spot_img
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΣκύλοςΚυνηγόσκυλαΎμνος Αγάπης σε ένα Κυνηγόσκυλο - Αντίο με δάκρυα στην Αφρούλα!

Ύμνος Αγάπης σε ένα Κυνηγόσκυλο – Αντίο με δάκρυα στην Αφρούλα!

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Ύμνος Αγάπης σε ένα Κυνηγόσκυλο!

Στο τηλέφωνό μου ήρθαν απανωτά μηνύματα. Θα τα δω αργότερα σκέφτηκα, αλλά λίγο μετά δέχτηκα και κλήση. «Άνοιξε το κινητό σου! Μας βρήκε μεγάλο κακό!», ακούστηκε μια φωνή όλο πίκρα!

Αναστατωμένος είδα το Viber: «Έφυγε η Αφρούλα,  το παιδί μας! Έπαθε ανακοπή!», έγραφε ο Βαγγέλης Δανιηλίδης, από το Περιβολάκι Λαγκαδά. Με συγκλόνισε, παρόλο που ως γουρουνοκυνηγός δεν φανέρωνε ότι έκρυβε μέσα του τόσο ευαισθησία.

«Την πήγαμε στην κουμπάρα μας, την κτηνίατρο. Τρέξαμε όλοι, αλλά δυστυχώς την χάσαμε. Δεν τα κατάφερε. Ήταν το χειρότερο Σαββατοκύριακο!», διάβασα παρακάτω.

«Δεν ήταν απλά ένα ζώο. Ήταν το παιδί μας! Την είχαμε από μωρό… Τώρα, πάει, έφυγε… Στο σπίτι μας έχουμε …κηδεία!», έγραφε στα μηνύματα, γεμάτος πίκρα.

Επικοινώνησα και με τη γυναίκα του, τη Γιούλη Βαργιεμέζη, που εκείνη την ώρα ήταν στον πάγκο της, στη λαϊκή.

Ύμνος Αγάπης σε ένα Κυνηγόσκυλο

«Τι έγινε;» τη ρώτησα. «Η Αφρούλα μας …άφησε», ξεκίνησε να πει και αμέσως ξέσπασε σε λυγμούς. «Δεν μπορώ να μιλήσω… Να τα πούμε το βράδυ. Ευχαριστώ!», ψέλλισε κι έκλεισε το τηλέφωνο.

«Την είχα από μωρό. Από δυο μηνών, τη μεγάλωσα. Μαζί μάθαμε το κυνήγι! Εγώ, βοηθούσα αυτήν κι εκείνη εμένα! Ήταν το πρώτο μου σκυλί. Συγκλονίστηκα. Το είχα βγάλει, ως συνήθως, για βόλτα στο χωριό μας, στο Ίσωμα. Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι, δεν έδειχνε καλά. Δεν έτρωγε. Έπινε μόνο νερό. Άρχισε εμετούς. Την πήγαμε στην κτηνίατρο- μας στεφάνωσε και βάπτισε την κόρη μας. Την εξέτασε και διαπίστωσε ότι όλα τα όργανά της είχαν πειραχτεί και υπολειτουργούσαν. Της έκανε ενέσεις, της έβαλε ορό, αλλά μας είχε προειδοποιήσει: δεν έχουμε πολλές ελπίδες… Δυστυχώς, τη χάσαμε από ανακοπή!», περιέγραψε το χρονικό του προαναγγελθέντος θανάτου.

Η Αφρούλα, ήταν το πρώτο σκυλί της Γιούλης, όταν πήγαινε στο κυνήγι με τον θείο της, Βασίλη Καμάρη, από τη Λητή, ο οποίος είχε «Βίζλα». 

 «Ήμασταν για μπεκάτσες. Τότε, χτύπησα την πρώτη μου «βελουδομάτα», σε φέρμα της Αφρούλας. ΄Ηταν επτά μηνών! Ο θείος μου είχε καταχαρεί! Μετά άρχισα να τη βγάζω και στα ορτύκια. Και γίναμε αχώριστοι, για οκτώ ολόκληρα χρόνια. Ζήσαμε μαζί αξέχαστες στιγμές…»,  ανακαλεί τη μνήμη της η Γιούλη.

Παρέα την είχε κι όταν στον κυνηγότοπο συνάντησε τον Βαγγέλη, που εκείνος είχε πάει για λαγό με ένα φίλο του. Αυτός ήταν 36 ετών, εκείνη 29, όταν γνωρίστηκαν τον Σεπτέμβριο του 2018. Ύστερα, άρχισαν να πηγαίνουν μαζί στο κυνήγι και όλα πήραν το δρόμο τους που τους οδήγησε και στην Εκκλησία.

Η Αφρούλα, ήταν το τρίτο κομμάτι στο παζλ των κυνηγετικών εξορμήσεών τους, που χάριζε στο ζευγάρι μοναδικές στιγμές. 

«Είχαμε πάρει ένα μονοπάτι έξω από το Ίσωμα. Περάσαμε ένα ρέμα που βγάζει σε μαντρί. Η Αφρούλα κοκάλωσε σε φέρμα. Νόμιζα πως ήταν μπεκάτσα, αλλά ήταν λαγός! Του έκανα δυο τουφεκιές και το πήρα! Ο Βαγγέλης πανηγύριζε κι εγώ τρελάθηκα από τη χαρά μου», αναπολεί η Γιούλη.

Ύμνος Αγάπης σε ένα Κυνηγόσκυλο
Ένας ύμνος αγάπης σε ένα κυνηγόσκυλο… Την Αφρούλα!

«Μιαν άλλη φορά ήμασταν πάλι για μπεκάτσες στην Ποντοκερασιά, αλλά η Αφρούλα σήκωσε ένα αγριογούρουνο. Το χτύπησε ο Βαγγέλης, αλλά και το σκυλί μας είχε πληγωθεί. Το γουρούνι της είχε σχίσει το μπροστινό δεξί πόδι. Έξι-επτά ράμματα της έκανε ο κτηνίατρος, που την πήγαμε», θυμάται η ίδια. 

 Η Γιούλη δεν σταμάτησε να βγαίνει στο κυνήγι ακόμη κι όταν έμεινε έγκυος. Έκανε ένα μικρό διάλλειμα όταν μπήκε στο μαιευτήριο και μόλις σαράντισε ξαναβρέθηκε στο βουνό, παρέα με την Αφρούλα της.

«Την είχαμε στο σπίτι. Μόλις γυρίζαμε από τη βόλτα την κάναμε μπάνιο και έμενε μέσα. Ερχόταν κοντά μου και ακουμπούσε τη μουσούδα της στην κοιλιά μου. Ήταν η φίλη μου, η κολλητή μου στην εγκυμοσύνη. Κι όταν γεννήθηκε η κόρη μας, η Σοφούλα, αυτή καθόταν δίπλα στην κούνια της και την πρόσεχε, σαν να ήταν …μπέιμπι σίτερ! Την είχαμε κι αυτή σαν παιδί μας!», προσθέτει η Γιούλη.

Η κορούλα του ζευγαριού, η Σοφούλα, εισέπραττε την αγάπη του σκυλιού τους και της την ανταπέδιδε.

kynigoskylo setter 3«Αφρούλα άτα! Αφρούλα μαμ!», έλεγε συχνά και έβαζε με το μικρό χεράκι της σκυλοτροφή στο πιάτο. «Αφρούλα ούφ! Γίνει καλά!», ψιθύριζε ενώ χάιδευε το κεφάλι της στο κρεβάτι του κτηνιατρείου, η μικρούλα που είναι δυόμισι ετών.

Με το Σέττερ έβγαινε στο κυνήγι και ο πατέρας της Γιούλης, για ορτύκια. Ήταν κι αυτός δεμένος μαζί της. «Το άσχημο μαντάτο το έμαθε, ενώ ήταν για ψάρεμα με τη βάρκα του. Του τηλεφώνησα και γύρισε άρον-άρον. Δεν έριξε τα δίχτυα και γύρισε στο σπίτι, να μας συμπαρασταθεί. Τη θάψαμε εκεί που σήκωσε τον πρώτο της λαγό. Έξω από το χωριό, για να περνάμε από εκεί και να τη θυμόμαστε. Δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ! Ήταν ένα σκυλί που ένωσε δυο ανθρώπους, δυο οικογένειες και …μεγάλωσε και την κορούλα μας. Ήταν κομμάτι μας, η σύντροφος στο κυνήγι, η Αφρούλα μας, το… παιδί μας!», είναι τα λόγια βγαλμένα από την ψυχή της Γιούλης, ο …ύμνος αγάπης για το σκυλί, που έκαναν μαζί τα πρώτα τους βήματα στους κυνηγότοπους!

Υ.Γ: Η ιστορία είναι  αφιερωμένη σε όλους τους κυνηγούς, που στον καθένα σίγουρα κάτι έχει να θυμίσει. Ταυτόχρονα, δίνει και μια απάντηση σε κείνους τους κακεντρεχείς «φιλόζωους» για τις ανεδαφικές κατηγορίες που- κάθε τόσο- εκτοξεύουν ασύστολα.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έξοδος «σοκ και δέος» εξαιτίας αγέλης λύκων για 55χρονο και τα δυο Σέτερ του στο Κιλκίς

Έξοδος «σοκ και δέος» εξαιτίας αγέλης λύκων για 55χρονο και τα δυο Σέτερ του στο Κιλκίς Τον απόλυτο …εφιάλτη γνώρισε 55χρονος Θεσσαλονικιός σε περιοχή του...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ