“Ένα παγούρι για τον κυνηγό και πέντε για το σκύλο” έλεγαν οι παλιοί, και… συμφωνούν και οι επιστήμονες!
του Αχιλλέα Αυγέρη
Όλοι θα θέλαμε τα κυνηγόσκυλά μας να μην κουράζονται ποτέ, αλλά… κουράζονται! Και ένας κουρασμένος και καταπονημένος σκύλος “μιλάει” με όλο του το σώμα… Ένας από τους λόγους που καταπονείται ένας σκύλος, ιδιαίτερα τις εποχές των υψηλών θερμοκρασιών, είναι από την έλλειψη νερού.
Οι παλιότεροι κυνηγοί είχαν έναν ωραίο τρόπο για να το πούνε αυτό:
– “Ένα παγούρι την ημέρα για τον κυνηγό και πέντε για το σκύλο”!
Η κατανάλωση θερμίδων
Είναι ένα ακόμα απόσταγμα της λαϊκής σοφίας, πολύ πριν οι επιστημονικές έρευνες έρθουν να την επιβεβαιώσουν απόλυτα… Μετρήσεις που έχουν γίνει στο πλαίσιο των κυνοδρομιών και των αγώνων κυνηγετικών ικανοτήτων, όπου ο σκύλος καλείται να αναπτύξει ταχύτητες στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του, έδειξε πως τα σκυλιά που είχαν προηγουμένως πιει όσο ήθελαν και χρειάζονταν, αύξαναν σημαντικά την αντοχή και την ενεργητικότητά τους.
Πιστοποιήθηκε, δηλαδή, ότι, τα σκυλιά που είχαν στον οργανισμό τους επαρκή αποθέματα νερού, διέθεταν και μπορούσαν κατά την υπερπροσπάθειά τους να καταναλώσουν περισσότερες από 2.140 θερμίδες, ενώ σκύλοι που δεν είχαν πρόσβαση σε νερό…για να μην “βαρύνουν”, δεν μπόρεσαν να καταναλώσουν περισσότερες από 1.290 θερμίδες περίπου.
Υποθέτω ότι οι περισσότεροι γνωρίζουν πως η φυσιολογική θερμοκρασία ενός ενήλικου σκύλου είναι γύρω στους 38,5 βαθμούς κελσίου. Είναι, όμως, αυτονόητο ότι, ένα κυνηγόσκυλο που εργάζεται π.χ. σε ένα περδικοβούνι, θα αυξήσει τη θερμοκρασία του και κάποια στιγμή θα κουραστεί και θα λαχανιάσει.
Η θερμοκρασία του σώματος
Οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι, ένας σκύλος που ποτίζεται σε τακτά διαστήματα θα συγκρατήσει τη θερμοκρασία του γύρω στους 40 βαθμούς κελσίου, ενώ ο διψασμένος σκύλος θα υπερβεί εύκολα τους 40,8 βαθμούς, με τάσεις ανόδου…
Τοποθετείστε τις παραπάνω θερμοκρασιακές “τιμές” στο πραγματικό και πολύωρο κυνήγι στα ξεροβούνια, και ίσως να μην χρειαστεί να ξανασυζητήσουμε το θέμα.
Θέλετε να μάθετε πόσο εξαντλεί η έλλειψη νερού ένα κυνηγόσκυλο που εργάζεται;
Η απώλεια βάρους
Οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι στους αγώνες η απώλεια βάρους για τα σκυλιά που έπιναν νερό ήταν γύρω στο 7%, ενώ για εκείνα στα οποία το νερό είχε “απαγορευθεί” ήταν 11% αντίστοιχα.
Η αφυδάτωση του οργανισμού ενός σκύλου αποτελεί τον… πιο σίγουρο τρόπο για να σταματήσει ένας σκύλος να ερευνά ή να χρησιμοποιεί τη μύτη του… Πιο σίγουρος και από τα κομμένα πέλματα, και από την απροπονησία ή την έλλειψη ενδιαφέροντος λόγω θηραματικής ανυπαρξίας!
Υπό έλεγχο…
Το πόσο συχνά θα πίνει νερό ένας σκύλος στη διάρκεια του κυνηγιού, αποτελεί φυσικά ένα ζήτημα που έχει να κάνει, κυρίως, με τη γενικότερη φυσική του κατάσταση και τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Το σίγουρο είναι, πως ουδέποτε αφήνεις έναν σκύλο να πιει όσο θέλει και όποτε θέλει. Όχι μόνο τις ώρες του κυνηγιού αλλά και την πρώτη – δεύτερη ώρα μετά τη λήξη της εξόρμησης, η ποσότητα νερού πρέπει να είναι αυστηρά ελεγχόμενη! Αν μιλάμε πάντως για κυνήγι, μια γενική συμβουλή θα ήταν νερό αρκετές φορές και από λίγο, και όχι σε αραιά διαστήματα αλλά σε μεγάλες δόσεις… Ένας δεύτερος – όχι όμως λιγότερο σημαντικός – λόγος που οδηγεί στην κόπωση ένα κυνηγόσκυλο, αφορά την υπογλυκαιμία.
Αποτελεί, όμως, ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο που πρέπει να αναλυθεί ξεχωριστά. Μέχρι να γίνει, καλό είναι να αναρωτηθείτε γιατί τόσοι και τόσοι έμπειροι κυνηγοί κουβαλάνε μαζί τους κύβους ζάχαρης ή κουβερτούρες σε συσκευασία, ακόμα και τον Αύγουστο…
Οι όψεις της αντοχής σε ένα κυνηγόσκυλο
Το κύριο χαρακτηριστικό που δείχνει σκυλιά μεγάλης αντοχής είναι ένας φαρδύς και βαθύς θώρακας, ανεπτυγμένος σε μεγάλο μήκος του κορμού… Προσφέρει μεγάλη πνευμονική χωρητικότητα με μεγάλη αναπνευστική επιφάνεια για οξυγόνωση του αίματος και αποβολή θερμότητας. Η αντοχή εξαρτάται απόλυτα από την ελεύθερη και αβίαστη αναπνοή. Οι καλά ανεπτυγμένοι αναπνευστικοί μύες, βοηθούν το σκυλί να ανασαίνει χωρίς κόπο για ώρες. Η ευρύτητα του στέρνου, με γερά οστά και συμπαγείς μύες είναι στοιχείο αντοχής και δύναμης. Το σκυλί περνά ακούραστα από τα πυκνά του δάσους διασχίζοντάς τα κυριολεκτικά, χωρίς να καταπονείται ο κορμός… Ένα σημαντικότατο στοιχείο της καλής σωματικής κατασκευής είναι και οι ραχιαίοι μύες του σκυλιού. Πρέπει να είναι καλοσχηματισμένοι, δυνατοί και σε αρμονική διάταξη. Το συνολικό μήκος της ράχης σε ένα καλπαστικό σκυλί, πρέπει να είναι περιορισμένο και συμπαγές.
Το σκυλί καλπάζει με τα πόδια, όμως, στον ανήφορο του βουνού, η ράχη είναι που συντονίζει την κίνηση ώμων και γλουτών. Ένα σκυλί με μακριά ράχη, στον κάμπο καλπάζει άνετα, με μεγάλο διασκελισμό και ταχύτητα… Στο βουνό, όμως, θα υστερήσει! Η σπονδυλική στήλη καταπονείται διαρκώς, γιατί εκτίθεται σε κάμψεις και στρεβλώσεις, οπότε η κόπωση θα έρθει πολύ πιο γρήγορα. Το κυνηγετικό σκυλί πρέπει να έχει ράχη κοντή και συμπαγή, γιατί χρειάζεται αντοχή σε πολύ δύσκολα χιλιόμετρα. Το σκυλί αγώνων μπορεί να έχει πιο μακρύ σώμα, γιατί εκεί μετράει η ταχύτητα και το “θέαμα” που πρέπει να προσφέρει ο σκύλος… Η οσφύς πρέπει να είναι κοντή σε μήκος, φαρδιά και μυώδης. Είναι συνώνυμο της ευκινησίας, της δύναμης, προσφέρει αλτικότητα και προστατεύει την ευαίσθητη νεφρική χώρα.
Μια οσφύς μακριά και αδύνατη αποκόβει τα εμπρός από τα πίσω πόδια, και όλη η κίνηση αποσυντονίζεται…
Τα καπούλια σε ένα ζώο, είναι η περιοχή μετάδοσης ώθησης των πίσω ποδιών στον κορμό, καθώς εκεί ενεργούν οι μύες του μηρού. Σε όλες τις φυλές τα καπούλια πρέπει να είναι μυώδη, να έχουν μεγάλο μήκος και φάρδος! Οταν οι μύες είναι φτωχοί και με αδύνατες συνδέσεις, το σκυλί ποτέ δεν θα καλπάσει σωστά!
