Σε λίγα όπλα μπορείς να αποδόσεις τον τίτλο του θρύλου. Είναι τα όπλα που κέρδισαν με το σπαθί τους την παγκόσμια καταξίωση. Είναι τα όπλα που σχεδιάστηκαν σε λευκό χαρτί και χρειάστηκαν χρόνια για να «πείσουν» ότι είναι κάτι το ξεχωριστό, κάτι που αξίζει να αγοράσεις, κάτι που πέρα αντιλήψεων, προκαταλήψεων, άποψης και σκοπιμοτήτων, είναι σεβαστά και αποδεκτά από όλους…
Του Σοφοκλή Κοσκινά
Η παρουσία του 690 πέραν της εμπορικής σημασίας και του επόμενου τεχνολογικού βήματος, αποτελεί σταθμό για την ιστορία του Ιταλικού εργοστάσιου. Βέβαια με ποια κριτήρια αποφασίζεται, το πότε κλείνει η αυλαία για ένα μοντέλο όπλου και παρουσιάζεται η διάδοχη κατάσταση, ενδεχομένως να μην μας ενδιαφέρει και τόσο πολύ, γιατί πέραν των υπολοίπων θα πρέπει να αναλύσουμε οικονομικές και εμπορικές παραμέτρους. Κρατάμε την ουσία. Η συγκεκριμένη σειρά ξεκίνησε από το S5… πέρασε στο 68… και πλέον ονομάζεται 690. Ουσιαστικά οι σειρές που αντικαθιστά το 690 είναι οι: 687 και Perennia. Το 686 θα παραμείνει στην γραμμή παραγωγής και θα αποτελεί την οικονομική πρόταση.
Χρειάστηκαν 4.000 ώρες στο σχεδιαστήριο και 55.000 φυσίγγια σε δοκιμές μέχρι να πάρει την τελική του μορφή ο διάδοχος. Επί 3 χρόνια μελετούσαν και δοκίμαζαν μέχρι να καταλήξουν οριστικά. Αυτό που δεν μπορούσα να εντοπίσω ήταν, ποιες είναι οι αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο μοντέλο (687). Το έβλεπα ίδιο. Περίμενα με αγωνία να ακούσω από τους ανθρώπους της Beretta ποιες είναι οι αλλαγές. Την αγωνία μου την μετρίασε ένα ταξίδι με πούλμαν στην Τοσκάνη στην περιοχή Castello di Radda. Η επίσκεψη στο οινοποιείο της οικογένειας Beretta και το δείπνο που απολαύσαμε συνοδεία κρασιών, που λίγοι έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν και να γευτούν, συντέλεσαν στο να ξεπεράσω το άγχος και να μπορέσω να κλείσω τα μάτια μου μέχρι την επόμενη ημέρα, που ήταν η πρώτη επίσημη παρουσίαση του 690.
Στην κατάμεστη αίθουσα του ξενοδοχείου που γινόταν η παρουσίαση, δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο περιμέναμε να δούμε το νέο επίτευγμα και να ενημερωθούμε για της αλλαγές. Μηχανικές αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα μοντέλα δεν υπάρχουν. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε να υπάρξουν. Άποψη μου είναι, ότι στον συγκεκριμένο μηχανισμό δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν αλλαγές βελτίωσης. Αν υπήρχαν, εκτός του ότι θα χρειαζόταν χρόνος για να μας αποδείξουν ότι είναι εξίσου αξιόπιστες, θα ελλόχευε και ο κίνδυνος, αντί να κάνουν κάτι προς το καλύτερο να έκαναν το αντίθετο. Ενδεχομένως να σχεδίαζαν νέο μηχανισμό ή να παρέμενε ο ίδιος. Έγινε το δεύτερο. Δεν είναι καθόλου κολακευτικό για τους νέους μηχανολόγους – σχεδιαστές αυτό που γράφω, αλλά όπως και να το κάνουμε κάποια πράγματα είναι αξεπέραστα. Ο σχεδιασμός της βάσης παραμένει ίδιος. Αυτό που άλλαξε είναι τα σκαλίσματα, που έχουν άλλες παραστάσεις και καλύπτουν μεγαλύτερο μέρος. Το σύστημα κλειδώματος είναι ίδιο. Οι κάννες είναι πλέον steelium. Χάλυβας βελτιωμένης σύστασης, διαδικασία επεξεργασίας – διαμόρφωσης που απαλείφει τις τάσεις των μετάλλων, μακρύτερος κώνος προσαρμογής, εσωτερική διάμετρος κάννης (αυλός) 18,6 mm, μακρύτερα σε μήκος τσοκ, δυνατότητα ρήψης και ατσάλινων σκαγιών. Τα ξύλα που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή του κοντακίου και της πάπιας είναι τουλάχιστον κατηγορίας 2,5. Η προστασία των ξύλινων μερών που είναι παράλληλα και φινίρισμα, γίνεται με ένα νέο υλικό που δεν μας ανέλυσαν τι είναι, αλλά μας είπαν ότι προστατεύει καλύτερα τα ξύλινα μέρη από χτυπήματα και από την υγρασία. Για την μείωση βάρους το μεταλλικό εξάρτημα της πάπιας έχει κατασκευαστεί από αλουμίνιο. Πριν προλάβω να ρωτήσω γιατί έβαλαν αλουμίνιο και αν θα υπάρξουν προβλήματα με τις τριβές που έχει με τον χάλυβα της βάσης, άκουσα να διατυπώνει τα ίδια ερωτήματα ένας Άγγλος συνάδελφος. Η απάντηση που δόθηκε ήταν η εξής: «… χρησιμοποιήσαμε αλουμίνιο για να μειώσουμε το βάρος του όπλου. Από 3.350 γραμμάρια που ήταν το προηγούμενο μοντέλο (687), κερδίσαμε 100 γραμμάρια. Προβλήματα τριβών δεν υπάρχουν γιατί έχουμε προσαρμόσει στον μηχανισμό της πάπιας ένα σύστημα ελατηρίων, που ασκεί την κατάλληλη πίεση και απορροφά τυχόν έντονες τριβές που μπορεί να υπάρξουν.»
Το όπλο είναι διαθέσιμο σε μήκη καννών 66,71 και 76 εκατοστά, με σταθερά ή βιδωτά τσοκ. Η ασφάλεια θα μπορεί να λειτουργεί αυτόματα (κάθε φορά που ανοίγουμε το όπλο, με το κλείσιμο θα ασφαλίζει) ή χειροκίνητα. Σε ένα χρόνο περίπου θα είναι διαθέσιμο και σε διαμέτρημα 20.
Το σημαντικότερο στην όλη διαδικασία είναι ότι πλέον για την κατασκευή του 690, η Beretta εξόπλισε την γραμμή παραγωγής με μηχανήματα νέας τεχνολογίας, με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια στην επεξεργασία των εξαρτημάτων και εφάρμοσε νέο σύστημα έλεγχου ποιότητας.
Δοκιμή 690 ΙΙΙ στο σκοπευτήριο
Περίπου 1 ώρα χρειάστηκε για να μεταφερθούμε από το ξενοδοχείο στο σκοπευτήριο Laterina. Μας είχαν ανακοινώσει ότι είναι το καλύτερο σκοπευτήριο sporting στην Ιταλία και ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης. Αυτό που δεν μας είχαν πει ήταν, ότι δεν θα δοκιμάζαμε απλά το όπλο, αλλά θα δοκιμαζόμασταν κι εμείς για τις επιδόσεις μας. Το χρώμα της κάρτας που είχαμε, υποδήλωνε την ομάδα μας. Συνολικά υπήρξαν 6 ομάδες από 6 άτομα στην κάθε μία. Πλέον δεν μας έφτανε να δούμε και να φωτογραφίσουμε το όπλο, αλλά έπρεπε να βρούμε και αυτό που είναι κατάλληλο πάνω μας για να ρίξουμε. Μια μικρή αναφορά για το σκοπευτήριο ίσως είναι αρκετή, για να ξεσκεπάσει την δική μας γύμνια, σε ότι αφορά της υποδομές σκοποβολής που έχουμε και το τι θα μπορούσαμε να φτιάξουμε με σχετικά χαμηλό κόστος. Το σκοπευτήριο είναι στημένο στις παρυφές μια συστάδας δέντρων που περικλείονταν από καλλιέργειες. Τρία χωματόβουνα διαχωρίζουν τα σταντ μεταξύ τους. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι έχω δει πολλές παρόμοιες περιοχές στην Ελλάδα, που θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο. Όλες οι εγκαταστάσεις είναι προκάτ. Απέναντι από το σταντ του compak sporting σε ένα λόφο, υπάρχει μια αγροτική κατοικία και απ’ ότι όλα έδειξαν κανείς δεν ενοχλήθηκε, ούτε ένιωσε να κινδυνεύει. Σκέφτηκα τι θα γινόταν στην Ελλάδα, αν κάποιος πήγαινε σε παρόμοια περιοχή που είχε κοντά κατοικίες να επενδύσει λεφτά, να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να δώσει πνοή στον τόπο. Από την άλλη σκέφτηκα τι κόσμο θα προσέλκυε μια τέτοια επένδυση και πόσοι πανευρωπαϊκοί και παγκόσμιοι αγώνες θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν. Πόσες «περιφερειακές» επενδύσεις θα γίνονταν σε ξενοδοχειακές μονάδες, θέσεις εργασίας, πωλήσεις παραδοσιακών προϊόντων κ.λπ. Κλείνω σύντομα την παρένθεση γιατί και μόνο που τα σκέπτομαι…
Το 690 ΙΙΙ έχει διαφορετική σχεδίαση πάπιας από τα προηγούμενα μοντέλα. Έχει καλυτέρα εργονομικά χαρακτηριστικά αλλά μικρότερο μήκος. Οι κάννες steelium κάνουν την διαφορά σε ότι αφορά στην βλητική απόδοση του όπλου. Ζήτησα φυσίγγια των 34 γραμμαρίων για να διαπιστώσω την συμπεριφορά του όπλου, σε πιο ισχυρές γομώσεις από αυτές που είχαμε στην διάθεσή μας για να ρίξουμε στον αγώνα (28 γρ). Αμέσως οι άνθρωποι του σκοπευτηρίου ανταποκρίθηκαν στο αίτημά μου. Με τις πρώτες τουφεκιές κατάλαβα ότι το 690 «κλωτσά» λιγότερο. Έχω στην κατοχή μου το 687 και μπορώ να καταλάβω τη διαφορά. Οι κάννες σε συνδυασμό με το πέλμα συντελούν στη μείωση του λακτίσματος. Το ζύγισμά του εξακολουθεί να παραμένει πολύ καλό. Οι εξολκείς είναι δυνατοί και πολύ καλά συγχρονισμένοι. Έχουν βελτιώσει κατά ένα ποσοστό την αίσθηση που προσφέρει η σκανδάλη. Τα ξύλα είναι καλύτερης ποιότητας, αν και στα παλαιοτέρα μοντέλα όποιος ήταν τυχερός μπορεί να έβρισκε «καλά» ξύλα. Αν εξαιρέσουμε την χρήση αλουμινίου στον μηχανισμό της πάπιας, που κατά την προσωπική μου άποψη θα μπορούσαν να το έχουν αποφύγει, κατά τα υπόλοιπα έμεινα ενθουσιασμένος. Σχεδιαστικά είναι πολύ όμορφο και οι γραμμές του είναι κλασσικές. Μου αρέσει γιατί δεν το άλλαξαν. Ουσιαστικά βελτίωσαν τα βλητικά χαρακτηριστικά και έκαναν μικρές αλλαγές σε ότι αφορά τις εργονομικές λεπτομέρειες. Σχετικά με την έκβαση του αγώνα αυτό που μπορώ να σας πω μετά βεβαιότητας είναι ότι εκπροσωπήσαμε επάξια την Ελλάδα. Έριξαν στον μεταξύ μας αγώνα δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο. Στην πρώτη δεκάδα είχαμε δυο Έλληνες. Στην τέταρτη θέση ο Σοφοκλής Κοσκινάς και στην ένατη ο Μηνάς Ιορδάνογλου. Νομίζω ότι τα πήγαμε πολύ καλά, αυτό άλλωστε μας είπαν και οι υπεύθυνοι του σκοπευτηρίου γιατί μεταξύ μας βρίσκονταν σκοπευτές με παγκόσμιες διακρίσεις στο sporting. Δεν αρκεστήκαμε στα φυσίγγια που ρίξαμε στον αγώνα. Μετά ρίξαμε και άλλα πολλά στο compak sporting δοκιμάζοντας τις επιδόσεις μας αλλά και το όπλο.
Όταν αγαπάς τον τόπο σου
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσες χιλιάδες ευρώ ξοδεύτηκαν για την παρουσίαση του όπλου. Δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο ταξίδεψαν για να βρεθούν στην πρώτη παρουσίαση του 690 field ΙΙΙ. Αυτό που διαπίστωσα είναι ότι, πέραν της παρουσίασης, οι Ιταλοί φρόντισαν να μας δείξουν τις ομορφιές του τόπου τους. Το πως αξιοποίησαν τις χρηματοδοτήσεις για τον αγροτουρισμό, το πως διατηρούν τις παραδόσεις τους, το πως επενδύουν στον τόπο τους και όλοι μαζί τον προωθούν. Δυστυχώς κάτι αντίστοιχο σε εμάς δεν υπάρχει. Ίσως κάποιοι Φιλανδοί, Νορβηγοί ή Αμερικάνοι να ενθουσιαστήκαν από την ύπαιθρο της Τοσκάνης. Προσωπικά μου είναι πολύ γνώριμα τα τοπία γιατί δεν διαφέρουν από τα δικά μας. Αυτό που μετρά όμως είναι ότι, όταν θα επιστρέψουν στις χώρες τους, θα μιλήσουν στους φίλους τους με τα καλύτερα λόγια, θα δημοσιεύσουν στα έντυπα που αρθρογραφούν φωτογραφίες με πολύ κολακευτικά σχόλια. Με λίγα λόγια θα διαφημίσουν την περιοχή και όλα αυτά θα έχουν προκύψει από μια παρουσίαση όπλου. Όταν αγαπάς τον τόπο σου, με κάθε ευκαιρία που σου δίνεται, φροντίζεις να τον προβάλλεις και να τον διαφημίζεις. Από την γενικότερη αύξηση εισοδήματος, άσχετα αν αυτό προέρχεται από τον τουρισμό ή την πώληση τοπικών προϊόντων θα ωφεληθούν όλοι. Ακόμα και εκείνοι που κατασκευάζουν όπλα. Άραγε εμείς μπορούμε να λειτουργήσουμε έτσι;
