{module Kyrgias}
Η γόμωση φυσιγγίων από κυνηγούς ή σκοπευτές για προσωπική χρήση, είναι ένα θέμα που έχει τις ρίζες του στην εποχή των εμπροσθογεμών όπλων.
Πριν εμφανιστούν τα όπλα με φυσίγγια, οι κυνηγοί χρησιμοποιούσαν όπλα στα οποία τα υλικά της γόμωσης έμπαιναν από το στόμιο της κάννης και μάλιστα στον τόπο του κυνηγίου, όπου δεν υπήρχε η δυνατότητα να ζυγίζονται σκάγια και μπαρούτι. Οι κυνηγοί είχαν πάντοτε μαζί τους ένα σακουλάκι με μπαρούτι, άλλο ένα με σκάγια και ένα τρίτο με διάφορα υλικά (κατά κανόνα κουρέλια) που χρησιμοποιούσαν σαν εμφρακτήρες. Οι αναλογίες πυρίτιδας και σκαγιών έμπαιναν κατά προσέγγιση είτε με «τη χούφτα» είτε με μετρίδια όγκου από τους πιο μερακλήδες.
Η ιστορία του οπισθογεμούς όπλου με φυσίγγια, προσδιορίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν ο Γάλλος Lefaucheux παρουσίασε το πρώτο όπλο με φυσίγγιο. Χρειάστηκε τουλάχιστον μισός αιώνας εξέλιξης και εφευρέσεων, για να φτάσουν οι κυνηγοί και οι σκοπευτές να χρησιμοποιούν όπλα, τα οποία λειτουργούσαν με φυσίγγια, περίπου όπως αυτά που χρησιμοποιούμε σήμερα.
Βέβαια η εξέλιξη δεν σταματά ποτέ και τα φυσίγγια του 20ου αιώνα πέρασαν από διάφορες φάσεις. Κάλυκες καψούλια, πυρίτιδες, βυσματώσεις κ.λπ., αποτέλεσαν και εξακολουθούν να αποτελούν πεδίο έρευνας και δοκιμών από επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Συχνά μάλιστα, συναντάμε εμπνευσμένους ερασιτέχνες, οι οποίοι εξελίσσουν τα φυσίγγια του κυνηγίου, περισσότερο και από τις μεγάλες βιομηχανίες μαζικής παραγωγής. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όλοι οι ερασιτέχνες κατασκευάζουν καλύτερα φυσίγγια από τους επαγγελματίες, ούτε όμως και το αντίθετο.
Η ραγδαία εξέλιξη ήρθε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι κυνηγοί μπόρεσαν να απολαύσουν την ελευθερία στη φύση και στην κατοχή και τη χρήση όπλων για ειρηνικούς σκοπούς. Εκατοντάδες πατέντες εμφανίστηκαν στους κάλυκες, με τη σημαντικότερη να είναι η αντικατάσταση του χαρτονιού με πολυαιθυλένιο, στα καψούλια, όταν εγκαταλείφθηκαν τα ανοικτά 5,45 και 6,45 με βροντώδη υδράργυρο, για να παραχωρήσουν τη θέση τους σε καψούλια κλειστού τύπου (ferme, SUR) με πιο σύγχρονα εμπυρεύματα. Η πιο σπουδαία εφεύρεση αναμφισβήτητα ήταν, η βυσμάτωση πολυαιθυλενίου, η οποία έβαλε στο περιθώριο τις μάλλινες τάπες.
Οι κυνηγοί – ιδιογομωτές, όλα αυτά τα χρόνια έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στις εξελίξεις, διότι άλλο είναι να εργάζονται λίγοι επαγγελματίες ερευνητές στα εργοστάσια μαζικής παραγωγής φυσιγγίων, και άλλο να ερευνούν και να δοκιμάζουν νέες εφαρμογές σε καθημερινή βάση εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι.
Βέβαια η έρευνα αυτού του τύπου, εμπεριέχει και πολλούς κινδύνους τους οποίους αρκετοί αγνοούν και για αυτό θα πρέπει να μην υπερβαίνουμε ποτέ τα εσκαμμένα. Για να προχωρήσει κανείς σε νέες εφαρμογές πρέπει να έχει υπολογίσει εκ των προτέρων τα αποτελέσματα και κυρίως θα πρέπει να έχει φροντίσει να αποφύγει οποιαδήποτε επικίνδυνη παρενέργεια.
