Το πάτημα της σκανδάλης του όπλου φαντάζει μία κοινότυπη και απλή διαδικασία, όμως μόνο τέτοια δεν είναι, αφού καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία ή την αποτυχία μιας βολής.

Μία πολύ μαλακή σκανδάλη συμβάλει τα μέγιστα σε μία πολύ γρήγορη βολή και μία σκληρή σε μία αργή βολή, με μεγάλη πιθανότητα αποτυχίας. Πέρα από τα χαρακτηριστικά της κάθε σκανδάλης, όμως, o τρόπος με τον οποίο την πιάνει και την πατάει ο κυνηγός είναι εξίσου σημαντικός στην κατάληξη που θα έχει η βολή.

Η λάθος θέση

Υπάρχουν κυνηγοί, νέοι αλλά και παλαιότεροι, που πιάνουν τη σκανδάλη με τη δεύτερη φάλαγγα του δείκτη του χεριού, και όχι με την πρώτη που είναι και το σωστό. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιάνουν και πατούν τη σκανδάλη με την μεσοφαλαγγική άρθρωση, που επίσης είναι λάθος τρόπος και θα πρέπει να αποφεύγεται. Γιατί είναι λάθος; Τα αισθητήρια νεύρα βρίσκονται στην άκρη του δαχτύλου, κάτι που σημαίνει πως για να έχει σωστή αίσθηση ο κυνηγός στο πάτημα της σκανδάλης, θα πρέπει, απαραιτήτως, να το κάνει με την άκρη του δαχτύλου.

Ένα λάθος που συμβαίνει πολλές φορές όταν κάποιος πιάνει τη σκανδάλη με τη δεύτερη φάλαγγα ή με τη μεσοφαλαγγική άρθρωση είναι ότι την πατάει (ασυναίσθητα) παρατεταμένα και πάρα πολύ δυνατά, με αποτέλεσμα όταν την αφήνει για να πυροβολήσει ξανά, αυτή να μην έχει οπλίσει. Στη λάθος θέση του δείκτη η σκανδάλη δεν πιέζεται κάθετα και γρήγορα όπως πρέπει, με συνέπεια αυτά τα κλάσματα του δευτερολέπτου καθυστέρησης της βολής – ενώ το όπλο βρίσκεται στον ώμο και πάνω στη σκοπευτική γραμμή – να έχουν βλαβερές συνέπειες στην επιτυχία της βολής.

Το σωστό πιάσιμο

Βέβαια, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις στις οποίες η λάθος τοποθέτηση του δαχτύλου πάνω στη σκανδάλη, ενδεχομένως να οφείλεται σε κάποιους παράγοντες που εμποδίζουν ή δεν επιτρέπουν στον κυνηγό να κάνει το σωστό. Για παράδειγμα, το λάθος τράβηγμα με τη δεύτερη φάλαγγα του δείκτη, μπορεί να οφείλεται στο μεγάλο μήκος της παλάμης και των δαχτύλων του κυνηγού, σε συνδυασμό με τον τρόπο πιασίματος του κοντακίου, καθώς επίσης και στον τύπο του κοντακίου (αγγλικού ή πιστολέ). Πολλοί αρέσκονται να χρησιμοποιούν μόνο ίσια αγγλικού τύπου κοντάκια, και άλλοι τα ημιπιστολοειδή ή τα κυρτά πιστολοειδή.

Πρέπει, λοιπόν, να γνωρίζουν το σωστό πιάσιμο της λαβής ώστε να έρχεται η πρώτη φάλαγγα του δείκτη πάνω στη σκανδάλη και η παλάμη να αγκαλιάζει άνετα το κρίσιμο σημείο γύρω από το λαιμό του κοντακίου.

Άλλος παράγοντας είναι το κοντό κοντάκι σε σχέση με τις ανατομικές ανάγκες του κυνηγού. Για αυτό το λόγο, όταν κάποιος αγοράζει όπλο θα πρέπει να το δοκιμάζει πρόχειρα, τοποθετώντας σωστά την παλάμη στη λαβή και το δάχτυλο με την πρώτη φάλαγγα στη σκανδάλη, πάνω στο βραχίονα στον οποίο να εφάπτεται το πέλμα του κοντακίου στην άκρη του.

Αν, λοιπόν, σε αυτό το πρόχειρο τεστ η πρώτη φάλαγγα εξακολουθεί να εφάπτεται κανονικά της σκανδάλης (στην πρώτη του δισκάνδαλου), τότε το μήκος του κοντακίου είναι κανονικό για τις σωματικές διαστάσεις του κυνηγού. Εάν όμως εφάπτεται η δεύτερη φάλαγγα τότε το κοντάκι είναι κοντό και, αντιθέτως είναι πολύ μακρύ αν μόλις εφάπτεται η άκρη της πρώτης φάλαγγας.

Ανατομικός σχεδιασμός

Σήμερα υπάρχουν αρκετά σουρποζέ – ειδικά τύπου SPORTING – που έχουν μονή σκανδάλη ρυθμιζόμενη κατά μήκος, οπότε ο κυνηγός ή ο σκοπευτής την τοποθετεί εκεί που τον βολεύει. Επίσης υπάρχουν και αρκετά όπλα που διαθέτουν σκανδάλη ανατομική και φαρδιά, η οποία βοηθάει στο να “κάθεται” άνετα πάνω της η πρώτη φάλαγγα του δείκτη. Μερικά μάλιστα διαθέτουν και ψάθα πάνω στη σκανδάλη, ώστε να μη γλιστράει το δάκτυλο (ακόμη κι αν ο χειριστής φοράει γάντι), αν πατηθεί βίαια πάνω της.

Κάποιες βιομηχανίες, μάλιστα, προσφέρουν τρία διαφορετικά είδη σκανδαλών που αλλάζουν εύκολα, για να χρησιμοποιεί ο κάτοχος του όπλου αυτό που του δίνει την καλύτερη αίσθηση.

Στα παλαιότερα δισκάνδαλα μοντέλα δίκαννων, ήταν σύνηθες να είναι αρθρωτή η πρώτη σκανδάλη κι αυτό συντελούσε στην πρόληψη του τραυματισμού του δείκτη τη στιγμή της ανάκρουσης της δεύτερης τουφεκιάς. Αυτό συνέβαινε γιατί ενώ το δάχτυλο έμπαινε σωστά στην πρώτη σκανδάλη, στη δεύτερη έμπαινε τις περισσότερες φορές πιο μέσα προς τη δεύτερη φάλαγγα του δείκτη, οπότε με την κίνηση του όπλου προς τα πίσω στην τουφεκιά, η πρώτη σκανδάλη κτύπαγε το δάχτυλο και το μάτωνε.

Τα λαστιχάκια ή πελματάκια πίσω από τον υποφυλακτήρα της σκανδάλης μαρτυρούν ότι αυτό το όπλο ήταν κοντό για τον προηγούμενο κάτοχό του ή δεν ήξερε να το κρατάει σωστά στη λαβή, με συνέπεια τον τραυματισμό του μεσαίου δαχτύλου από τον υποφυλακτήρα τη στιγμή της τουφεκιάς.

Τα κρίσιμα χιλιοστά του δευτερολέπτου

Ο χρόνος που μεσολαβεί από τη στιγμή που θα απελευθερωθεί η σκανδάλη έως ότου η σφύρα χτυπήσει στον επικρουστήρα και αυτός με τη σειρά του στο καψύλλιο, έχει τεράστια σημασία στη λειτουργία του όπλου και δεν είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά και μόνο τους λάτρεις της λεπτομέρειας. Αυτή η διαδικασία του μηχανισμού της σκανδάλης ονομάζεται “LOCK TIME” και ο στόχος όλων των οπλοκατασκευαστών δεν είναι άλλος, από το να μειώσουν το συγκεκριμένο χρόνο όσο περισσότερο γίνεται (και είναι δυνατόν, φυσικά).

Στις καραμπίνες, ο στόχος αυτός είναι εύκολο να επιτευχθεί, καθώς είναι πιο εύκολο να παρέμβει κάποιος στο μηχανισμό. Όμως, σε ότι αφορά τα μονοσκάνδαλα σουπερποζέ θέλει μεγάλη τέχνη και πολύ λεπτή δουλειά. Αν, μάλιστα, λάβουμε υπόψη και την αίσθηση που πρέπει να προσφέρει η σκανδάλη, το… παζλ γίνεται ακόμη πιο δύσκολο. Στα διάρκεια των πολυετών δοκιμών όπλων όλων των κατασκευαστών, δύο ήταν τα σουπερποζέ που συνάντησα και είχαν κορυφαίες τιμές σε ότι αφορά το Lock Time:

Το ένα ήταν το REMINGTON 3200 που δεν κατασκευάζεται πλέον και, το δεύτερο το γερμανικό KRIEGHOFF K-80, που κατασκευαστικά βασίζεται στο πρώτο.