Μεσαίου εύρους έρευνα, με συνεχή σταθερό και ήπιο ρυθμό, αντοχή στο πόνο και μεγάλη μεθοδικότητα, είναι τα στοιχεία που διακρίνουν ένα σπουδαίο μπεκατσόσκυλο.
Του Αχιλλέα Γιάππου
Τα σημεία των ορεινών όγκων που καλύπτονται από πυκνή βλάστηση, αποτελούν έναν από τους πιο αγαπημένους βιότοπους της μπεκάτσας. Η βλάστηση αυτή μπορεί να ποικίλει σημαντικά τόσο ως προς τη θέση όσο και ως προς την σύσταση. Έτσι στα ελατοδάση υπάρχουν μεγάλες επιφάνειες που καλύπτονται με θαμνώδη βλάστηση και γκορτσιές, πλεγμένες με βάτα, σχίνα και πυκνές φτέρες. Στα δάση από οξιές και ντούσκα υπάρχουν διάσπαρτες μεγάλες περιοχές με κοψούρια. Είναι τα τμήματα των αντίστοιχων δασών που έχουν ξυλευτεί πριν από μερικά χρόνια και πλέον οι νέες φύτρες που αναγεννούν το δάσος, δημιουργούν ένα σχεδόν αδιαπέραστο φρούριο. Τέλος πολύ μεγάλες περιοχές των ελληνικών βουνών σε χαμηλότερα υψόμετρα καλύπτονται από πεύκο καθώς και πυκνό και ψηλό πουρνάρι, βατσινιές, κουμαριές και πάσης φύσεως θαμνώδη βλάστηση.
Εγκλωβίζουν την υγρασία
Όλα αυτά τα πυκνότερα σημεία των ορεινών όγκων δείχνουν να μαγνητίζουν τις μπεκάτσες και ο λόγος είναι απλός. Τα πυκνά αυτά εγκλωβίζουν ακόμα και την ελάχιστη υγρασία που έχει πέσει στην περιοχή, ενώ ταυτόχρονα κρατάνε μακριά τις ακτίνες του ήλιου διατηρώντας οάσεις υγρασίας ακόμα και τις πιο ξερικές χρονιές. Αντίστοιχα θελκτικά αποδεικνύονται τα σημεία αυτά τις μέρες με μεγάλα κρύα. Όλη αυτή η βιομάζα προστατεύει τα πουλιά και το υπέδαφος από την επέλαση του ακραίου παγετού και εξασφαλίζει προστασία και διατροφή στο πουλί αυτό με τις ιδιαίτερες διατροφικές συνήθειες.
Είναι, λοιπόν, βέβαιο ότι όσο και αν προσπαθήσει κάποιος να αποφύγει την αναζήτηση των πουλιών σε αυτά τα πυκνά, μοιραία κάποια στιγμή θα υποχρεωθεί να τα επισκεφτεί. Η αναζήτηση της μπεκάτσας στα τερέν αυτά παρουσιάζει πολλές ιδιαιτερότητες και απαιτεί σκύλους με συγκεκριμένα προσόντα.
Είναι βέβαιο ότι σκύλοι φυγόπονοι και ευαίσθητοι θα αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες σε ένα τόσο «εχθρικό» περιβάλλον. Οι περισσότεροι από αυτούς θα το παρακάμψουν ή στην καλύτερη περίπτωση θα επιλέξουν να κάνουν μία απλή και γρήγορη διέλευση από τον τόπο αυτό που τους «πληγώνει». Σε κάθε περίπτωση θα κάνουν μία ανεπαρκή έρευνα και είναι βέβαιο ότι θα αφήσουν ανενόχλητες τις περισσότερες μπεκάτσες.
Κάποιοι άλλοι σκύλοι, περισσότερο δυναμικοί και πιο έξυπνοι, δείχνουν να τα καταφέρνουν καλύτερα και να αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τα πεδία αυτά. Εδώ θέλει λίγη
προσοχή για να μπορέσει ο κυνηγός να καταλάβει εάν η προσπάθεια αυτή είναι ουσιαστική ή πρόκειται για μία απλή ψευδαίσθηση. Ο κυνηγός θα πρέπει εκτός από την ακουστική παρακολούθηση του σκύλου μέσω του κουδουνιού, του μπίπερ ή του gps, να φροντίζει όπου μπορεί να ελέγχει και οπτικά τις διαδρομές του σκύλου.
Ο λόγος που πρέπει να γίνεται αυτό είναι ο εξής: Ακόμα και στα πιο πυκνά σημεία του δάσους είναι βέβαιο ότι υπάρχουν κάποια μονοπάτια που διευκολύνουν σημαντικά την διέλευση του σκύλου. Εάν ο σκύλος επιλέγει να κινείται αποκλειστικά πάνω σε αυτούς τους διαδρόμους που κάνουν την ζωή του πιο εύκολη και να αφήνει άψαχτα μεγάλα τμήματα του πυκνού, τότε μάλλον διατρέχει και δεν ψάχνει το πυκνό. Θα εντοπίσει μόνο τα πουλιά που βρίσκονται πάνω και δίπλα στα μονοπάτια, αφήνοντας πολλές άλλες πίσω. Η λεπτομέρεια αυτή είναι πολύ δύσκολο να διαπιστωθεί απλά και μόνο με την ακουστική επαφή.
«Χαϊδεύουν» το πυκνό
Αυτό θα μας βοηθήσει και σε μία άλλη περίπτωση. Πολλά από τα υπάρχοντα μονοπάτια με τον καιρό κλείνουν και έτσι ο ενθουσιώδης σκύλος φτάνει κάποια στιγμή μπροστά σε αδιέξοδο. Ο σκύλος που πραγματικά ψάχνει το πυκνό ακόμα και σε αυτή την κατάσταση θα βρει μία κερκόπορτα ώστε να εμβολίσει το προσωρινό εμπόδιο. Δυστυχώς, πάρα
πολλοί σκύλοι, και κυρίως νεαροί, θα κάνουν μεταβολή και θα επιστρέψουν στα πατήματά τους νικημένοι από την πυκνούρα. Όλοι, αυτοί οι σκύλοι, λοιπόν, ενώ μας δίνουν την αίσθηση ότι βομβαρδίζουν το πυκνό, στην πραγματικότητα το «χαϊδεύουν».
Επίσης μεγάλο μειονέκτημα αποτελεί και η ταχύτητα. Σκύλος που εξακολουθεί να διατηρεί μεγάλη ταχύτητα μέσα στα πολύ πυκνά ή θα τρέχει πάνω στα μονοπάτια ή θα διακινδυνεύει συχνούς τραυματισμούς. Και στις δύο περιπτώσεις αυτός ο σκύλος μειονεκτεί.
Ο σκύλος που πραγματικά ψάχνει το πυκνό είναι αυτός που αντέχει τον πόνο, δεν διστάζει να σκιστεί, δεν δειλιάζει να εμβολίσει αδιαπέραστα ντουβάρια βλάστησης, υπερπηδά εύκολα και αβίαστα όλα τα εμπόδια που η ζώσα και η νεκρή φύση έχει τοποθετήσει στην πορεία του. Ταυτόχρονα έχοντας ελάχιστο οπτικό ορίζοντα θα πρέπει να γνωρίζει διαρκώς την θέση και την απόσταση του από τον κυνηγό, καθώς και μία αντίληψη των σημείων και έψαξε και αυτών που υπολείπεται να ψάξει.
Σχολαστική και επίμονη έρευνα
Μέσα στα πυκνά η σχολαστική και επίμονη έρευνα είναι επιβεβλημένη. Περιχαρακωμένα πόστα που φιλοξενούν πουλιά είναι αδύνατο να εντοπιστούν με μία απλή διέλευση του σκύλου 40 ή και 50 μέτρα μακριά. Η αναζήτηση της μπεκάτσας σε όλα τα τερέν χρειάζεται μία πιο μεθοδική έρευνα, αλλά ειδικότερο στα πυκνά αυτό είναι επιβεβλημένο. Η κακή κυκλοφορία αέρα στο πυκνό δεν επιτρέπει τους μακρινούς θεαματικούς εντοπισμούς που μπορεί να δει ένας κυνηγός στα πιο ανοιχτά τερέν.
Χαρακτηριστική είναι και η συμπεριφορά των πουλιών στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Τα πουλιά αισθανόμενα ασφάλεια, πετάνε πολύ πιο δύσκολα. Πολύ πιο σπάνια θα φύγει ένα πουλί πολλά μέτρα μακριά από τον σκύλο. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσει να ξεφύγει από τον εντοπισμό του σκύλου περπατώντας. Κάποιες φορές σχεδόν ασταμάτητα. Εδώ ο σκύλος χρειάζεται να έχει και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην διαχείριση των πουλιών. Είναι πολύ σημαντικό να μπορεί να παρακολουθεί συνεχώς και στενά το πουλί μην χρονοτριβώντας στις βοσκές και στις πολλές θέσεις που αλλάζει έως την τελική που επιλέγει για να διαφύγει πετώντας. Η τελική φέρμα θα πρέπει να είναι πολύ ακριβής και πάντα ελάχιστα μέτρα μπροστά από την μύτη του σκύλου. Σε αυτά τα τερέν ένα πέταγμα ενός πουλιού ελάχιστα μέτρα πιο μακριά από το σημείο που κλίνει ο κυνηγός, ουσιαστικά τον θέτουν εκτός μάχης. Αντίστοιχα αν μετά το κλείσιμο της φέρμας από τον κυνηγό ο σκύλος ποντάρει μακρόσυρτα για κάποια μέτρα, αυτόματα ο κυνηγός αποκτά μειονέκτημα απέναντι στην μπεκάτσα.
Η ακρίβεια στη φέρμα
Κάποιος μπορεί εύλογα να ρωτήσει, «δεν είναι πάντοτε σημαντικό η ακρίβεια στη φέρμα σε όλα τα τερέν»;
Ναι, είναι πολύ σημαντικό παντού.
Όμως κυνηγώντας στα οξιές δεν είναι λίγες οι φορές που εξαιρετικά ανήσυχα πουλιά υποχρεώνουν τους σκύλους κάποιες φορές να κρατάνε μεγαλύτερες αποστάσεις και να εμφανίζονται πολύ πιο επιφυλακτικά. Ένα πέταγμα ενός πουλιού στις ανοιχτές οξιές ακόμα και αρκετά μέτρα μπροστά από τον σκύλο δίνει πολλές φορές ικανοποιητική ευκαιρία για κάρπωση. Το αντίστοιχο μέσα σε πυκνές πουρναριές, σπάνια θα δώσει μια ευκαιρία για αξιοπρεπή ντουφεκιά.
Προκύπτει αβίαστα η διαβάθμιση και η σπουδαιότητα της ακρίβειας στα πυκνά. Ένα πολύ καλό μπεκατσόσκυλο που όμως είναι πολύ επιφυλακτικό, στα τερέν αυτά είναι σχεδόν άχρηστο, μιας και η κάρπωση θα είναι περισσότερο θέμα τύχης και λιγότερο ικανότητας του σκύλου.
Αν αυτό συνοδεύεται από μία μεσαίου εύρους έρευνας, με συνεχή σταθερό και ήπιο ρυθμό, αντοχή στο πόνο και μεγάλη μεθοδικότητα τότε μπορεί με αρκετή ασφάλεια να ισχυριστεί κάποιος ότι κρατάει στα χέρια του ένα σπουδαίο μπεκατσόσκυλο για τα το κυνήγι της βασίλισσας στα πυκνά.
