Προσπαθείς να μείνεις ψύχραιμος βλέποντας τον σκύλο στην ένδειξη του GPS ως «ακινητοποιημένο» κι αφού έχεις ακούσει τα ουρλιαχτά από την «μάχη» που έχει προηγηθεί.
Τα σκιρτήματα του φόβου άμεσα αναδύονται. Ξεπηδούν στο μυαλό σου εικόνες άσχημες από το παρελθόν που σηματοδοτούν ένα ακόμη θλιβερό γεγονός.
Προσπαθείς να φτάσεις εκεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα γινόμενος ένα με το έδαφος.
Νιώθεις τα αγκάθια να σκίζουν το δέρμα σε όλο σου το κορμί.
Τίποτα όμως δεν σε σταματά, ώστε να διασχίσεις την αδιαπέραστη βλάστηση που ο κάπρος επέλεξε να ξεμπερδέψει με τους «ενοχλητικούς» φίλους σου.
Φτάνεις σε απόσταση αναπνοής βάσει της ένδειξης του κολάρου καλώντας το όνομά του.
Η καρδιά γρήγορα χτυπά και εναγωνίως προσπαθείς να διακρίνεις την εικόνα του αγαπημένου σου σκύλου.
Η απόλυτη σιωπή, επιβεβαιώνει τους εξαρχής φόβους σου.
Η πυξίδα του δέκτη δείχνει την τελική ευθεία. Ελάχιστα μέτρα απομένουν, ώστε να διακρίνεις μια εικόνα μη επιθυμητή και τόσο σοκαριστική που όσες κι αν άλλοτε έχεις δει, θα σε «τσακίσει» ακόμα μια φορά.
Κάνεις τα τελευταία βήματα σέρνοντας σε θέση πρηνηδόν και αντικρίζεις το σκύλο σου να αφήνει τις τελευταίες του ανάσες πάνω στο καθήκον που από μικρός σφυρηλατήθηκε.
Ακόμα και η εμπειρία «λυγίζει», ακόμα και ο πιο σκληροτράχηλος συοθήρας δακρύζει.
Ξάφνου περνούν από μπροστά σου ευχάριστες αναμνήσεις που βίωσες μαζί του προσπαθώντας να επισκιάσουν το δράμα που ζεις.
Επιβάλλεται να ανακάμψεις τις όποιες ψυχικές και σωματικές δυνάμεις σου απομένουν, ώστε να βγάλεις το κουφάρι του από εκεί μέσα.
Να μη γίνει λεία για τους άρπαγες τη νύχτα που θα πέσει.
Να μη τον σιγοτρώνε τα κοράκια την επομένη που θα ξημερώσει. Όχι, δεν αξίζει στους ήρωες σκύλους τέτοιο τέλος.
Ανυπολόγιστο το βάρος, αλμυρός ο λογαριασμός.
Τώρα θα αναλάβουν τα συναισθήματα.
Η φύση έχει αποφασίσει για τον νικητή. Νιώθεις πλέον ηττημένος. Είναι ένα γεγονός απόρροια του να «πολεμάς» στο βασίλειο των κάπρων. Σου υπενθυμίζουν ακόμη μια φορά την ανωτερότητά τους.
Κάποιες φορές ο καλύτερος κερδίζει. Άλλοτε είσαι ο νικητής και άλλοτε ο χαμένος.
Η χαρά της νίκης ή της λύπης μιας μάχης, μας διδάσκει και χτίζει ευπρέπεια για όλα όσα υπήρξαν και θα γίνουν. Οι ύβρεις για την ήττα δεν έχουν θέση.
Όλα αυτά μας διδάσκουν πολλά και χτίζουν σεβασμό για το αγριογούρουνο που κυματίζει στην κοιλάδα ως νικητής.
Στο μυαλό μου έρχεται η φράση ενός φίλου που κάποτε μου είπε: «Θα σταματήσω το κυνήγι αυτό γιατί δεν αντέχω άλλο να βλέπω τους σκύλους μας έτσι».
Όσο δύσκολο όμως μπορεί να είναι το κυνήγι αυτό και για ατελείωτους λόγους, αν μπορείς δεν πρέπει να τα παρατήσεις.
Μόνο έτσι θα δικαιώσεις την όποια θυσία. Βαριά η κληρονομιά που σου έλαχε και απαιτεί αυταπάρνηση.
