{module Kyrgias}
Το χαρακτηριστικό γάβγισμα του ξεφωλιάσματος δεν σηματοδοτεί μόνο την έξαψη του σκύλου, αλλά συνάμα είναι κι ένα μήνυμα συναγερμού που απευθύνει στους υπόλοιπους ιχνηλάτες της ομάδας καθώς και στον κυνηγό, ώστε να αρχίσει η φάση της καταδίωξης.
Κείμενο ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΝΤΑΛΗΣ
Κι έπειτα, αρχίζει για τον λαγοκυνηγό … η μαγεία της ακοής, το συνεχές, ρυθμικό γάβγισμα του σκύλου (ή των σκύλων), το ευδιάκριτο σήμα της δίωξης, ένας χορός από διαφορετικές φωνές με συνεχώς μεταβαλλόμενους τόνους και χροιές…
Αν η καταδίωξη είναι αποφασιστική και κατά πόδας, ο λαγός θα δυσκολευθεί περισσότερο να κάνει πολλά ζιγκ- ζαγκ και «τερτίπια» στη φυγή του. Αν η δίωξη είναι άτονη ή καθυστερημένη, ο λαγός μπορεί να χρονοτριβήσει και, αν πάρει τους συνηθισμένους δρόμους, κυρίως εκείνους στα μέσα της πλαγιάς, διαπερνώντας το δάσος, μπορεί να αργοπορήσει πάρα πολύ εκεί (ιδίως αν το δάσος είναι μεγάλο), ή καμιά φορά να βγει από απίθανα σημεία (αν πρόκειται για … πονηρεμένο λαγό), διαφεύγοντας έτσι από τα τουφέκια των κυνηγών που περιμένουν στα καρτέρια.
Το ερώτημα που τίθεται εν προκειμένω είναι πως πρέπει να είναι δίωξη του λαγόσκυλου. Μεγάλη; Παρατεταμένη; Επ’ αόριστον ή μικρή; Ή μήπως περιορισμένη στο χρόνο και τον χώρο; Και σε αυτό το σημείο οι γνώμες είναι πολλές και διαφορετικές.
Όπως είναι σήμερα το κυνήγι, θα ήταν προτιμότερη μία περιορισμένη δίωξη. Οι κυνηγοί έγιναν πολλοί, τα δάση και τα βουνά διαπερνώνται από διάφορους δρόμους όπου τρέχουν, συχνά με μεγάλη ταχύτητα, κάθε λογής οχήματα και το λαγόσκυλο που βρίσκεται μακριά από τον κυνηγό διατρέχει πολλούς κινδύνους.
Η προσωπική μου προτίμηση είναι μία καταδίωξη παρατεταμένη και, στην ανάγκη, μακρινή, κι αυτό γιατί:
Ο καταδιωκόμενος λαγός προσπαθεί πάντα να επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, στη ζώνη όπου έζησε, της οποίας γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια. Τότε, είναι σχετικά εύκολο να τον βρει κάποιος στον γυρισμό.
Ο λαγός, ιδίως αν το δάσος είναι μεγάλο, μπορεί να μην το αποφασίσει ποτέ να βγει από αυτό και είναι καλό η δίωξη να είναι παρατεταμένη, ούτως ώστε να αναγκαστεί κάποια στιγμή να βγει σε ανοικτό μέρος.
Ένα από τα ωραιότερα χαρακτηριστικά του λαγόσκυλου είναι η επιμονή στη δίωξη. Όμως, μετά από μία μεγάλη δίωξη, ο λαγός μπορεί να μην επιστρέψει στη ζώνη του αλλά να «ξεκόψει» και να εκτοπιστεί σε άλλο μέρος. Αυτή η πιθανότητα αφορά κυρίως τους αρσενικούς που είναι συνηθισμένοι σε μεγάλες περιπλανήσεις, ιδίως όταν σπανίζουν οι θηλυκοί. Στην περίπτωση που … εκτοπιστεί, ο λαγός δεν επιστρέφει στη ζώνη του και τα σκυλιά με τη σειρά τους μπορεί να βρεθούν μακριά από τον τόπο που περιμένει ο κυνηγός.
Μερικοί λαγοκυνηγοί αποκλείουν τη δυνατότητα μη επιστροφής του λαγού. Μη αποκλείοντας τίποτα, θεωρώ με τη σειρά μου σπάνια τη μη επιστροφή, αλλά όμως δυνατή. Το λαγόσκυλο που ξεμακραίνει πολύ κυνηγώντας έναν … εκτοπισμένο λαγό, θα πρέπει να είναι σε θέση να επιστρέψει στο μέρος από όπου ξεκίνησε η δίωξη και περιμένει ο κυνηγός.
Η εξαφάνιση ενός λαγόσκυλου εξ αιτίας μιας μακρινής δίωξης μπορεί να συμβεί στην περίπτωση που, κυνηγώντας το λαγό, άρχισε να καταδιώκει ένα χοντρό θήραμα (αγριόχοιρο, ζαρκάδι). Δεν πρέπει κανείς να λησμονεί, ότι τα σημερινά λαγόσκυλα προέρχονται από σκυλιά που παλιά κυνηγούσαν μεγάλα τριχωτά θηράματα. Σε μία τέτοια τυχαία δίωξη μεγάλου θηράματος, το σκυλί μπορεί να χαθεί.
Υπάρχει βεβαίως και η άποψη ότι ένα έμπειρο λαγόσκυλο μπορεί πάντα να επιστρέψει στο αφεντικό του που περιμένει. Όπως επίσης υπάρχουν κι εκείνοι που, πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω, λένε ότι ένα έμπειρο λαγόσκυλο θα πρέπει να είναι σε θέση να σταματήσει τη δίωξη όταν καταλάβει ότι δεν μπορεί να γυρίσει στο αφεντικό του. Όσοι αναρωτιούνται αν το λαγόσκυλο μπορεί να κάνει τέτοιους υπολογισμούς, η απάντηση είναι ότι μερικά μπορούν να το κάνουν, σε κάποιες περιπτώσεις. Όπως, για παράδειγμα, όταν ο λαγός έχει κάνει μερικά ψέματα για να χαθούν τα ίχνη του, ή σε άλλη δυσχέρεια, οπότε δίνεται η δυνατότητα στο σκυλί να συλλογιστεί και να διακόψει τη δίωξη.
Από την άλλη, ένα επίμονο λαγόσκυλο με μεγάλο πάθος, ένα λαγόσκυλο μεγάλης κλάσης, ακόμη και όταν αισθάνεται ότι απομακρύνεται πάρα πολύ από τον κύριό του δεν θα πρέπει να διακόψει με δική του θέληση τη δίωξη. Και ξέρει, συνήθως, να επιστρέψει. Καμιά φορά, τα καλύτερα λαγόσκυλα χάνονται γιατί κατά την επιστροφή τους έπαθαν κάποιο ατύχημα (δηλητηριασμένα δολώματα, παγίδες, δαγκώματα φιδιών, πτώσεις σε γκρεμούς, κλοπές, κ.α.).
Ειδικό προσόν του λαγόσκυλου, περισσότερο κι από την ιχνηλασία και το ξεφώλισμα, είναι ίσως η δίωξη. Γιατί λοιπόν θα πρέπει να περιοριστεί αυτό το πολύτιμο χαρακτηριστικό του, αξιοποιώντας τη βραχεία δίωξη;
Αναγνωρίζω ότι είναι προτιμότερη η βραχύχρονη δίωξη, διότι με λαγόσκυλα που διώκουν επ’ αόριστον, αν ο κυνηγός δεν έχει την τύχη να χτυπήσει το λαγό στην πρώτη φάση, υπάρχει η πιθανότητα οι τρεις- τέσσερις καλύτερες πρωινές ώρες να χαθούν στην ίδια δίωξη και, συνεπώς, το κυνήγι εκείνης της ημέρας να μην έχει την προσδοκώμενη επιτυχία.
Μερικοί μιλούν για λαγόσκυλα που καταδιώκουν το λαγό πάνω από μία ημέρα και αυτό δεν είναι από τα απίθανα που μπορεί να συμβούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της δίωξης μέχρις εσχάτων στα μέρη όπου οι λαγοί είναι λίγοι και συναντώνται πολλά τουφέκια, παρότι αναγνωρίζω ότι τέτοια δίωξη είναι δυσχερής, επικίνδυνη και μερικές φορές μη αποδοτική.
Όμως αναγνωρίζω, ότι η μέτρια δίωξη είναι προτιμότερη στα μέρη όπου υπάρχουν πολλοί λαγοί, ή οι ομάδες των λαγοκυνηγών και των κυνηγών γενικά είναι συχνές, διότι ο καταδιωκόμενος επί μακρόν λαγός καταλήγει στα τουφέκια … ξένων κυνηγών.
