«Κορώνα- γράμματα» είναι πια η έξοδος σε ορισμένες περιοχές της Φλώρινας, εξαιτίας λύκων-δολοφόνων, που έχουν εθιστεί πλέον στο σκυλίσιο κρέας! Οι φονικές επιθέσεις είναι πάρα πολύ συχνές και ο κύκλος του αίματος, που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια με τα δόντια τους τα «άκακα»-κατά κάποιους- αγρίμια, δεν λέει να κλείσει. Αντίθετα, η …ακτίνα του, ολοένα και περισσότερο μεγαλώνει, όπως και η λίστα των θυμάτων τους.
Αλήθεια, οι αρμόδιοι της Πολιτείας που τόσο κόπτονται για την «ευζωία των σκύλων» θα ασχοληθούν, επιτέλους και μ’ αυτήν τη «κόκκινη σελίδα», ή δεν αγγίζεται το θέμα, επειδή πίσω από την …κουρτίνα κρύβονται επιδοτήσεις από εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους σε ΜΚΟ, οι οποίες εμφανίζουν «μελέτες», όπως τις βολεύει;
Η τελευταία βόλτα, ενός 24χρονου Φλωρινιώτη, κατέληξε σε δράμα, αφού βγήκε στο βουνό με επτά σκυλιά, αλλά επέστρεψε με έξι. Το ένα από αυτά έμεινε στο δάσος, όπου έγινε βορά των λύκων.
Πρόκειται για τον Σάκη Παπαδόπουλο, που την Κυριακή 30 Μαϊου, είχε πάει για εκπαιδευτικό, στη Βίγλα, κοντά στο ομώνυμο χιονοδρομικό κέντρο. Τελικά, η έξοδός του αποδείχτηκε …αποφράδα!
«Έλυσα επτά σκυλιά, στις 6.10΄. Αυτά μέσα σε ένα δεκάλεπτο έπιασαν έναν ντορό λαγού και με τις χαρακτηριστικές φωνές τους προσπαθούσαν να τον ξεδιαλύνουν. Μπήκαν μέσα στο δάσος, βγήκαν πάνω στο δρόμο και πύκνωσαν και πάλι στις οξιές. Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν τα άκουσα που τον ξεφώλιασαν και άρχισαν τη δίωξη. Αμέριμνος παρακολουθούσα, ενώ προσπαθούσα να εκτιμήσω σε ποιο σημείο θα τον έβγαζαν», περιγράφει ο νεαρός λαγοκυνηγός την μοιραία έξοδο.
Ο 24χρονος, κάθε τόσο έριχνε και μια ματιά στο GPS, για να έχει καλύτερη εικόνα από τη διαδρομή που διέγραφαν οι ιχνηλάτες του, καθώς ακολουθούσαν το λαγό που προσπαθούσε να τους διαφύγει με τα χαρακτηριστικά του τεχνάσματα. Μάλιστα, χαιρόταν γιατί έβλεπε την πρόοδο του έκαναν τα νεαρά σκυλιά, που συναγωνίζονταν τα έμπειρα. Λίγο μετά τις 8 το πρωί, παρατήρησε κάτι παράξενο: τα στίγματα στην οθόνη έδειχναν ότι η αγέλη του, ενώ βρισκόταν σε μια απόσταση 600 μέτρων από τον ίδιο, ξαφνικά «έσπασε» και έκοψε απότομα τη δίωξη.
«Τα κυνηγόσκυλα έκαναν μεταβολή και έρχονταν χωρίς φωνές προς το μέρος μου γρήγορα. Βγήκαν πάνω στο δρόμο, δυο στα αριστερά και τέσσερα στα δεξιά μου. Ήταν όλα φοβισμένα. Όμως, έλειπε η «Σάρα», η τρίχρονη θηλυκή, σκληρότριχη «Ίστριας». Ήταν η μόνη που δεν της είχα κολάρο, γιατί ήταν η πιο υπάκουη και δεν πήγαινε με τίποτε σε άλλο θήραμα πλην του λαγού. Τη φώναξα, αλλά δεν άκουσα το κουδουνάκι της. Με έλουσε κρύος ιδρώτας! Έβαλα τα άλλα στο φορτηγάκι και κατέβηκα να την ψάξω. Σφύριζα, φώναζα, απόκριση καμιά. Μπήκα μέσα στην οξιά, έκανα άνω-κάτω το δάσος, κατέβηκα χαμηλότερα, βρήκα κάποιους άλλους κυνηγούς που είχαν βγει με γουρουνόσκυλα. Μου είπαν ότι άκουσαν τα σκυλιά που έκαναν όλα μαζί δίωξη, αλλά δεν αντιλήφτηκαν κάποιο να κυνηγά μεμονωμένα. Η αγωνία μου μεγάλωνε. Έψαχνα έως το μεσημέρι, χωρίς αποτέλεσμα».
Ο 24χρονος λαγοκυνηγός πήγε τα άλλα σκυλιά στο σπίτι και το απόγευμα επέστρεψε στο σημείο για να συνεχίσει την αναζήτηση, παρέα με ένα ξάδερφό του, τον Λάζαρο. «Χτένισαν» όλη την περιοχή, με φωνές, κορναρίσματα, ρώτησαν και υλοτόμους που συνάντησαν, χωρίς και πάλι να μάθουν το παραμικρό.
«Μας είχε νυχτώσει και κινούμασταν με το αυτοκίνητο στην περιοχή. Σε μια απόσταση, γύρω στα 1000 μέτρα από εκεί που είχα λύσει τα σκυλιά, στα φώτα γυάλισαν δυο μάτια. Ήταν ένας τεράστιος λύκος, που με μεγάλα άλματα τρύπωσε μέσα στις οξιές. Οι ελπίδες μου είχαν πια εξανεμιστεί! Τις επόμενες μέρες συνέχισα τις έρευνες. Βρήκα κι έναν τσομπάνο, από το χωριό Μελάς, ο οποίος με αυτά που μου είπε, μου τις έσβησε όλες!», είναι η αφήγηση του νεαρού κυνηγού.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του κτηνοτρόφου, στο σημείο που ο Σάκης είχε αφήσει τα σκυλιά του κυκλοφορούν τρεις επικίνδυνοι λύκοι. «Με έχουν ρημάξει! Γι αυτό και το κοπάδι μου δεν το περνώ πια από αυτό το μέρος», ήταν τα λόγια του.
Στην ίδια περιοχή, στα τελευταία χρόνια η παρέα του Σάκη έχουν χάσει άλλα έξι σκυλιά, που τα βρήκαν φαγωμένα. Ανάμεσα στα θύματα των λύκων, πέρυσι, ήταν και ένα θηλυκό λαγόσκυλο, του προέδρου του Κυνηγετικού Συλλόγου Φλώρινας, Γρηγόρη Πασχαλίδη.
«Τα παιδιά, που λειτουργούν το σαλέ στη Βίγλα, την περασμένη χρονιά έχασαν επτά σκυλιά από τους λύκους, στο ίδιο μέρος. Είναι τρομερό! Δεν μπορείς να βγεις ούτε στο κυνήγι! Δυστυχώς, πρόκειται για αγρίμια που έχουν συνηθίσει το σκυλίσιο κρέας!», προσθέτει ο νεαρός.
Ο παππούς του Σάκη, παλιός κυνηγός, απορεί κι αυτός μ’ αυτήν τη συμπεριφορά των αγριμιών.
«Εμείς, παλιά, δεν είχαμε τέτοια προβλήματα με λύκους. Έτρωγαν πρόβατα, γίδια, αγελάδες, αλλά όχι σκυλιά! Μόλις άκουγαν γαυγίσματα οι λύκοι έφευγαν. Τώρα, ακούνε κλαφουνητά και κουδουνάκια και στήνουν καρτέρι για να τα φάνε! Ακούμε για μαύρους, για παρδαλούς λύκους. Έχουν αλλάξει και στην εμφάνιση, αλλά και στις συνήθειές τους. Φταίει το γεγονός ότι έχουν λιγοστέψει τα κοπάδια και όπως έχουν γίνει πολλοί δεν τους φτάνει η τροφή; Είναι υβρίδια; Πάντως, η συμπεριφορά τους είναι περίεργη», είναι τα λόγια του παππού προς τον εγγονό του.
Η Σάρα, μαζί με τον αδελφό της, τον Έκτορα, είχαν δέσει υπέροχα στο κυνήγι και μάλιστα είχαν αρχίσει να σηκώνουν λαγούς, όταν τα μεγάλα σκυλιά τους παρατούσαν. «Έκλαψε η ψυχή μου! Τόσο κόπο, από μωρά τα μεγάλωσα, τα εκπαίδευσα και χαιρόμουνα για την πρόοδό τους. Και έχασα το θηλυκό με τραγικό τρόπο!».
Την πρώτη μέρα των ερευνών, ο Σάκης μέσα στο δάσος είχε και μια απίστευτη συνάντηση. «Είχα καθίσει να πάρω μια ανάσα και κάτι τράβηξε την προσοχή μου! Στην ρίζα μια οξιάς, πάνω στα φύλλα ήταν ξαπλωμένο ένα ζαρκαδάκι! Οι λευκές βούλες πάνω στο δέρμα του έκαναν τέλεια παραλλαγή με το έδαφος. Χρειάστηκε να εστιάσω στο βλέμμα μου, για να το ξεχωρίσω! Πήγα στο ένα μέτρο και αποθανάτισα το σκηνικό! Ήταν η μόνη ευχάριστη στιγμή, μέσα σε όλο το μαρτύριο και την αγωνία που πέρασα και θέλησα να την κρατήσω μέσα στο κινητό μου», καταλήγει ο νεαρός.
