Πολλές φορές έχει συμβεί σκυλιά να πωλούνται ή να ανταλλάσσονται για διάφορους λόγους , αλλά η απόδοσή τους στα χέρια των νέων ιδιοκτητών τους, να μην είναι ίδια με αυτήν που είχαν με τον προηγούμενο κυνηγό. Και, εδώ υπεισέρχεται το ερώτημα, γιατί να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Κείμενο ΣΤΑΘΗΣ ΚΑΒΑΘΟΥΛΗΣ
Καταρχάς, πρέπει να ξεκαθαρίσω το εξής: ένα καλό σκυλί δεν πωλείται και δεν ανταλλάσσεται. Ποτέ. Κι όποιος έχει έναν τέτοιο ιχνηλάτη, τον φυλάει σαν κόρη οφθαλμού. Στην Ελλάδα της κρίσης, όμως, τα χρήματα που μπορεί να αποφέρει η πώληση ενός ξεχωριστού σκυλιού είναι σημαντικά και, αυτός είναι ο λόγος που ένας κυνηγός θα αποχωριστεί τον αγαπημένο του σύντροφο. Αν ακούσετε να πουλιέται ένα σκυλί έναντι ευτελούς ποσού, αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να σας βάλει σε σκέψεις. Γιατί, αν πρόκειται για καλό λαγόσκυλο, οι λόγοι που πωλείται έναντι ευτελούς αντιτίμου μπορεί να είναι πολλοί, με κυριότερο να είναι άρρωστο. Άλλωστε, το καλαζάρ θερίζει στη χώρα μας. Βεβαίως, είναι αυτονόητο, πως, σε κάθε περίπτωση, σκυλί δεν αγοράζεις χωρίς να γίνουν πρώτα οι απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις.
Δεν υπάρχει κανόνας
Ένας σοβαρός λόγος που μπορεί να δοθεί προς πώληση ένα καλό σκυλί, είναι η πιθανότητα να μην ταιριάζει με τα υπόλοιπα σκυλιά της παρέας. Από την στιγμή, όμως, που θα πάει σε καινούργια χέρια, ο νέος ιδιοκτήτης του πρέπει να είναι… οπλισμένος με υπομονή και επιμονή, καθώς το σκυλί χρειάζεται μία περίοδο προσαρμογής στο νέο του περιβάλλον και, αυτή η περίοδος, καλώς ή κακώς, ποικίλει από σκυλί σε σκυλί. Το κάθε άτομο έχει την δικιά του ψυχοσύνθεση και, είναι αυτονόητο, πως δεν υπάρχει ένας γενικός κανόνας για το πώς αντιμετωπίζεται ένα ενήλικο σκυλί.
Ένα προσωπικό παράδειγμα, έχει να κάνει με τον Κάρλος. Έναν ιχνηλάτη που μου τον έκλεψαν μαζί με άλλα τέσσερα σκυλιά και το αυτοκίνητο. Ο Κάρλος, ήταν ένα εξαιρετικό σκυλί, με αμέτρητα πλεονεκτήματα, αλλά και κάτι, που ίσως πολλοί θα θεωρούν ως μειονέκτημα: ποτέ δεν κυνηγούσε με κανέναν άλλον, παρά μόνο με εμένα. Ούτε με τον πατέρα μου, που τον έχει πάρει πολλές φορές μαζί, αλλά ούτε και με την παρέα μου στην οποία τον έχω δώσει για κυνήγι. Αυτό που έκανε ήταν να επιστρέφει στο αυτοκίνητο και, αν ήταν ανοιχτό το κουτί, έμπαινε μέσα και περίμενε να φύγουν για να επιστρέψουν σπίτι. Τι θέλω να πω με αυτό;
Η ωφέλιμη αλλαγή
Ότι πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα, οι δεσμοί που έχει το σκυλί που αγοράζεις με το αφεντικό του να είναι τέτοιοι, ώστε να μην κυνηγάει με κανέναν άλλο. Μετά την αναπάντεχη απώλεια του Κάρλος, έψαξα να βρω ένα σκυλί από τα ίδια αίματα. Πήρα, λοιπόν, έναν γιο του, αδοκίμαστο, μόνο και μόνο γιατί ήταν γνήσιος απόγονός του. Ο ιδιοκτήτης του, μου είπε ότι είναι πολύ καλός, αλλά δύσκολο σκυλί και αρκετά άγριο απέναντι στους ξένους. Μπορώ να πω ότι με είχε τρομοκρατήσει, και φοβόμουν μην με αρπάξει όταν πήγα να το βάλω μέσα στο σπιτάκι του. Το ζώο, όμως, δεν αγρίεψε ποτέ μαζί μου, αλλά ούτε και στους υπόλοιπους της παρέας. Μου βγήκε πολύ καλός και συγχρόνως πολύ φιλικός. Στο σκυλί αυτό, η αλλαγή κυνηγού μάλλον έκανε καλό. Όπως, άλλωστε, συμβαίνει και με τους ανθρώπους στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Υπάρχουν άτομα που με την πρώτη ματιά λες «ναι, αυτός θέλω να είναι φίλος μου» και άλλα που σε αφήνουν παγερά αδιάφορο.
Η Λίζα άφησε εποχή
Θυμάμαι, πιτσιρικάς ήμουν ακόμη, όταν ένας γνωστός είχε αγοράσει, πανάκριβα μάλιστα, ένα σκυλί από την Πελοπόννησο. Το έφερε στην Στερεά Ελλάδα αλλά το σκυλί δεν κυνήγησε ποτέ και ο ιδιοκτήτης το αμόλησε στην αυλή του σπιτιού. Για έξι μήνες, γύριζε μέσα στο χωριό σαν αδέσποτο.
Ένα πρωί, λοιπόν, ο κυνηγός ξεκίνησε για το βουνό. Καθώς άνοιξε το αγροτικό, η Λίζα – έτσι λεγόταν-, το σκυλί «πήδηξε» αμέσως μέσα και ο κυνηγός είπε «άστη, μάλλον την βλέπω να μένει στο μαντρί του φίλου μου». Όμως, μόλις την κατέβασε στο βουνό, το σκυλί έβγαζε τον έναν λαγό μετά τον άλλον και άφησε εποχή στην περιοχή. Αν εκείνο το πρωινό δεν την είχε πάρει μαζί, δεν θα είχε μάθει ποτέ πόσο καλή ήταν.
Κάποτε, στα ορεινά της Πελοποννήσου, ένας βοσκός πούλησε σ’ έναν κυνηγό ένα λαγόσκυλο το οποίο ο κυνηγός είχε δοκιμάσει στην περιοχή του βοσκού και του είχε αφήσει άριστες εντυπώσεις. Μετά από λίγο καιρό, το πήγε στο βουνό και το έχασε. Το ίδιο βράδυ, το σκυλί είχε πάει στο προηγούμενο αφεντικό του που ενημέρωσε το νέο ιδιοκτήτη του να πάει να το πάρει.
Ένα μήνα έκανε ο κυνηγός να το ξαναβγάλει στο βουνό. Και, μόλις το άφησε, αυτό επέστρεψε ξανά στον βοσκό. Ύστερα και από αυτό περιστατικό, ο νέος ιδιοκτήτης δεν ξαναζήτησε το σκυλί πίσω, ζήτησε όμως τα χρήματα του…
Το δέσιμο με το αφεντικό
Υπάρχουν φυλές (και άτομα) ιχνηλατών που δένονται πολύ με το αφεντικό τους και δεν θέλουν να αλλάζουν χέρια. Αυτά τα σκυλιά είναι πολύ δύσκολο να ξαναδεθούν με κάποιον άλλον κυνηγό. Και, αν σου τύχει να αγοράσεις ένα τέτοιο σκυλί, τότε θα βρεθείς μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις από τις οποίες είναι σχεδόν αδύνατο να ξεφύγεις.
Από τη στιγμή, όμως, που το σκυλί δεν θα εμφανίσει τέτοιες συμπεριφορές, χρειάζεται χρόνος για να μπορέσει να δεθεί με το καινούριο αφεντικό του, να μάθει τα χούγια και τις αντιδράσεις τους, αλλά και να προσαρμοστεί στα δεδομένα που έχουν τα καινούρια λαγοτόπια. Από εκεί κι έπειτα, δεν είναι απίθανο ο νέος κυνηγός να του βγάλει νέες πτυχές του χαρακτήρα και του ταλέντου του και το σκυλί να έχει ακόμα καλύτερη απόδοση από πριν.
Συμβουλή
Τα υπόλοιπα σκυλιά της παρέας είναι ένας σοβαρός λόγος για τον οποίο ένα σκυλί μπορεί να βγει προς πώληση. Συγχρόνως όμως, τα άλλα σκυλιά της (νέας) παρέας μπορεί να είναι και ένας λόγος για να μην καταφέρει να ενσωματωθεί στο νέο του περιβάλλον.
