spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΣκύλοςΚυνηγόσκυλαΈνας μουμιοποιημένος και άριστα διατηρημένος Κυνηγετικός Σκύλος της Αρχαίας Αιγύπτου!

Ένας μουμιοποιημένος και άριστα διατηρημένος Κυνηγετικός Σκύλος της Αρχαίας Αιγύπτου!

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Ένας κυνηγετικές σκύλος της Αρχαίας Αιγύπτου… ιχνηλατεί τις εξορµήσεις

Ανάμεσα στα χιλιάδες εκθέματα του Αιγυπτιακού Μουσείου, στο Κάιρο, υπάρχει και ένα που κάνει τις καρδιές των κυνηγών σε όλο τον κόσμο, να σκιρτούν.

Πρόκειται για έναν κυνηγετικό σκύλο, μουμιοποιημένο και άριστα διατηρημένο, που στέκει μπροστά στα μάτια των εκατομμυρίων επισκεπτών του μουσείου, αποδεικνύοντας, πως οι Αιγύπτιοι διέπρεπαν στη μουμιοποίηση και στο κυνήγι

Το Αιγυπτιακό Μουσείο στην πλατεία Ταχρίρ, στην “καρδιά” του Καΐρου, περιέχει μία μοναδική και άκρως ενδιαφέρουσα συλλογή αντικειμένων.

Τις προθήκες του κοσμούν περίπου 50.000 μοναδικά αντικείμενα ανάμεσα στα οποία, ξεχωρίζει με την αρτιότητά του, και όχι μόνο, η μούμια ενός κυνηγετικού σκύλου.

Των Φαραώ

Το μουμιοποιημένο σώμα του κυνηγόσκυλου των Φαραώ (αίθουσα ο Νο. 53.) βρέθηκε στον τάφο που οι αρχαιολόγοι ονόμασαν KV 50, στην διάσημη Κοιλάδα των Βασιλέων, πολύ κοντά στον τάφο του φαραώ Αμένωφις Γ’, αν και δεν μπορεί να ειπωθεί με σιγουριά πως αυτός ήταν και ο ιδιοκτήτης του.

Στην αρχαία Αίγυπτο, το κυνήγι ήταν μία δραστηριότητα για όλους, όπως κάθε τι άλλο, όμως, έτσι και η θήρα εξασκείτο διαφορετικά ανάλογα με το κοινωνικό υπόβαθρο του θηρευτή. Τα πλούσια μέλη της αρχαίας αιγυπτιακής κοινωνίας απολάμβαναν το κυνήγι -πάντα συνοδεία κυνηγόσκυλου- σαν έναν ιδανικό τρόπο να δείξουν τις ικανότητές τους, να κερδίσουν συγκινήσεις, να αποδείξουν την ανδρεία τους.

Τα θηράματα στα οποία στρέφονταν ήταν κυρίως οι ελέφαντες, τα λιοντάρια, οι ταύροι, οι λεοπαρδάλεις και οι ιπποπόταμοι, ενώ η εξόρμηση οργανωνόταν με όλες τις πολυτέλειες.

Αντίθετα, τα μέλη των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων, κυνηγούσαν κυρίως για να φάνε, μην έχοντας όλοι την πολυτέλεια να έχουν σκύλο, ενώ στρέφονταν σε μικρότερα θηλαστικά, όπως οι αντιλόπες, και τα φτερωτά και φρόντιζαν να μην συμπίπτουν εδαφικά με τους πλούσιους “ανταγωνιστές” τους.

Κρέας µόνο σε ειδικές περιπτώσεις 

Αναφορικά με την πρώτη ομάδα, αυτή των προνομιούχων, έχουν φτάσει ως τις μέρες μας ουκ ολίγες αναπαραστάσεις κυνηγιού. Όστρακα, αγγεία και διάφορα διακοσμητικά, φέρουν πάνω τους εικόνες από κυνήγια, συνήθως μεγάλων θηραμάτων, συχνότερα με δόρυ και κυριότερα με τη συνοδεία σκύλου.

Όσο για τις μεθόδους που προτιμούσαν για να κυνηγούν οι φτωχότεροι, είναι κοινώς αποδεκτό από τους αρχαιολόγους, πως οι διάφορες μικρές φυλές που διαβιούσαν στην κοιλάδα του Νείλου εξέλισσαν με τον καιρό πολιτισμούς τοπικής κλίμακας, επιδεικνύοντας ιδιαίτερα αποδοτικές μεθόδους στη γεωργία, την κτηνοτροφία και το κυνήγι.

Πάντως, οι διατροφικές τους συνήθειες μαρτυρούν, πως στα χαμηλότερα στρώματα έτρωγαν κρέας μόνο σε ειδικές περιπτώσεις μέσα στο χρόνο και κατανάλωναν κυρίως ψάρια και πουλερικά. 

Τα πράγματα όμως άλλαξαν όταν ακόμα και οι μη ευκατάστατοι Αιγύπτιοι ήταν σε θέση να προμηθεύονται κρέας που δεν είχαν κυνηγήσει οι ίδιοι.

Έκτοτε, τα κυνηγοτόπια έμειναν σχεδόν αποκλειστικά για τους πλούσιους, τους γαλαζοαίματους, τους αυλικούς και τους αξιωματούχους τους, που έψαχναν τρόπους να διασκεδάσουν, αλλά κυρίως να δείξουν τη δύναμη και το θάρρος τους. Τότε μάλιστα, άρχισαν να στρέφονται και προς τα άλλα θηράματα, όπως τα φτερωτά και κυρίως τα υδρόβια, για το κυνήγι των οποίων διοργανώνονταν ολόκληρες ειδικές αποστολές στις λασπωμένες όχθες των ποταμών. 

Σε κάθε περίπτωση πάντως, είτε το θήραμα κρινόταν ως εξαιρετικά επικίνδυνο είτε όχι, μέσα στην πολυμελή ομάδα των “παρατρεχάμενων” των κυνηγών, εξέχουσα θέση είχαν οι σκύλοι, και οι φροντιστές τους.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν κατά κόρον κυνηγετικά σκυλιά για να τους βοηθούν να απομονώνουν και να συλλαμβάνουν τη λεία τους. Στην ευρύτερη περιοχή της Αιγύπτου, αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα τα λαγωνικά, με το κυνηγόσκυλο των Φαραώ, όπως είναι γνωστό ως σήμερα, να προέρχεται απευθείας από τα φαραωνικά κυνήγια.

Τα αυτοκρατορικά 

Ένα από τα παλαιότερα καταγεγραμμένα σκυλιά εργασίας (και συντροφιάς) του οποίου το όνομα είναι σήμερα γνωστό, είναι ο Αμπούτιου (Abuwtiyuw) και πιστεύεται με βάση τις καταγραφές, ότι ήταν ο σκύλος που κάποιος Αιγύπτιος φαραώ χρησιμοποιούσε τόσο για το κυνήγι όσο και για τη φύλαξή του, καθώς βρέθηκε άριστα μουμιοποιημένος ώστε να κοσμεί σήμερα το Αιγυπτιακό Μουσείο.

Κυνηγετικός Σκύλος της Αρχαίας Αιγύπτου
Ένας Κυνηγετικός Σκύλος της Αρχαίας Αιγύπτου!

Στον τάφο του σκύλου μάλιστα, βρέθηκε και μία λίθινη επιγραφή με τον κατάλογο των δώρων που έκανε ο φαραώ στον τετράποδο σύντροφό του, ώστε να τον συνοδεύουν στην μεταθανάτια κατοικία του.

Σύμφωνα με τα όσα είναι γνωστά ο Αμπούτιου πιθανότατα άνηκε στη φυλή Τεσέμ (έτσι αναφέρεται στην επιγραφή που βρέθηκε στον τάφο).

Ήταν ελαφρά και γρήγορα κυνηγετικά σκυλιά που έμοιαζαν με τα σύγχρονα γκρέιχαουντ. Είχαν σηκωμένα αυτιά και λεπτή ουρά. Ακόμα, ένας αντίστοιχος σκύλος μάλιστα είχε βρεθεί θαμμένος στο Δυτικό Πεδίο της Γκίζας, κοντά στην Πυραμίδα του Χέοπα.

Τα σκυλιά Τεσέμ εμφανίζονται σε προδυναστικές απεικονίσεις, κάνοντάς τα έτσι την παλαιότερη γνωστή ράτσα σκύλου, ενώ συνηθίζονταν σε απεικονίσεις σε όλη την αρχαία αιγυπτιακή ιστορία. Σύμφωνα με τον Αιγυπτιολόγο Τζορτζ Άντριου Ρέισνερ, το όνομα “Αμπούτιου” δεν μπορεί να μεταφραστεί πλήρως, ο ίδιος υποθέτει όμως ότι το bw (“bu”) είναι μία λέξη για το γαύγισμα του σκύλου, ενώ άλλοι συνάδελφοί του έχουν συμπληρώσει τον ισχυρισμό του πως το όνομα σημαίνει “με μυτερά αυτιά”, το οποίο ταιριάζει με την περιγραφή του Τεσέμ.

Από την αρχαιότητα στο σήµερα

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, τα σκυλιά στην Αρχαία Αίγυπτο ήταν πλάσματα που έχαιραν μεγάλης υπόληψης. Τα μεταχειρίζονταν με μεγάλο σεβασμό και ήταν συνηθισμένο να τα ταριχεύουν με τον θάνατό τους και να τα θάβουν στους οικογενειακούς τάφους. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι -όπως και άλλοι λαοί της Εγγύς Ανατολής- πίστευαν, ότι τα σκυλιά είναι πνευματικά όντα, και συχνά τα συσχέτιζαν με συγκεκριμένες θεότητες, όπως για παράδειγμα τον θεό Άνουβι, ο οποίος έχει ως πρόσωπο το πρόσωπο ενός λαγωνικού. 

Επιστρέφοντας στο σήμερα, ένας σκύλος που προέρχεται από την Αρχαία Αίγυπτο και συγγενεύει πιθανότατα με τα φαραωνικά κυνηγόσκυλα είναι τα Kelb Tal-Fenek (γνωστά ως κυνηγόσκυλα του Φαραώ). Μία φυλή που σήμερα θεωρείται μαλτέζικης γραμμής (το όνομα σημαίνει “σκύλος του λαγού”), όμως λέγεται πως μεταφέρθηκαν στην Μάλτα από τους Φοίνικες, οι οποίοι τα βρήκαν στην Αίγυπτο που ζούσαν στην αυτοκρατορική αυλή. Βέβαια, μερίδα επιστημόνων αναφέρει, πως από τα τεστ DNA που έγιναν σε αυτά τα σκυλιά δεν προκύπτει συγγενική σχέση με τα Αιγυπτιακά. Ωστόσο το κεφάλι και η γενικότερη μορφολογία αυτού του σκύλου, μοιάζει πολύ με τα ευρήματα από τις ανασκαφές στην Αίγυπτο, και μάλλον από εκεί γεννήθηκε και ο μύθος της καταγωγής του. Κατά τα άλλα όμως, είναι το εθνικό σκυλί της Μάλτας.

Διαβάστε επίσης: Ύμνος Αγάπης σε ένα Κυνηγόσκυλο – Αντίο με δάκρυα στην Αφρούλα!

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ρόδος: Πυροσβέστες απεγκλώβισαν κυνηγόσκυλο που παρασύρθηκε σε γκρεμό

Ρόδος: Πυροσβέστες απεγκλώβισαν κυνηγόσκυλο που παρασύρθηκε σε γκρεμό Επιχείρηση διάσωσης κυνηγόσκυλου από γκρεμό που εξελίχθηκε το απόγευμα της Παρασκευής στην περιοχή Παναγιά Τσαμπίκα Υψηλή από...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ