{module Kyrgias}
Η ουρά είναι ένα μέσο έκφρασης του λαγόσκυλου ενώ ο ρόλος της είναι καθοριστικός στη φάση της δίωξης του λαγού
κείμενο ΣΤΑΘΗΣ ΚΑΒΑΘΟΥΛΗΣ
Το λαγόσκυλο είναι καλπαστικός σκύλος, κι όταν τρέχει αναπτύσσοντας μεγάλη ταχύτητα, χρησιμοποιεί την ουρά του σαν «τιμόνι» για να στρίβει. Αυτός είναι και ο ένας λόγος που δεν βλέπουμε λαγόσκυλα με κομμένη την ουρά τους.
Ειδικά την ώρα που ξεφωλιάζει το λαγό κι έχει οπτική επαφή μαζί του, ο ιχνηλάτης πρέπει να κινηθεί ταχύτητα αλλά συγχρόνως πρέπει να είναι ευέλικτος σε οποιαδήποτε αλλαγή πορείας, καθώς είναι βέβαιο ότι ένας λαγός κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες θα πάει λίγα μέτρα σ’ ευθεία και ακολούθως θα στρίψει απότομα, είτε αριστερά, είτε δεξιά.
Το λαγόσκυλο θα πρέπει να είναι κι αυτό σε θέση να ακολουθήσει ακριβώς την ίδια πορεία, όταν τον καταδιώκει από κοντά, χωρίς να … πέσει κάτω μετά από μία ξαφνική αλλαγή πορείας του αυτιά και στην προσπάθεια που θα κάνει να τον ακολουθήσει.
Από την άλλη πλευρά, η ουράς του λαγόσκυλου αποτελεί μία μορφή έκφρασής του, ή καλύτερα είναι μία από τις δύο μορφές έκφρασης του ιχνηλάτη, με δεδομένο ότι η άλλη είναι η φωνή του.
Μόλις αντιληφθεί τα ίχνη του λαγού, η πρώτη αντίδραση που έχει το λαγόσκυλο είναι να κουνήσει την ουρά του, ώστε να δείξει στον κυνηγό την ύπαρξη ιχνών.
Δεν υπάρχει καθορισμένος τρόπος που το λαγόσκυλο πρέπει να κουνάει την ουρά του, κι αυτό είναι κάτι που ισχύει ακόμη και για άτομα που ανήκουν στην ίδια φυλή.
Με βάση την εμπειρία που έχει ο κάθε κυνηγός αλλά και την γνώση της ιδιοσυγκρασίας και του χαρακτήρα του σκύλου του, μπορεί, από τον τρόπο που κουνά την ουρά του, να καταλάβει αν ο ντορός του λαγού είναι φρέσκος ή πιο παλιός.
Ακόμα, από το κούνημα της ουράς ο κυνηγός μπορεί να καταλάβει αν το λαγόσκυλο είναι γρήγορο ή αργό. Συνήθως τα σκυλιά που δεν κουνάνε πολύ έντονα την ουρά τους είναι τα γρήγορα σκυλιά, που φεύγουν ταχύτατα προς την κατεύθυνση που διαγράφει ο ντορός.
Αν ένα λαγόσκυλο κουνάει έντονα την ουρά του και ταυτόχρονα είναι και γρήγορο, τότε, ναι μεν θα κουνήσει πολύ την ουρά του, από την άλλη όμως αυτό θα το κάνει κάπως βιαστικά, γιατί συνήθως ο βηματισμός του λαγόσκυλου με το κούνημα της ουράς είναι σε αρμονία.
Υπάρχουν, λαγόσκυλα που είναι ντοριάρικα και αργά στην ιχνηλασία, σκυλιά τα οποία κουνάνε έντονα την ουρά τους, αλλά ο τρόπος του κουνήματος μοιάζει με χορευτικές κινήσεις. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα, που δεν κουνάνε πολύ την ουρά τους, παρά μόνο μόλις φτάσουν κοντά στο γιατάκι του λαγού. Τότε την κουνάνε πολύ έντονα, θέλοντας να δείξουν ότι εκεί κοντά είναι ο λαγός, οπότε ο κυνηγός αντιλαμβάνεται με τη σειρά του ότι κάπου τριγύρω έχει φωλιάσει.
Η γενική παραδοχή είναι ότι οι ιχνηλάτες κουνάνε πιο έντονα την ουρά τους στον λαγό, γιατί το θήραμα αυτό παθιάζει το λαγόσκυλο περισσότερο από κάθε άλλο.
Στα θηράματα που έχουν έντονη μυρωδιά, τα λαγόσκυλα δεν κουνάνε την ουρά τους πολύ, εξαιτίας της έντονης μυρωδιάς που δεν τους επιτρέπει να ντοριάσουν πολύ ώστε να την κουνήσουν και πιο έντονα. Έτσι, παίρνουν τα ίχνη απευθείας, χωρίς να χρονοτριβούν.
Κατά συνέπεια σπάνια θα δούμε τα σκυλιά να ντοριάζουν την αλεπού και το ζάρκαδι, ενώ αυτό (να ντοριάζουν) συμβαίνει περισσότερο στο αγριογούρουνο και ασφαλώς πάρα πολύ στον λαγό, μιας και ο αυτιάς είναι πιο δύσκολο θήραμα ως προς την ανίχνευση του ντορού, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να κάνει το λαγόσκυλο να κολλάει στο έδαφος ώστε να μπορέσει να λύσει πιο εύκολα το λαβύρινθο των ιχνών.
Το πιο συνηθισμένο κούνημα της ουράς είναι αριστερά και δεξιά από το σώμα, όμως υπάρχουν και σκυλιά που κουνάνε αριστερά-δεξιά και σε κύκλο, ενώ άλλα την κουνάνε συνεχώς σε κύκλο, σαν να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της (σαν μανιβέλα, όπως λένε συχνά στην ελληνική επαρχία).
Και στους αγώνες ιχνηλατών η ουρά του λαγόσκυλου παίζει σημαντικό ρόλο, σε αντίθεση με τους αγώνες σκύλων φέρμας, όπου απαιτείται από τους κριτές να μην κινείται καθόλου κατά την έρευνα.
Και το θέαμα …μετράει
Σίγουρα το θέαμα σ’ ένα λαγόσκυλο που κουνάει έντονα την ουρά του είναι καλύτερο από εκείνο κάποιου άλλου που δεν την κουνάει καθόλου και την κρατάει σαν …κεραία.
