{module Kyrgias}
Μόνο κακό δεν είναι για μία παρέα να βρει έναν άριστο σκύλο- στρατηγό, από όπου κι αν είναι αυτός, μα το θέμα είναι πως και από πού και τι θέματα θα αντιμετωπίσει.
κείμενο ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΠΑΚΙΑΣ
Η πρώτη μου επαφή με το θέμα «αγορασμένο σκυλί» ήταν όταν ως ομάδα είδαμε ότι είχαμε βαλτώσει στη μετριότητα και έπρεπε κάτι να κάνουμε. Είχαν πάει καλά και οι δουλειές και υπήρχε δυνατότητα. Είχαμε ακούσει από ένα φίλο που ασχολείται με… μεσιτείες σκύλων, για έναν ξακουστό σκυλί από την Τουρκία, που πριν ακόμη έρθει το ονόμασα Αζόρ. Κόστισε 4.500 €, ποσό που τόσο σε ότι αφορούσε τα προσόντα του όσο και σε ότι είχε να κάνει με τον χαρακτήρα του, τα άξιζε στο εκατονταπλάσιο.
Ακολούθησαν πολλές αγορές σκύλων από την ομάδα μας. Ειδικά μετά από κάποια σημαντική απώλεια στη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου. Τα πιο πολλά ήταν αυτό που θέλαμε, ειδικά όταν ο αρχηγός ταξίδευε στα βάθη της Ανατολίας να τα δει «επί το έργον» και στο πεδίο.
Μα υπήρξαν και τα άλλα…
Από Τουρκία και Βαλκάνια
Τα καλά σκυλιά που έρχονται από το εξωτερικό, ειδικά από την Τουρκία και τις Βαλκανικές χώρες, στις περισσότερες περιπτώσεις είναι έτοιμα για την παγάνα. Βεβαίως χρειάζεται λίγος χρόνος προσαρμογής, λίγο κανάκεμα και χάδια μέχρι να σε μάθει ο σκυλάκος. Και, από την στιγμή που θα πέσει και δαγκώσει το θήραμα και πάρει το χάδι της επιβράβευσης, η σχέση αυτή δένει.
Βεβαίως, η απόκτηση ενός σκυλιού από χώρα του εξωτερικού εμπεριέχει πάντα ρίσκο, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα αυτό είναι πολύ μεγάλο. Αν και διανύουμε περίοδο κρίσης -και μάλιστα παρατεταμένης – εν τούτοις το κόστος δεν είναι το πρώτο θέμα. Άλλωστε, οι παρέες που ασχολούνται με τους αγριόχοιρους είναι πολυμελείς και έτσι, από κάτι μικρό να «τσοντάρει» ο καθένας, το κόστος καλύπτεται.
Οι τιμές στις μέρες μας είναι πεσμένες σε σχέση με όσα ίσχυαν προ κρίσης. Αλλά ποτέ δεν θα γίνουν τα 500 και 300 ευρώ που αγοράζονταν πριν από πολλά χρόνια τα καλά ζαγάρια από την Τουρκία και τα Βαλκάνια, πριν καταλάβουν πόσο ανάγκη τα είχαν πολλοί στην Ελλάδα. Σκυλιά που πωλούνταν 4.000 ευρώ, σήμερα τα βρίσκεις με 2.500 ευρώ ενώ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της τιμής παίζει και η εποχή που κάποιος θα το αγοράσει. Γιατί, αν σε βρουν στην ανάγκη, στη μέση της κυνηγετικής περιόδου, είναι βέβαιο πως κάτιτις παραπάνω, θα το πληρώσεις.
Ο σωστός άνθρωπος
Ο κατάλληλος άνθρωπος, που θα σε πληροφορήσει για το καλό σκυλί και η άποψή του θα είναι… γκαραντί, είναι το υπ’ αριθμόν ένα ζητούμενο για μία παρέα που θέλει να φέρει σκυλί από το εξωτερικό.
Για να φέρεις τον σκύλο, πρέπει, συνήθως, να τον προπληρώσεις. Και από το σημείο αυτό αρχίζουν τα δύσκολα καθώς δεν υπάρχουν τιμολόγια επί πιστώσει, επιταγές και εγγυητικές τραπεζών, και μόνο το χρώμα του χρήματος μετράει. Φυσικά άλλες είναι οι τιμές μεσούντος του κυνηγίου και άλλο σαν με ηρεμία βγεις να ψάξεις τι υπάρχει και τι σου λείπει. Φυσικά όλοι οι «έμποροι» φροντίζουν τεχνηέντως να σε φτάσουν πάλι κοντά στην έναρξη χωρίς σκύλο. Αυτό να το προσέχουμε πάντα!
Αν η προπληρωμή δεν είναι απαιτούμενο για τη συμφωνία, η προκαταβολή του μεγαλύτερου μέρους της συμφωνημένης αξίας του σκυλιού είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει. Το να… χαθεί η προκαταβολή στην πορεία δεν είναι κάτι σπάνιο. Όπως δεν είναι και σπάνιο να σου έχουν διαφημίσει τον σκύλο ως τον κορυφαίο διώκτη των αγριόχοιρων και όταν φτάνει στα χέρια σου να αποδεικνύεται Ραντανπλάν!
Και τότε, κάποιοι μετατρέπονται σε Τζέιμς Μποντ προσπαθώντας να ανακαλύψουν που στο καλό κρύβονται αυτοί που τους πήραν το «μπαγιόκο» και τους έφεραν, αντί για σκύλο διώκτη αγριόχοιρων, ένα σκύλο σαλονιού.
Τα… χαλασμένα τηλέφωνα
Υπάρχει και το χειρότερο, να «χαλάσουν» ξαφνικά όλα τα πολλά τηλέφωνα του μεσάζοντα και σκύλος να μην φαίνεται στον ορίζοντα. Σε τέτοιες περιπτώσεις έχουν χαλάσει αρκετές παρέες. Γιατί, ποιος θα πιστέψει την αλήθεια αφού όλα κινούνται δια λόγου;
Σκυλιά, που δεν είναι εκείνο που υποσχέθηκε ο πωλητής, είναι μεγάλος μπελάς για κάθε παρέα. Γιατί δεν φτάνει που δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα αλλά χαραμίζουν μερικά κυνήγια και πολλές φορές η συντήρησή τους, μέχρι να έρθει ο «αντικαταστάτης» τους, προσθέτει βάρος χωρίς αντίκρισμα στο… ανεμικό ταμείο της ομάδας. Χώρια η γκρίνια και η στεναχώρια εκείνων που πήραν την πρωτοβουλία που δεν απέδωσε τα αναμενόμενα.
Οι ασθένειες
Θέμα σημαντικό είναι τα άρρωστα σκυλιά που φέρνουν ασθένειες και στα άλλα της παρέας. Γιατί, εδώ που τα λέμε, «γουρούνι στο σακί» αγοράζεις από άποψη υγείας, όταν σου φέρνουν ένα σκυλί, άγνωστο από πού και πως. Αν πας εσύ να το πάρεις, τότε θα πρέπει, απαραίτητα, να το πας σε κτηνίατρο να το εξετάσει και να βεβαιωθείς ότι διαθέτει όλα τα απαραίτητα πιστοποιητικά καλής υγείας, είναι εμβολιασμένο και τσιπαρισμένο. Κτηνίατρο και όλα τα συμπαρομαρτούντα, μπορείς να τα βρεις αν αγοράσεις το σκυλί από χώρα της Βαλκανικής. Αν πρόκειται για σκυλί από την Τουρκία, απλώς κάνεις τον σταυρό σου και προχωράς. Γιατί, δυστυχώς στις περιοχές που κυνηγάνε τον αγριόχοιρο μάλλον δεν μπαίνουν εύκολα στην διαδικασία αυτή. Λίγο η έλλειψη χρόνου, λίγο οι μυστικοπάθειες των εξ ανατολής γειτόνων και… πάνω από όλα το ότι η μεταφορά γίνεται μέσω… «εναλλακτικών οδών» και όχι μέσω των επίσημων οδών εισόδου στη χώρα, ο γιατρός και το κράτος είναι το τελευταίο που επιθυμούν οι μεσάζοντες!
Η… ζαριά με την ηλικία
Το θέμα της ηλικίας των σκύλων… Εκεί όλα είναι στον αέρα και πάντα είναι μεγαλύτερα ή πολύ μικρότερα. Πάντως, όπως είπε ένας Τούρκος έμπειρος κυνηγός στον Πόντο, «σκύλος κάτω από πέντε χρονών και στρατηγός στον κάπρο δεν είναι δυνατόν να υπάρχει».
Με τίποτα όμως! Είχε απόλυτο δίκιο! Τώρα, αν στο τέσσερα, πέντε, βάλεις και κάνα δύο χρόνια, που παραδοσιακά «κόβονται» σε κάθε προξενιό, βγάλε συμπεράσματα… Μόνο η προσωπική γνώση και ο έλεγχος του σκύλου από ειδικό μπορεί κάπως να σε καθησυχάσει γι’ αυτό που παίρνεις. Είναι κρίμα να δοθούν τόσα χρήματα για ένα σκυλί που δεν θα το χαρείς πολλά χρόνια…
Για εμένα, αν ο σκύλος είναι πολύ καλός, το κέρδος για τον κυνηγό και την ομάδα δεν έγκειται αποκλειστικά και μόνο σε αυτά που θα δώσει στο κυνήγι. Αλλά και στα… μαθήματα που θα παραδώσει στα κουτάβια που όλοι βγάζουμε στο κυνήγι. Μόνο τυχαίο δεν είναι πως κορυφαία σκυλιά που διαθέτουν οι παρέες και τα οποία τα έχουν από κουτάβια, είχαν ως δασκάλους τέτοια σκυλιά, που ήξεραν τα πάντα για τον αγριόχοιρο.
Προσοχή στα κλεμμένα
Ένα σοβαρό και επικίνδυνο ζήτημα, είναι το σκυλί που θα σου παραδώσει ο «γείτονας» να είναι κλεμμένο. Και μάλιστα να διαθέτει και τσιπάκι αναγνώρισης. Συνέβη και εξαρθρώθηκε ολόκληρο κύκλωμα χρόνια πριν στην Θεσσαλία με πλοκάμια από Θράκη ως Πελοπόννησο.
Η αγορά και τα προβλήματα της όσον αφορά το γουρουνόσκυλο είναι πολύ μεγάλο θέμα. Όλα τα παραπάνω είναι η κορυφή του παγόβουνου. Το βάθος του καλύπτεται από μία ιδιότυπη «ομερτά», που βασίζεται στην ανάγκη για αναπλήρωση των χαμένων συντρόφων όσο διαρκεί το κυνήγι. Την ανάγκη που έχουν οι κυνηγοί στον «μεσάζοντα» που γνωρίζει πράγματα και καταστάσεις. Και τέλος τον φόβο μην μείνουμε καιρό χωρίς σκύλο ηγέτη όσο διαρκεί το κυνήγι.
Από την άλλη ο φόβος μην μάθει την αξία του σκύλου κάποιος κακόβουλος και προσπαθήσει να τον κλέψει ή μάθει η γειτονική ομάδα τον μεσάζοντα και πάρει εκείνη τον καλό σκύλο, είναι άλλο ένα θέμα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Εγγύηση για την επιτυχία ποτέ δεν υπάρχει, παρά η τύχη, η προσοχή στις κινήσεις και κυρίως κάτι για το ποιο οι γουρουνάδες φημίζονται: Η καλή πληροφορία!
