Μέσα σε ένα κουτί με 25 φυσίγγια, δεν υπάρχει περίπτωση να βρείτε 2 ίδια που να δίνουν στον βλητικό σταθμό ακριβώς τις ίδιες μετρήσεις.
Με την πάροδο των χρόνων έχουν αλλάξει αρκετά σε ότι αφορά τα όπλα και τα φυσίγγια, κυρίως στον τρόπο που δοκιμάζονται προκειμένου να πάρουν πιστοποίηση ασφάλειας. Με τον καιρό μεγάλωσαν σε μήκος οι θαλάμες, ενώ προέκυψαν και άλλες αλλαγές… Δεν είναι λίγες οι φορές που θέμα συζήτησης μεταξύ των κυνηγών είναι οι πιέσεις που παράγουν τα φυσίγγια. Κάποιοι αναζητούν τα «ελαφριά» και κάποιοι άλλοι τα «αστροπελέκια».
Τα κριτήρια επιλογής
Ένα στοιχείο που συνήθως λαμβάνει υπόψη του ο κυνηγός για να επιλέξει φυσίγγι, είναι το νούμερο που αναγράφεται στις συσκευασίες και το οποίο «δηλώνει» το ύψος των ανώτερων πιέσεων που κατέγραψε στις δοκιμές που πραγματοποίησε στον βλητικό σταθμό.
Στις συσκευασίες που έχουν τη σφραγίδα CIP, δεν είναι ανάγκη να υπάρχει αριθμός με αναφορά στις πιέσεις, γιατί σε όσα φυσίγγια παράγουν πάνω από 740 Bar, ο κατασκευαστής είναι υποχρεωμένος να αναγράφει την ένδειξη 1050 bar.
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι, ότι οι δοκιμές γίνονται σε έναν αριθμό φυσιγγίων και αυτό που λαμβάνεται υπόψη είναι ο μέσος όρος. Στην περίπτωση του CIP, η αναγραφή του 1050 είναι υποχρεωτική αν ένα φυσίγγι από αυτά που δοκιμάστηκαν έδωσε πιέσεις πάνω από 740 bar. Άδικο για τους κατασκευαστές, αλλά πάνω από όλα η ασφάλεια. Ενδεχομένως η πλειοψηφία των φυσιγγίων αυτών να μην ξεπερνά ποτέ τα 900 bar. Αυτό όμως δεν επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό ούτε σημαίνει πως ο κυνηγός δεν θα πρέπει να λάβει υπόψη του αυτή την παράμετρο.
Είναι αυτονόητο, δε, ότι φυσίγγια με ένδειξη 1050 ρίχνονται μόνο σε όπλα που έχουν δοκιμαστεί στα 1370 bar.
Γιατί υπάρχουν διακυμάνσεις
Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί να υπάρχουν τέτοιες διακυμάνσεις μεταξύ φυσιγγίων που γεμίζονται με τα ίδια υλικά στις ίδιες μηχανές. Η απάντηση δεν είναι εύκολη… Ξεκινώντας από τις μηχανές γόμωσης που έχει ο κάθε κατασκευαστής, αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία, είναι η ακρίβεια που παρέχουν στη δοσολογία της πυρίτιδας και των σκαγιών. Οι σύγχρονες μηχανές, σαφώς και είναι σε θέση να παρέχουν μεγαλύτερη ακρίβεια στις δοσολογίες. Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και στις μηχανές γόμωσης, η τεχνολογία εξελίσσεται, αλλά ακόμα και εκεί υπάρχουν διακυμάνσεις. Αυτές οφείλονται στις πρώτες ύλες.
Πρώτα από όλα τα καψούλια… Το εμπύρευμα των καψουλιών παρουσιάζει διακυμάνσεις στην καύση του. Το ίδιο και η πυρίτιδα. Εκεί οφείλεται βασικά το φαινόμενο, από την ίδια παρτίδα φυσιγγίων στον βλητικό σταθμό να καταγράφονται μετρήσεις που έχουν διαφορές μεταξύ τους ως προς το ύψος των παραγόμενων πιέσεων.
Παρά το γεγονός ότι το καψούλι, η πυρίτιδα, ο κάλυκας, το βύσμα και ο τρόπος κλεισίματος είναι ακριβώς τα ίδια, εν τούτοις καταγράφονται διαφορές που είναι σε θέση να διαμορφώσουν υψηλό ή χαμηλό μέσο όρο πιέσεων. Για παράδειγμα αν μεταξύ 10 φυσιγγίων που δοκιμάζονται, τα 7 δώσουν πιέσεις κοντά στα 680 bar και 3 από αυτά δώσουν πιέσεις γύρω στα 590 bar, τότε ο μέσος όρος θα πέσει προς τα κάτω. Αν γίνει το αντίθετο, τότε ο μέσος όρος θα ανέβει.
Ποτέ δεν είναι ίδια
Μέσα σε ένα κουτί με 25 φυσίγγια, δεν υπάρχει περίπτωση να βρείτε 2 ίδια που να δίνουν στον βλητικό σταθμό ακριβώς τις ίδιες μετρήσεις. Υπάρχουν μεταξύ τους διακυμάνσεις. Ακόμα όμως και αυτό είναι υπολογισμένο. Αν οι διακυμάνσεις αυτές είναι μεταξύ 7% και 10%, οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στις πρώτες ύλες και όχι στις μηχανές γόμωσης.
Για τις πρώτες ύλες και τις όποιες διακυμάνσεις παρουσιάζουν, ο κατασκευαστής φυσιγγίων δεν μπορεί να κάνει κάτι πέραν του να επιλέξει καλές πρώτες ύλες. Σε διαφορετική περίπτωση, εν γνώση του θυσιάζει τη σταθερότητα των φυσιγγίων του για να είναι σε θέση να έχει πιο χαμηλή τιμή πώλησης συγκριτικά με τον ανταγωνισμό.
Σε ότι έχει να κάνει με τις μηχανές γόμωσης, αυτό που σίγουρα συντελεί στην αύξηση της σταθερότητας είναι οι καλές ρυθμίσεις αλλά και η τεχνολογία που διαθέτει η κάθε μηχανή. Ζητούμενο στην εξέλιξη των μηχανών γόμωσης πέραν τον συστημάτων ασφάλειας και των ποιοτικών ελέγχων, είναι και η σταθερότητα στις δοσολογίες των πρώτων υλών (σκάγια, πυρίτιδα).
Δεν έχει να κάνει με το λάκτισμα
Το λάκτισμα δεν αποτελεί πάντα δείκτη πιέσεων. Αν δοκιμάσουμε 2 διαφορετικά φυσίγγια, το ένα με 34 και το άλλο με 36 γραμμάρια σκάγια, δεν είναι απόλυτο ότι αυτό που «κλώτσησε» περισσότερο, παράγει και πιο πολλές πιέσεις. Η όποια διαφορά, ενδεχομένως να έχει να κάνει με τη διαφορετική πυρίτιδα. Συνήθως, οι ταχύκαυστες πυρίτιδες συντελούν στο να αυξάνεται η αίσθηση λακτίσματος. Οι βραδύκαυστες πυρίτιδες δημιουργούν την αντίθετη αίσθηση.
Δεν είμαστε σε θέση πρακτικά να εντοπίσουμε διαφορές μεταξύ δύο ίδιων φυσιγγίων που το ένα παρήγαγε 680 bar και το άλλο 700. Είναι ανούσιο να γυρεύουμε στην αγορά, φυσίγγια που παράγουν 650 bar και να απορρίπτουμε αυτά που παράγουν 680. Την έννοια του ελαφριού φυσιγγίου που παράγει χαμηλές πιέσεις, μπορεί να την προσδιορίσει μόνο ο κατασκευαστής. Δεν είναι τυχαίο, ότι στην αγορά υπάρχουν φυσίγγια που οι κατασκευαστές τα φτιάχνουν για χρήση σε παλιά όπλα ή για εκείνους που αναζητούν το ελαφρύ λάκτισμα.
