Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια οι κατασκευαστές όπλων ασχολούνται πλέον με σοβαρά πράγματα όπως είναι η βλητική απόδοση των καννών, καθώς πέρασαν τα χρόνια της ανούσιας κόντρας για πράγματα που μικρή σημασία έχουν στην απόδοση ενός τουφεκιού, όπως για παράδειγμα ο χρωματισμός των ακίδων σκόπευσης…
Του Σοφοκλή Κοσκινά
Πλέον έχουμε περάσει σε άλλη φάση που έχει να κάνει με την βλητική απόδοση των καννών. Την αλλαγή αυτή δεν την επέλεξαν οι κατασκευαστές αλλά τους το επέβαλλε το αγοραστικό κοινό με βάση της προτιμήσεις που δείχνει.
Μεγάλες εταιρείες όπως οι Browning, Beretta, Benelli, Fabarm, Winchester, Remington και άλλες, μπήκαν στην διαδικασία να επανεξετάσουν την βλητική απόδοση των καννών των όπλων που παράγουν και να προβούν στις αναγκαίες αλλαγές και βελτιώσεις. Η Fabarm μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι, με τις κάννες τεχνολογίας Tribore. Πρόκειται για την μεγαλύτερη αλλαγή που πραγματοποίησε η ιταλική φίρμα λίγο πριν φύγει ο προηγούμενος αιώνας. Αυτό που επεδίωξε, και πέτυχε, η Fabarm ήταν η διαφοροποίησή της από τους υπόλοιπους κατασκευαστές σε κάτι που είναι πολύ χρήσιμο για τον κυνηγό-σκοπευτή.
Η… αμερικάνικη επανάσταση
Οι Αμερικανοί έτσι κι αλλιώς είχαν κάνει την δική τους επανάσταση με τις κάννες που ο αυλός είχε μεγαλύτερη διάμετρο, πολλά χρόνια πίσω. Την τεχνολογία αυτή την ονόμασαν over bore, back bore, κ.λπ.. Στο παιχνίδι μπήκε η Beretta που θέλοντας να απαντήσει σε Αμερικανούς αλλά και άλλους ευρωπαίους ανταγωνιστές, παρουσίασε για τα 12αρια λειόκαννα όπλα της, κάννες με αυλούς διαμέτρου 18,6 χιλιοστά. Στο Βέλγιο οι μηχανολόγοι της Browning δεν θέλησαν να μείνουν έξω από το παιχνίδι, και η δική τους απάντηση, πέραν του διευρυμένου αυλού, ήταν αλλαγές στην εσωτερική διαμόρφωση της κάννης. Πατέντα που εμφανίσθηκε για πρώτη φορά το 2010 με τη σημαντικότερη αλλαγή να αφορά στην επιμήκυνση του κώνου προσαρμογής.
Η Benelli περίμενε… καρτερικά να δει τι έχουν να «πουν» όλοι οι υπόλοιποι κατασκευαστές και μετά έδωσε την δική της απάντηση που ακούει στο όνομα power bore. Παρέμεινε στις κλασικές διαμέτρους αυλού για τα 12αρια όπλα (18,4-5 χιλιοστά) αλλά φρόντισε να διαμορφώσει έτσι το εσωτερικό της κάννης, ώστε να βελτιώσει την βλητική απόδοση. Η κάθε εταιρεία, λογικό είναι να προβάλει την δική της εφαρμογή και να την παρουσιάζει ως την καλύτερη έναντι όλων των άλλων. Από την άλλη, όμως, φαρμογή που να έχει μόνο θετικά χαρακτηριστικά δεν υπάρχει. Το ζητούμενο είναι τι να επιλέξει ο κυνηγός- σκοπευτής και γιατί.
Και από την στιγμή που δεν γνωρίζει ποια είναι τα αρνητικά πόσο εύκολο είναι άραγε ν’ αποφασίσει μόνο με τα θετικά στοιχεία που προβάλλουν οι εταιρείες;
Τα καλύτερα αποτελέσματα
Αν αναλογιστούμε πόσο μεγάλο είναι το φάσμα και το είδος των γομώσεων που χρησιμοποιούνται στο διαμέτρημα 12, είναι βέβαιο πως το συμπέρασμα στο οποίο θα «οδηγηθούμε» είναι ότι για να πραγματοποιήσουν τις απαραίτητες δοκιμές και να έχουν ασφαλή συμπεράσματα, οι κατασκευαστές είναι αναγκασμένοι να τα δοκιμάσουν όλα. Είναι δεδομένο, όμως, ότι τα καλύτερα βλητικά χαρακτηριστικά ο κάθε κατασκευαστής θα τα πάρει σε κάποιο φάσμα γομώσεων.
Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ εμείς, γιατί η λογική λέει ότι δεν συμφέρει την εταιρία να δημοσιοποιήσει τέτοια στοιχεία. Δεν θα υπάρξει κατασκευαστής που θα πει «η δική μου κάννη, έτσι όπως την μελέτησα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι ιδανική για να ρίχνει γομώσεις 34 και 35 γραμμάρια». Όλοι ποντάρουν στο να καταφέρουν να προσεγγίσουν την καλύτερη απόδοση στο επικρατέστερο φάσμα γομώσεων που χρησιμοποιούν οι κυνηγοί. Από 32 έως 40 γραμμάρια σκάγια. Αλλά ακόμα και σε αυτό το εύρος γομώσεων κάποιες κάννες αποδίδουν άριστα στα 32, 33 γραμμάρια κάποιες άλλες στα 35, 36 και πάει λέγοντας.
Κάποια στιγμή η Beretta έβγαλε στην αγορά κάποιο μοντέλο αυτογεμούς που το πρότεινε ως ιδανικό για το κυνήγι μικρών φτερωτών θηραμάτων -όπως την τσίχλα για παράδειγμα- και για γομώσεις από 28 έως 32 γραμμάρια. Το όπλο είχε κάννη με διάμετρο αυλού 18,2 χιλιοστά. Δοκίμασε και βρήκε ιδανική αυτή την διάμετρο αυλού για το συγκεκριμένο φάσμα γομώσεων.
Η διαμόρφωση στο εσωτερικό
Το θέμα δεν έχει να κάνει μόνο με την διάμετρο αυλού αλλά γενικότερα με την τεχνολογία που επιλεγεί ο κάθε κατασκευαστής για να διαμορφώσει το εσωτερικό της κάννης. Άλλωστε πλέον στα νέα όπλα δεν θα αναγράφεται η εσωτερική διάμετρο του αυλού της κάννης παρά μονάχα η τεχνολογία που έχει επιλέξει ο κατασκευαστής (Back bore, over bore, tribore, power bore).
Πάντα θα υπάρχουν οι κυνηγοί που θα μνημονεύουν την μια η την άλλη τεχνολογία ως την καλύτερη για αυτούς. Αν προσπαθήσετε να τους ομαδοποιήσετε με βάση το κυνήγι που κάνουν, άρα και το φάσμα των γομώσεων που ρίχνουν, ίσως τότε να είστε σε θέση να γνωρίζετε ποια εφαρμογή αποδίδει καλύτερα σε κάθε περίπτωση. Παλιότερα λέγαμε ότι τα όπλα με διευρυμένους αυλούς αποδίδουν καλύτερα με «βαριές» γομώσεις. Από την στιγμή που οι κατασκευαστές φυσιγγίων βελτίωσαν τα βύσματα (τάπες) το θέμα αυτό ξεπεράστηκε σε μεγάλο βαθμό.
Δεν είναι καθόλου εύκολο να οδηγούμαστε σε εύκολα συμπεράσματα για το ποια πρόταση είναι η καλύτερη. Δεν είναι όλα τα φυσίγγια ίδια ούτε όλοι οι σκοπευτές ίδιοι. Η βλητική απόδοση των καννών τουλάχιστον είναι σημαντικό θέμα και αξίζει κανείς να ασχοληθεί με αυτό. Το ευχάριστο είναι ότι οι κατασκευαστές είναι σε διαδικασία βελτίωσης. Λίγο με τα τσόκ, τους κώνους και την εσωτερική διαμόρφωση το ψάχνουν. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς ειδικά όσοι αναζητούν την καλή βολή.
