Δύο υπέροχα όπλα που δεν γνώρισαν εμπορική επιτυχία είναι το πλαγιόκαννο Tobin και το αλληλεπίθετο Pedersen 1000…
Κείμενο ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΚΟΣΚΙΝΑΣ
Το ότι υπάρχουν κάποια όπλα που δεν έγιναν ποτέ γνωστά στο ευρύ κοινό, σε καμία περίπτωση δεν σημάνει ότι δεν ήταν καλά. Αρκετές φορές κατασκευάστηκαν προϊόντα ποιοτικά που δεν είχαν εμπορική επιτυχία για διαφόρους λόγους.
Δυο υπέροχα όπλα που δεν γνώρισαν εμπορική επιτυχία είναι το πλαγιόκαννο Tobin και το αλληλεπίθετο Pedersen 1000.
Tobin Arms
Τι κι αν δεν το έχετε ακούσει ποτέ;
Έχετε ακούσει για το Canadian Club και το καναδικό μπέρμπον, αλλά για καναδικά κυνηγετικά όπλα υψηλής ποιότητας γνωρίζετε κάτι; Μάλλον όχι… Και γιατί άλλωστε να γνωρίζετε την καναδική εταιρεία Tobin, η οποία κατασκεύασε μόλις 18.000 όπλα από το 1905 έως το 1921…
Ο μηχανισμός πυροδότησης των Tobin είναι με ολόκληρες φωτιές, με τις πλευρικές πλάκες που επάνω σε αυτές είναι δομημένος ο μηχανισμός, να είναι αφαιρούμενες. Ας μην ξεχνάμε, ότι η τεχνική αυτή συναντάται στα κορυφαία πλαγιόκαννα που κατασκευάστηκαν ποτέ. Μάλιστα, για τους Εγγλέζους -και όχι μόνο- αποτέλεσαν και εξακολουθούν να αποτελούν (οι ολόκληρες φωτιές) σήμα κατατεθέν, κυρίως για τα χειροποίητα, κατά παραγγελία όπλα.
Τα sidelock (ολόκληρες φωτιές), σε ότι αφορά την οπλουργία στις ΗΠΑ, κατασκευάστηκαν αρχικά στη Βόρεια Αμερική μόνο από τον LC Smith και τον Τόμπιν, πρώτα στο Κονέκτικατ και μετά στο Οντάριο. Το LC Smith είναι ένα πολύ γνωστό όνομα ανάμεσα στους λάτρεις των πλαγιοκαννων όπλων. Το Tobin, αν και εξαιρετικής ποιότητας, δεν είναι.
Η Tobin Arms ιδρύθηκε από τον Frank Major Tobin με καταγωγή από τη νέα Σκωτία, επαρχία του Καναδά, στην ανατολική ακτή. Ο Τόμπιν είχε μεταναστεύσει στις ΗΠΑ δουλεύοντας για κατασκευαστές όπλων και εμπόρους πριν αποφασίσει να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία.
Συν τω χρόνω, αγόρασε δικαιώματα για την κατασκευή όπλων στο όνομα μιας επιχείρησης που ονόμασε αρχικά Simplex, και στη συνέχεια δημιούργησε τον Tobin Arms στο Νόριτς του Κονέκτικατ, το 1905. Στα χρόνια που η εταιρία ήκμασε, παρήγαγε αρκετές ποιοτικές βαθμίδες στα όπλου του, οι τιμές των οποίων κυμαίνονταν από 30 έως 200 δολάρια ΗΠΑ. Σε σημερινή αναλογία, το ισοδύναμο σε δολάρια είναι 800 έως 5.000.
Τα όπλα στις υψηλές βαθμίδες είχαν πολύ όμορφα σκαλίσματα, με επιχρυσωμένα εσωτερικά μέρη στον μηχανισμό πυροδότησης και κάννες από χάλυβα Krupp που έκανε εισαγωγή ο Τόμπιν από την Ευρώπη. Το 1909 μετέφερε το εργοστάσιό του στο Γούντστοκ του Οντάριο, συνεχίζοντας την κατασκευή του εξαιρετικού πλαγιόκαννου έως το 1921, οπότε η επιχείρηση σταμάτησε τις δραστηριότητές της.
Πάντως, μερικά όπλα συναρμολογήθηκαν αρκετά χρόνια αργότερα, με βάση το απόθεμα εξαρτημάτων που υπήρχε. Σήμερα τα όπλα Τόμπιν που ανήκαν στην υψηλή ποιοτική βαθμίδα πωλούνται μεταχειρισμένα στην αγορά μεταξύ 1.400 και 2.900 δολαρίων. Οι τιμές για τις χαμηλότερες βαθμίδες κυμαίνονται στα 400 δολάρια.
Pedersen Grade I Model 1000
Ένα μείγμα Mossberg και Beretta
Τα όπλα με την ονομασία Pedersen κατασκευάστηκαν μόνο για δύο χρόνια και, το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως ακόμη και οι… ειδήμονες αδυνατούν να πιστέψουν πως μια εταιρεία όπως η Mossberg, που για χρόνια έχει ταυτίσει την ύπαρξη της με όπλα τα οποία προσφέρονται σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, θα μπορούσε να βγάλει τουφέκια που ανήκουν στην υψηλή, ποιοτικά, κατηγορία.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, λοιπόν, η Mossberg δραστηριοποιούνταν εμπορικά σε πολλούς τομείς. Από τα αθλητικά είδη και τα ιστιοφόρα σκάφη μέχρι τα τροχόσπιτα και τα γκολφ κλαμπ.Το 1971, η Mossberg προχώρησε στην εξαγορά της Pedersen Golf Corporation, που βρίσκεται στο Κονέκτικατ των ΗΠΑ.
Με αυτόν τον τρόπο, η γνωστή εταιρία κατασκευής όπλων, ισχυροποίησε την θέση της και ως κατασκευαστής υψηλής ποιότητας προϊόντων που προορίζονταν για το άθλημα του γκολφ. Μάλιστα, σε αυτά τα προϊόντα έδωσε την ονομασία Pedersen, όπως συνέβη και σε μία σειρά εξαιρετικά ποιοτικών λειόκαννων που «παράχθηκαν» στο νέο τμήμα κατασκευής όπλων.
Κάπως, έτσι, λοιπόν, προέκυψαν τα όπλα με την ονομασία Pedersen. Τα Pedersen, ήταν κατασκευασμένα σε συνεργασία με την ιταλική Beretta. Και θα ήταν περιττό, ίσως, ν΄ αναφέρουμε ότι οι πελάτες της Pedersen μπορούσαν να παραγγείλουν τα όπλα τους με τα σκαλίσματα της αρεσκείας τους αλλά και να επιλέξουν την ποιότητα των ξύλων. Παράλληλα υπήρχε η δυνατότητα το κοντάκι να φτιαχτεί στα μέτρα τους.
Συνήθως, τα όπλα πήγαιναν στις ΗΠΑ από την Ιταλία σε ημιτελή κατάσταση και το τελικό φινίρισμα στα μέταλλα γίνονταν στο εργοστάσιο της Mossberg. Η κατασκευή κοντακίων αλλά και τα ακριβά χειροποίητα σκαλίσματα μεταφέρονταν σε εξωτερικούς συνεργάτες.
Εκείνη την εποχή, η φίρμα είχε προχωρήσει στην επιλογή μεταξύ κορυφαίων κοντακάδων και σκαλιστών που συνεργάζονταν μαζί της, για την τελειοποίηση των όπλων.
Το Grade I Model 1000, το κορυφαίο της σειράς, είχε χειροποίητα σκαλίσματα με χρυσά ένθετα και ξύλα καρυδιάς πολύ υψηλής ποιότητας. Σε μερικά από αυτά τα όπλα, πέρα από καρυδιά χρησιμοποιήθηκε και άγρια τριανταφυλλιά για την κατασκευή των ξύλινων μερών. Όλα αυτά συν τα μέτρα στο κοντάκι για τον πελάτη στοίχιζαν, εκείνη την εποχή, 970 δολάρια. Σε αντιστοιχία η σημερινή τιμή θα ήταν περίπου 5.600 δολάρια.
Ακόμα και έτσι να είναι η τιμή είναι πολύ χαμηλή αν συγκρίνουμε πόσο κάνουν σήμερα τα όπλα που διαθέτουν αυτά τα χαρακτηριστικά και οι εταιρίες που τα κατασκευάζουν προσφέρουν αυτές τις επιλογές στους υποψήφιους αγοραστές.
