Το ορτύκι είναι εκείνο που σηματοδοτεί την έναρξη της νέας κυνηγετικής περιόδου στην Ελλάδα, ενώ για αρκετούς θεωρείται το αγαπημένο θήραμα πολλών ελλήνων κυνηγών.
Του Ι. Λιάπη
Το κυνήγι του προσφέρει δυνατές συγκινήσεις, εξαίρετες φέρμες, πολλές τουφεκιές, άψογο απόρτ και πάνω απ’ όλα πλήρη συνεργασία με τον σκύλο.
Κατά την άποψή μου, ο σκύλος ο οποίος θα μπορούσε να ανταποκριθεί στον υψηλότερο βαθμό σε αυτό το κυνήγι εξαιτίας της ιδιοσυγκρασίας του και της κατασκευής του, είναι το κούρτσχααρ.
Είναι σκύλος που συνδυάζει το θέαμα με την ουσία, την πράξη με το αποτέλεσμα. Δυνατός, ρωμαλέος, άψογη συνεργασία με τον κυνηγό, με πολύ μεθοδική κάλυψη του εδάφους, καθώς πρώτα σκέπτεται και μετά ενεργεί, με αποτέλεσμα τη σωστή κατανομή δυνάμεων. Η ανθεκτικότητα και η εύκολη προσαρμογή του σε οποιοδήποτε έδαφος, τον καθιστούν ιδανικό για το κυνήγι του ορτυκιού, στις απέραντες καλαμιές, στα τριφύλλια, στις πατζαριές, διότι πρώτον τον διευκολύνει το ύψος του, αλλά και λόγω του κοντού τριχώματος δεν «γεμίζει» ποτέ με μουχρίτσα και κολτσίδες.
Δεν υστερεί ούτε τον Σεπτέμβριο στα περάσματα, που πολλοί από εμάς κυνηγάμε τα ορτύκια σε πετρώδεις και δύσκολες περιοχές, όπως η Μάνη και τα νησιά μας. Είναι σκληροτράχηλος σκύλος και λόγω της συγκρατημένης ταχύτητάς του, δεν τραυματίζεται στα πέλματά του. Το κούρτσχααρ είναι ένας σκύλος που θα αρχίσει πρώτος το κυνήγι και θα σταματήσει τελευταίος.
Η συνεχής κίνηση του κούρτσχααρ με ένα σταθερό ρυθμό, κουνώντας συνεχώς την ουρά του, δείχνοντας ότι εργάζεται, η μείωση της ταχύτητας του όταν θέλει να τσεκάρει αναθυμιάσεις, ο τρόπος προσέγγισης στο θήραμα, η αρχοντική κυρίαρχη φέρμα του, η ευκολία να βρίσκει το σκοτωμένο θήραμα και το τέλειο απόρτ, είναι όλα αυτά που το κάνουν ξεχωριστό και συναρπάζουν κάθε κυνηγό που του αρέσει το κυνήγι των ορτυκιών.
Εύχομαι σε όλους καλή κυνηγετική χρονιά, και ας ελπίζουμε η κατάσταση με τους πληθυσμούς των ορτυκιών να αλλάξει σύντομα, για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε κι άλλα συναρπαστικά κυνήγια ορτυκιού και φυσικά συνδιασμένα με σκύλο κούρτσχααρ.
