Υπάρχουν όπλα που παρουσιάστηκαν με διθυράμβους από τις εταιρίες που τα κατασκεύασαν, όμως στην πορεία του χρόνου δεν δικαιολόγησαν τις υψηλές προσδοκίες των οπλοκατασκευαστών, για τον απλούστατο λόγο, ότι δεν είχαν την εμπορική επιτυχία την οποία ανέμεναν…
Κάποια μοντέλα όπλων, αποσύρθηκαν από την παραγωγή χωρίς κανένας να το πάρει… χαμπάρι, σε αντίθεση με την μεγάλη κουβέντα που έγινε κατά την παρουσίασή τους. Και για να είμαστε ειλικρινείς, αυτή η εξέλιξη δεν αφορά μόνο στα όπλα, αλλά σχεδόν σε όλα τα καταναλωτικά προϊόντα.
Το kynigesia.gr ανέτρεξε στο αρχείο του και… ανακάλυψε τρία όπλα που δεν έγιναν ποτέ εμπορική επιτυχία, αλλά συνεχίζουν να μνημονεύονται για τις τεχνολογικές καινοτομίες -για την εποχή τους, φυσικά- οι οποίες αποτελούν και σήμερα σημείο αναφοράς στην οπλοκατασκευή.
Mossberg 200K
Η βάση για την εξέλιξη των σημερινών όπλων της φίρμας
Το 1950 ο Mossberg ξεκίνησε να σχεδιάζει ένα ραβδωτό όπλο. Για κάποιους λόγους –κανείς δεν έμαθε ποτέ ποιοι ήταν αυτοί- σταμάτησε στα μισά του δρόμου και αποφάσισε ότι το 200K έπρεπε τελικά να είναι ένα λειόκαννο pumb action με προορισμό το κυνήγι.
Στο συγκεκριμένο μοντέλο δεν υπήρχε αποθήκη φυσιγγίων αλλά γεμιστήρας χωρητικότητας τριών φυσιγγίων. Ο χειριστής είχε την δυνατότητα ή να αφαιρέσει τον γεμιστήρα για να τοποθετήσει τα φυσίγγια ή να τροφοδοτήσει πυρομαχικά, ενώ ο γεμιστήρας ήταν κουμπωμένος στην βάση του όπλου, τραβώντας το κλείστρο πίσω. Ο μηχανισμός ασφάλισης εξακολουθεί από τότε να παραμένει ίδιος. Το μοντέλο 200Κ διέθετε επίσης ρυθμιζόμενο τσοκ τοποθετημένο στην άκρη της κάννης. Ο κάτοχος του όπλου μπορούσε να επιλέξει μεταξύ των συσφίξεων, βελτιωμένος κύλινδρος και κύλινδρος.
Το σύστημα όπλισης, σε μορφή συνθετικού εξαρτήματος, κινούνταν πάνω στην ξύλινη πάπια. Παρατηρώντας προσεκτικά την σχεδίαση του όπλου είναι ξεκάθαρο ότι αρχικά προορίζονταν για ραβδωτό. Μπορεί αυτό το μοντέλο να μην έκανε εμπορική επιτυχία ωστόσο αποτέλεσε βάση για την εξέλιξη των σημερινών όπλων της Mossberg.
Marlin 19
Με εξωτερική σφύρα πυροδότησης
Το συγκεκριμένο κυνηγετικό όπλο pumb action, είναι άνω των 100 ετών και έμεινε στην παραγωγή από το 1906 έως το 1907. Ένα από τα χαρακτηριστικά που έκαναν το Marlin 19 πρωτοπόρο για την εποχή τους, ήταν η εξωτερική σφύρα πυροδότησης. Καθώς ο χειριστής τραβούσε πίσω την λαβή της πάπιας, παράλληλα μετακινούνταν προς τα πίσω και η σφύρα, ασφάλιζε και απελευθερώνονταν με το τράβηγμα της σκανδάλης. Η διαδικασία αφαίρεσης της κάννης από την βάση ήταν περίπλοκη, ειδικά για την εποχή που σχεδιάστηκε. Έπρεπε ο κάτοχος του όπλου να τραβήξει την πάπια προς τα πίσω, να γυρίσει ένα διακόπτη και μετά να μετακινήσει την πάπια προς τα εμπρός για να απελευθερωθεί η κάννη από την βάση.
Το 19 αποτέλεσε ουσιαστικά την αναβάθμιση του Marlin 1898. Η βασική διαφορά μεταξύ των δυο μοντέλων ήταν το φινίρισμα της κάννης, που περιλάμβανε καλύτερη εξωτερική λείανση και πιο προσεγμένο βάψιμο. Ένα από τα σημεία που έπρεπε να δείχνουν ιδιαίτερη προσοχή οι κάτοχοι των όπλων με εξωτερικές σφύρες, ιδιαίτερα στα όπλα pumb action ήταν ότι αν δεν γίνονταν ολοκληρωμένη η κίνηση της πάπιας προς τα πίσω, υπήρχε κίνδυνος το όπλο να πυροδοτήσει γιατί η σφύρα δεν ασφάλιζε.
Ithaca Model 37
Ένα κομμάτι της Αμερικάνικης ιστορίας
Άλλο ένα όπλο pumb action που δεν προχώρησε εμπορικά ήταν το Ithaca Model 37. Σχεδιάστηκε από τον John Browning και αρχικά παρουσιάσθηκε ως Remington 17. Όταν έληξε η ημερομηνία ισχύος του διπλώματος ευρεσιτεχνίας, η Ithaca αποφάσισε να το βάλει στην παραγωγή κι αυτή ως Model 37. Λέγεται ότι είναι το μακροβιότερο όπλο παραγωγής στην ιστορία. Η εμπορική του πορεία με τον όνομα της Remington ήταν καλή, όχι όμως με το όνομα της Ithaca. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι πολλά τεχνικά στοιχεία από το όπλο αυτό έχει δανειστεί το σημερινό Browning BPS. Ακόμα και σήμερα, στην Αμερική, τέτοια όπλα αποτελούν πόλο έλξης για τους οπλόφιλους. Οι οποίοι τα αγοράζουν και στη συνέχεια τα δίνουν σε πολύπειρους οπλουργούς για να φιλοτεχνήσουν επάνω τους σκαλίσματα της αρεσκείας τους στην βάση, χρυσά ένθετα και ότι άλλο θέλει ο πελάτης.
Μπορεί η εμπορική επιτυχία για τα συγκεκριμένα όπλα να μην ήταν ανάλογη των ζητούμενων της εταιρείας, όμως δεν παύουν να αποτελούν κομμάτι της Αμερικανικής ιστορίας και κάποιοι άνθρωποι θέλοντας να κρατήσουν ζωντανές τις παραδόσεις να ασχολούνται με αυτά.
