spot_img
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΣκύλοςΚυνηγόσκυλαΠερδικόσκυλα «ειδικών αποστολών»

Περδικόσκυλα «ειδικών αποστολών»

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

 

Είδα και άλλες φυλές σκύλων να κυνηγούν την πέρδικα με αξιοσύνη και ικανότητες. Όλα τούτα τα χρόνια έβλεπα και τα δικά μου, και οφείλω να ομολογήσω, πως δεν με άφησαν ποτέ ανικανοποίητο σε τούτο το κυνήγι. Όμως, πάνω στην πέτρα και δίπλα στον κέδρο, άλλη εικόνα βγάζουν τα σκυλιά των «ειδικών αποστολών»

Ένα από τα πολλά που έμαθα στα χρόνια ενασχόλησης με την κυνηγετική αρθρογραφία, είναι ότι ποτέ κανένας συντάκτης και κανένα κείμενο δεν πρόκειται να γίνουν πλήρως αποδεκτά από το σύνολο εκείνων που τα διαβάζουν.

Πάντα θα υπάρχει η αντίθετη άποψη, ωστόσο πολλές φορές, όταν παρουσιάζεται τεκμηριωμένη, λεπτομερής και με αποδείξεις, συχνά οδηγεί σε αναθεώρηση των ως τότε δεδομένων ακόμα και για εκείνους που τα υποστήριζαν. Σε κάθε περίπτωση, ένα τέτοιο ενδεχόμενο αφορά κυρίως μετριοπαθείς, ανοιχτόμυαλους κυναγωγούς και όχι φανατισμένους.

Αυτός που δεν αποδέχεται ούτε ως πιθανότητα να υπάρχει κυνηγόσκυλο ικανότερο από το δικό του, αυτός που αμφισβητεί δίχως επιχειρήματα κάθε άλλη φυλή πέραν της δικής του, είναι καταδικασμένος να παραμείνει δέσμιος της αρρωστημένης νοοτροπίας της απαξίωσης, για τους πάντες και για τα πάντα.

Ο αείμνηστος Γιάννης Γιαννούλης, που έκλεισε τα μάτια του χαϊδεύοντας τα σκυλιά του, συνήθιζε να λέει πως η κυνηγετική διαδρομή του καθενός έχει προς το τέλος τρεις μεγάλες στροφές. Μία στα 50 χρόνια της ζωής μας, μία στα 60 και αν ο θεός μας χρωστάει, ακόμα μία στα 70. Απλές κουβέντες, απόλυτα φιλοσοφημένες.

Ψηλώνουν πολύ τα βουνά μετά από κάποια ηλικία και προκύπτουν αξεπέραστα εμπόδια μετά από κάποια άλλη. Στην ηλικία της δεύτερης στροφής, θεωρώ εμπειρικό πλεονέκτημα το ότι κυνηγώντας έζησα και είδα πολλά, και ταυτόχρονα οδυνηρό μειονέκτημα ότι τα περιθώρια να απολαύσω ακόμα περισσότερα στενεύουν.

“Κόλλημα” με τα επανιέλ…

Τα χρόνια πέρασαν έχοντας πάντα δίπλα μου 3-4 κυνηγόσκυλα. Οι συνθήκες των παιδικών χρόνων ήταν ευνοϊκές για να πορευτώ με την φυλή των Κούρτσχααρ, όμως, παρά το γεγονός ότι με αυτά απέκτησα τις πρώτες εικόνες σε έρευνα, ακινησία και επαναφορά, εν τούτοις κόλλησα με Επανιέλ. Στα 41 χρόνια που κυνηγώ μαζί τους, και στον μισό αιώνα που φιλοδοξώ να συμπληρώσω, ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να αποκτήσω “καθαρόαιμη” θηραματική ταυτότητα. Λίγο νοιαζόμουν αν με πουν μπεκατσοκυνηγό, περδικάρη ή φασσοκαρτεριτζή.

Μαζί μου ήθελα να είναι πάντα και μαζί τους έμαθα να κυνηγώ τα πάντα. Περπάτημα εγώ, μπροστά μου εκείνα σε μεθοδική έρευνα. Καρτεράτος εγώ, ακίνητα και εκείνα τριγύρω να κοιτούν στον ουρανό και έτοιμα να τρέξουν για επαναφορά.

Όλα ξεκινούσαν με ορτύκι, συνέχιζαν με μπεκάτσα και όσα ξεχώριζαν, σταδιοδρομούσαν και στην πέρδικα. Ενδιάμεσα, αφού βεβαιωνόμουν ότι “σπούδασαν” καλά τα εδαφόβια θηράματα, πήγαιναν λίγα κυνήγια σε φάσσα, παπί και τσίχλα.

 

 

«Φόρος τιμής»

Νομίζω λοιπόν ότι δικαιούμαι να εκφράσω προσωπική γνώμη για κάποια περδικόσκυλα, που δίχως να ανήκουν σε φυλή ανώτερη των άλλων, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια είναι ξεκάθαρο πως έχουν το κάτι παραπάνω…

Καταθέτω άποψη κρίνοντας σαν κυνηγός, βασισμένος σε εμπειρίες, αναμνήσεις και αποδείξεις που τόσα χρόνια συγκέντρωσα σκαρφαλωμένος σε γκρέμια, σάρες, αλπικά και χαλιάδες. Ψηλώνουν πλέον τα βουνά, και επειδή δεν ξέρω για πόσο ακόμη θα μπορώ να αναζητώ τους κοτσαραίους και τα χαρέμια τους, ήρθε καιρός να “αποτίσω φόρο τιμής”, γράφοντας λίγες αράδες αναγνώρισης στην υπεροχή των Πόιντερ. Είδα κι άλλες ράτσες να κυνηγούν με αξιοσύνη την πέρδικα. Έβλεπα και τα δικά μου και οφείλω να ομολογήσω πως ποτέ δεν με άφησαν ανικανοποίητο σε τούτο το κυνήγι. Όμως πάνω στην πέτρα και στο κέδρο, άλλη εικόνα δίνουν τα Πόιντερ, με άλλο τρόπο ερευνούν, άλλο τσαγανό και κυρίως άλλη διάρκεια και αντοχές έχουν. Δείχνουν αφεντάδες, φτιαγμένοι να κυριαρχούν πάνω στα πετρωτά, δείχνουν γεννημένα να διαφεντεύουν στο κατόπι της λυγερής. Έρχονται στιγμές μετά από ώρες κυνηγιού πάνω στα κοφτερά βράχια, που νομίζεις πως πέρα από τα μουσούδια, πέρα από το σωματότυπο, ακόμα και τα πέλματα των ποδιών τους είναι φτιαγμένα ειδικά γι’ αυτόν τον τόπο, ειδικά γι’ αυτό το θήραμα.

Οι πέρδικες σταδιακά σε πολλές περιοχές της χώρας αλλαξοτόπισαν και μπήκαν στα πυκνά, στην βλάστηση και στις μαλακωσιές. Εκεί είναι βέβαιο πως όλα τα κυνηγόσκυλα που τις έχουν στο αίμα τους θα αποδώσουν.

Εμφανής η ανωτερότητα

Στον απίστευτα δύσκολο όμως κλασσικό περδικότοπο της πέτρας και του αλπικού, με γκρεμίλες, σάρες, δίπατα και στεφάνια, εκεί που και τα ακριβότερα άρβυλα κομματιάζονται, όσο πάθος κι αν έχουν, πιστεύω πως δεν θα τα καταφέρουν το ίδιο καλά. Εκεί το Πόιντερ βρίσκεται μέσα σε δικό τσιφλίκι, ξέρει που ακριβώς πρέπει να πάει, αλλά και πως… Δεν ήθελα να αποδεχτώ αυτή την πραγματικότητα πριν μερικά χρόνια. Η ανωτερότητά τους όμως μηδένισε την άρνηση. Πάντα θα υπάρχουν καλά και καλύτερα περδικόσκυλα. Από τα σπουδαία όμως, εκείνα τα εξαιρετικά που βγάζουν όπως λέμε μάτια μόλις λυθούν στο άκουσμα του λάλου, τα περισσότερα είναι από αυτή τη φυλή.

Τα Πόιντερ και η πέρδικα

Δεν είναι ντροπή να παραδέχεσαι πως, ειδικά στην πέρδικα, κάποια άλλη φυλή δείχνει εμφανέστατα σημάδια ανωτερότητας απ’ ότι η δική σου.

Όπως θαρρώ πως δεν είναι ντροπή ακόμα και μέσα στον κυνηγότοπο να βλέπεις, να θαυμάζεις και να ομολογείς, πως αυτά τα κυνηγόσκυλα κυνηγούν διαφορετικά από όλα τα υπόλοιπα. Στο κεφάλαιο πέρδικα λοιπόν, πιστεύω ακράδαντα πως τα Πόιντερ γράφουν το όνομα της φυλής τους με κεφαλαία γράμματα.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

Προηγούμενο άρθρο
Επόμενο άρθρο

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Λύκοι καταβροχθίζουν ένα ελάφι σε χώρο στάθμευσης – Βίντεο

Λύκοι καταβροχθίζουν ένα ελάφι σε χώρο στάθμευσης Οι λύκοι έχουν αυξηθεί κατά πολύ σε πανευρωπαϊκό επίπεδο σε σημείο που αποτελεί και αντικείμενο συζήτησης της κομισιόν....
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ