Ο εκπαιδευτής κυνηγός πρέπει να γνωρίζει τη συμπεριφορά του θηράματος, να έχει καλή γνώση του κάθε λαγότοπου, αλλά και εμπειρία, ώστε να κατευθύνει σωστά τα σκυλιά…
Πάρα πολλές φορές, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις με λαγοκυνηγούς, ακούς τον προβληματισμό για το αν θα πρέπει να επεμβαίνει ο κυνηγός και να καθοδηγεί τα σκυλιά του σε περίπτωση αδυναμίας ξεφωλιάσματος.
Βουνό και θάλασσα
Σχετικά με το θέμα ακούγονται πολλές και διαφορετικές απόψεις, κάθε μία από τις οποίες παρουσιάζει τα “συν” και τα “πλην” της.
Η απάντηση, λοιπόν, στο συγκεκριμένο θέμα δεν είναι μονοδιάσταση, ούτε μπορεί να πει κάποιος ότι διαθέτει την απόλυτη αλήθεια. Ο λαγός είναι πολύ πονηρό ζώο και μπορεί να φωλιάσει οπουδήποτε, ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία, ξαφνιάζοντας με αυτόν τον τρόπο και τον πιο παλιό και έμπειρο λαγοκυνηγό.
Μπορεί να φτιάξει το γιατάκι του από την αυλή ενός παραθαλάσσιου σπιτιού, μέχρι τις πλαγιές του Ολύμπου.
Μέσα σε πυκνά πουρνάρια, σε μικρούς ή μεγάλους, ψηλούς ή χαμηλούς θάμνους, σε καλλιεργημένα χωράφια, πάνω σε ξερολιθιές, μέσα πάνω και κάτω από βράχους, σε χωράφια με βαθιά άροση, ή ακόμα και στα “φρύδια” των δρόμων ή απότομων γκρεμών, μέσα σε νεροφαγώματα, βούρλα, βάτα, στα πυκνά δάση, και όπου αλλού δεν μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους.
Στα τελευταία ίχνη…
Για να φτάσουν, όμως, τα σκυλιά στο γιατάκι – που μπορεί να είναι οπουδήποτε – θα πρέπει να περάσουν από έναν αόρατο για μας λαβύρινθο ιχνών, που έχει αφήσει ο λαγός στο έδαφος, στους θάμνους ή στο χορτάρι, καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπλάνησής του πριν πάει να φωλιάσει.
Στην πορεία του προς το γιατάκι, λίγο πριν ξημερώσει, κάνει πολλές όπως όλοι γνωρίζουν, παραπλανητικές διαδρομές, γυρίζοντας πολλές φορές τα ίδια βήματα προς τα πίσω, ή πηδώντας δεξιά κι αριστερά πριν το τελικό άλμα που οδηγεί στη φωλιά.
Τα σκυλιά, ακολουθώντας τον ντορό από τη βοσκή προς το γιατάκι (στο οποίο ο λαγός κάθεται πάντα με το κεφάλι προς τα τελευταία ίχνη για να μπορεί να ελέγχει την γύρω περιοχή και τις κινήσεις των σκυλιών), φτάνουν στο σημείο όπου ο λαγός έχει κάνει τα κόλπα του και τα ίχνη είναι ακανόνιστα και όχι συνεχή.
Τα συγκεκριμένα ίχνη, που είναι ανεπαίσθητα και ίσως να έχουν εξασθενήσει ή σβηστεί εντελώς από το πέρασμα της ώρας, τα σκυλιά καλούνται να τα ξεδιαλύνουν, για να πάνε ένα βήμα παρακάτω και να έχουν τη δυνατότητα να ξεφωλιάσουν το λαγό.
Η παρέμβαση
Λόγω απειρίας, όταν οι νεαροί ιχνηλάτες βρεθούν σε αυτό το σημείο, συνήθως γυρίζουν πίσω και ασχολούνται με τα ίδια ίχνη που έψαχναν προηγουμένως, ενώ κάποιο έμπειρο και “μαστορεμένο” σκυλί, θα ξεκαθάριζε εύκολα τα ανεπαίσθητα αυτά ίχνη που οδηγούν στην πορεία προς το γιατάκι, χωρίς να κάνει το λάθος να ασχοληθεί ξανά με τα τετριμμένα.
Τα έξυπνα σκυλιά, όταν καταλάβουν ότι για κάποιο λόγο ο ντορός κόβεται απότομα, τότε κάνουν κύκλους μέχρι να ανακαλύψουν το επόμενο πάτημα, και να φτάσουν κοντά στο γιατάκι όπου και πάλι οι οσμές (από το σώμα του λαγού) είναι έντονες και χρησιμοποιώντας τον αέρα καταφέρνουν να τον εντοπίσουν.
Η παρέμβαση του κυνηγού σε περίπτωση αδυναμίας ή κωλύματος κάποιου εκπαιδευόμενου ιχνηλάτη, προπαντός όταν δεν υπάρχει σκύλος “δάσκαλος”, είναι συνεπώς αναγκαία.
Είναι σημαντικό σε αυτή τη φάση, ο εκπαιδευτής κυνηγός να έχει γνώση της συμπεριφοράς του θηράματος, καλή γνώση του κάθε λαγότοπου, αλλά και εμπειρία, ώστε να κατευθύνει σωστά τα σκυλιά.
Ο κυνηγός δηλαδή, θα πρέπει να παροτρύνει τα νεαρά σκυλιά να κινηθούν περιμετρικά γύρω από τα σημεία που χάνονται τα ίχνη, δίνοντάς τους την ευκαιρία να ανακαλύψουν το “τελευταίο πάτημα” του λαγού και να φτάσουν στο γιατάκι. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να δώσουμε στα σκυλιά να καταλάβουν, ότι δεν πρέπει να μένουν στα ίχνη της βοσκής ή σε άλλα παραπλανητικά ίχνη, αλλά θα πρέπει να κινούνται έξυπνα, χρησιμοποιώντας όχι μόνο τη μύτη αλλά και το μυαλό.
Τέλος, είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν ότι τα νεαρά σκυλιά, όσο καλές προδιαγραφές και αν έχουν, χρειάζονται πολύ χρόνο, με συχνές εξόδους στον κυνηγότοπο, για να αποκτήσουν εμπειρία και να γίνουν αξιόλογα λαγόσκυλα. Ακόμα και ένα τυχαίο ξεφώλιασμα μπορεί να βοηθήσει
Λένε πολλοί ότι προτιμούν να αφήνουν τα σκυλιά να κυνηγούν μόνα τους, θεωρώντας ότι με το πέρασμα του χρόνου θα μάθουν να ξεκόβουν τον ντορό και τελικά να ξεφωλιάζουν λαγούς.
Βεβαίως η άποψη αυτή δεν είναι λάθος, όμως η εμπειρία έχει δείξει, ότι ακόμα και ένα τυχαίο ξεφώλιασμα μπορεί να βοηθήσει τα σκυλιά να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα στην εκπαίδευση κερδίζοντας χρόνο, αλλά και εμπειρία.
