιρία να το δώσουν όσο-όσο για να αγοράσουν κάτι πιο σύγχρονο. Επειδή όλα έχουν μια τιμή υπάρχουν και όπλα που παρά την συναισθηματική τους αξία, πωλούνται, γιατί το χρηματικό αντάλλαγμα είναι πολύ δελεαστικό. Στην περίπτωση αυτή, ο αγοραστής πρέπει γνωρίζει, ότι ένα κομμάτι της τιμής καθορίζεται και από την συναισθηματική αξία. Άποψη μου είναι, ότι αν το όπλο δεν έχει να σας πει κάτι, τότε καλύτερα να αλλάξει χέρια για να πάει σε κάποιον που μπορεί να μην του λέει τίποτα συναισθηματικά αλλά θα είναι σε θέση με την φροντίδα που θα του δείξει να το κρατήσει πολλά χρόνια «ζωντανό».

Σε οικογένειες για αιώνες

Θα έχετε διαβάσει και δει πολλές ιστορίες για όπλα που έρχονται από πολύ παλιά. Όπως και για όπλα που ανήκουν σε οικογένειες για αιώνες. Όπως και για τέτοια όπλα που πουλήθηκαν μέσω οίκων δημοπρασιών σε απίστευτα υψηλές τιμές. Συνήθως την αρχική συναισθηματική αξία την μεταφέρει ο κάτοχος του όπλου στους απογόνους του, επισημαίνοντας πόσο μεγάλη αξία έχει για αυτούς το συγκεκριμένο αντικείμενο. Κάπως έτσι δημιουργούνται τα οικογενειακά  κειμήλια. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει η απόγονοι να καταλάβουν από μόνοι τους την αξία αυτή ή να συνδυάσουν το αντικείμενο με στιγμές που σηματοδότησαν την ιστορία της οικογένειας.