Πολλές φορές η συζήτηση γύρω από τον σκύλο καταλήγει στην εκτροφή. Η εκτροφή είναι το αποτέλεσμα ενός ή και περισσοτέρων ζευγαρωμάτων (από επαγγελματία ή από ερασιτέχνη) με στόχο τον τέλειο σκύλο. Ποιός είναι αυτός που επιχείρησε να ζευγαρώσει την καλή του θηλυκιά και δεν έκανε όνειρα; Ποιος είναι αυτός που «γέννησε» έστω και 5-6 κουταβάκια και δεν έχει φανταστεί, ότι ένα από αυτά θα είναι το «αστέρι» που θα αφήσει εποχή; Κάνείς, όλοι το ίδιο όνειρο κάνουμε, επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Οι επαγγελματίες κυνηγάμε να βγάλουμε τον (παγκόσμιας φήμης) πρωταθλητή κυνηγιού και οι ερασιτέχνες το καλύτερο κυνηγόσκυλο της περιοχής.
Του Γιώργου Δουλκέρογλου
Οι επαγγελματίες βρισκόμαστε σε πιο ευνοϊκή θέση απ’ ότι οι ερασιτέχνες λόγω χρόνου, χώρου, γνώσεων και γνωριμιών. Όπως και να το κάνουμε, είναι πιο εύκολο για έναν επαγγελματία να ζευγαρώσει και να δοκιμάσει έναν καινούργιο σκύλο που αναγνωρίζεται σε Αγώνες Κυνηγετικών Ικανοτήτων από έναν ερασιτέχνη. Απλά, ο ερασιτέχνης, που θα ψάξει να βρει τον επιβήτορα που ταιριάζει με τη θηλυκιά, θα πρέπει να οδηγείται από το ίδιο πάθος με αυτό του επαγγελματία. Ο ερασιτέχνης εκτροφέας (εκτροφέας θεωρείται ο ιδιοκτήτης της θηλυκιάς σε ένα ζευγάρωμα) που θα επιχειρήσει ένα ζευγάρωμα με προοπτικές, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να το ψάξει καλά απ’ όλες τις πλευρές σε ότι αφορά τον αρσενικό, συζητώντας με τον ιδιοκτήτη του σκύλου, τον κυναγωγό ή ακόμα και με κάποιον κριτή που τον έχει δει στους Α.Κ.Ι. όπου συμμετέχει. Εδώ θα μου πει κάποιος και γιατί να είναι ένας σκύλος που να «τρέχει» σε αγώνες και να μην είναι κάποιο κυνηγόσκυλο της περιοχής μου που μπορώ να το δω και στο κυνήγι; Η απάντηση είναι εύκολη για όσους έχουν ανοιχτό μυαλό και δεν είναι εγωιστές. Γιατί ο σκύλος αυτός του γνωστού, καλού κυνηγού της περιοχής μας δεν θα είναι παρά ένα καλό κυνηγετικό σκυλί. Δυστυχώς αυτό δε φτάνει για να πιστοποιήσει την καλή απόδοσή του σαν επιβήτορας. Εμείς απλά θα δούμε στο κυνήγι την εμπειρία του και τις κυνηγετικές του επιδόσεις, δε θα ξέρουμε όμως τα βασικά. Την εκπαιδευσιμότητά του, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά την εκπαίδευσή του, π.χ. αν δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στο βουνό, στον κάμπο, αν συνεργάζεται με άλλα σκυλιά και το κυριότερο δε μπορείς να δεις κάποιους απογόνους του. Συνήθως αυτά τα ζευγαρώματα με σκυλιά κυνηγών, γίνονται αφού καταξιωθούν κυνηγετικά και αυτό θα γίνει όταν ο σκύλος ωριμάσει, δηλαδή γύρω στα 4-5 χρόνια, δυστυχώς η κυνηγετική εμπειρία δεν μεταφέρεται κατά το ζευγάρωμα.
Δυστυχώς οι καιροί δεν είναι για πειράματα, και λέω πειράματα, γιατί για να βρεις το καλό κουτάβι της γέννας και αυτομάτως να δεις και αν ο σκύλος «δίνει», θα πρέπει να κρατήσεις όλη τη γέννα για τουλάχιστον 7-8 μήνες, να κοιτάξεις τα κουτάβια με προσοχή, να τα τσεκάρεις στον κυνηγότοπο και τέλος, να διαλέξεις κατά τη γνώμη σου το καλύτερο.
Τώρα σε ότι αφορά τους σκύλους που ανήκουν σε επαγγελματίες, τα πράγματα αλλάζουν. Ο επαγγελματίας που έχει στην εκτροφή του έναν αριθμό αρσενικών σκύλων, έχει το μεγάλο πλεονέκτημα της επιλογής, όπου μπορεί να βρει ποιος σκύλος ταιριάζει περισσότερο με τη θηλυκιά. Ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που πρέπει να προσέξουμε, είναι ότι ο επαγγελματίας που τον έχει διαλέξει για την εκτροφή του, τον εμπιστεύεται έτσι, θα είναι και σίγουρος για το αποτέλεσμα, αφού από αυτό θα εξαρτηθούν και οι οικονομικές απολαβές του. Με λίγα λόγια αν ο σκύλος δεν «δίνει» θα εκτεθεί και ηθικά αλλά και οικονομικά.
Γενικά στην χώρα μας οι Έλληνες εκτροφείς, επαγγελματίες και ερασιτέχνες έχουμε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης – επιλογής, σχετικά με την επιλογή του επιβήτορα σε σχέση με άλλες χώρες. Προτιμούμε τον σκύλο πρωταθλητή – σούπερ σκύλο κυνηγιού και όχι τον πατέρα του, ο οποίος τον έχει «γεννήσει». Έχουμε π.χ. έναν σκύλο πρωταθλητή (ΤΖΑΚ) μεγάλης έρευνας- έρευνας κυνηγιού – πρακτικού κυνηγιού που μας έχει εντυπωσιάσει με το στυλ του, τη νοοτροπία του, την εξυπνάδα του, τη μορφολογία του κ.λπ.. Ο Ιταλός εκτροφέας δε θα τρέξει να ζευγαρώσει με τον ΤΖΑΚ, αλλά με τον πατέρα του ΤΖΑΚ. Με αυτή τη λογική, ο εκτροφέας πάει όσο μπορεί στα σίγουρα. Αυτό που σας εξηγώ μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας, όσοι φυσικά έχετε κάποιο ιταλικό pedigree. Αν κοιτάξετε θα δείτε, πως οι περισσότεροι πρωταθλητές που αναγράφονται στο pedigree είναι πρωταθλητές αναπαραγωγοί και όχι πρωταθλητές εργασίας ή trailer. Τώρα το ερώτημα είναι: μόνο αυτοί είναι ικανοί αναπαραγωγοί; Οχι φυσικά, όλοι αυτοί που καταξιώθηκαν σαν γεννήτορες υπήρξαν και σπουδαίοι κυνηγοί – αγωνόσκυλα, απλά δοκιμάστηκαν με βάση τις κυνηγετικές ικανότητές τους και φυσικά με τη διορατικότητα του ιδιοκτήτη τους.
Εδώ πάλι βλέπουμε ακόμα μια διαφορετική νοοτροπία των εκτροφέων μεταξύ επαγγελματιών και ερασιτεχνών, σχετικά με την ηλικία που πρέπει να ζευγαρώσει ο αρσενικός. Αν αρχίσει να ζευγαρώνει ένας αρσενικός στην ηλικία των 4-5 χρονών (γιατί περιμέναμε να τον δούμε πρώτα κυνηγετικά) μέχρι να δούμε τα πρώτα δείγματα από τους απογόνους του, ο σκύλος θα έχει φτάσει 6-7 χρονών και καταλαβαίνετε ότι θα είναι ήδη μεγάλος για να αξιοποιηθεί σωστά σαν επιβήτορας.
Η διαφορά εδώ είναι ότι ο επαγγελματίας όπως είπαμε και πιο πάνω, έχει πολύ μεγαλύτερο χρόνο να τον τσεκάρει, κυνηγώντας τον ή εκπαιδεύοντάς τον, να καταλάβει αν είναι ένα αξιόλογο άτομο, ώστε να χρησιμοποιηθεί στην εκτροφή του. Μέχρι να γίνει ο σκύλος 16 μηνών έχει σχηματίσει τη γνώμη του και έχει αποφασίσει για το μέλλον του.
Γι΄ αυτό λοιπόν αν έχετε μια αξιόλογη στα στάνταρ της φυλής θηλυκιά και θέλετε να τη ζευγαρώσετε, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε με κάποιον επαγγελματία εκτροφέα. Οι συμβουλές του ίσως σας βοηθήσουν για να έχετε ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Πάντα πίστευα και το έχω σα κανόνα στην εκτροφή μου, ότι για μια επιτυχημένη γέννα πρέπει η θηλυκιά να είναι ώριμη κυνηγετικά, αλλά και ψυχολογικά ισορροπημένη και είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλές τέτοιες θηλυκιές σε χέρια συναδέλφων κυνηγών.
