Δυστυχώς, υπάρχουν σήμερα κυνηγετικοί σκύλοι που καλπάζουν υπέροχα και σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής τους, αλλά δεν κυνηγούν!
Του Θωμά Πετρόχειλου
Ο σύγχρονος κυνηγετικός σκύλος δημιουργήθηκε, αναμφίβολα, για να είναι “γρήγορος”: ένας υπεραθλητής – καλπαστής, που να καλύπτει σε μικρό χρόνο, μεγάλες αποστάσεις, σε όλα τα εδάφη. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες των κυνοτρόφων, πολλές φορές και για διάφορους λόγους συναντάμε ακόμα ζώα με αποκλίνουσα, από την επιθυμητή, συμπεριφορά…
“Μεθάει” με την ταχύτητα
Κάποιες από αυτές τις συμπεριφορές έγιναν δεύτερη φύση των σκύλων και, σιγά – σιγά, άρχισαν να μεταβιβάζονται κληρονομικά στα γονίδια της κάθε φυλής. Έτσι, υπάρχουν σήμερα κυνηγετικοί σκύλοι που καλπάζουν υπέροχα και σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής τους, αλλά, δυστυχώς, δεν κυνηγούν! Ένα τέτοιο κυνηγόσκυλο παρουσιάζει μία… ακραία ανάγκη για τρέξιμο, χωρίς κανένα σημείο αναφοράς κατά την έρευνα του… “Μεθάει” με την ταχύτητα, καλπάζει ξέφρενα και μακριά για πολλή ώρα, βρίσκεται εκτός ελέγχου, ψάχνοντας κάτι που μόνο αυτό “βλέπει”.
Επιθυμία αυτών των σκυλιών είναι η… καταβρόχθιση μεγάλων εκτάσεων, χωρίς να κυνηγούν! Χρησιμοποιούν ελάχιστα την μύτη τους, ενώ αντίθετα λατρεύουν κάθε λογής οπτικό ερέθισμα, το οποίο θα… τονώσει την διάθεσή τους για τρεχάλα.
Φερμάρει… από τύχη!
Καμιά φορά ακόμα και το έμπειρο μάτι χρειάζεται λίγο παραπάνω χρόνο, ώστε να μπορέσει να διακρίνει ένα τέτοιο “τρεχαντήρι” (για να βγουν έγκυρα συμπεράσματα χρειάζεται να επαληθευτεί μία συμπεριφορά περισσότερες από μία φορές). Ένας τέτοιος κυνηγετικός σκύλος συχνά χάνεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αγχώνει και γεμίζει νευρικότητα τον κυνηγό, του χαλάει τη μέρα!
Από την αρχή, ακόμα, δυσκολεύεται κανείς να του φορέσει κουδουνάκι ή μπίπερ, ενώ όταν λύνεται στον κυνηγότοπο, μπαίνει εξ’ αρχής σε μία διαδικασία ανταγωνισμού με τα άλλα σκυλιά: είτε προσπαθεί να τα παρασύρει σε ατέρμονες “κούρσες”, είτε τα ακολουθεί επίμονα κατά πόδας, δημιουργώντας προβλήματα στην εργασία τους. Και βέβαια είναι σκύλοι που κάνουν εύκολα τα μεγάλα λάθη, ξεπετώντας θηράματα χωρίς να τα αντιληφθούν, “αδειάζοντας” τον κυνηγότοπο ή στερώντας από τον κυνηγό την μοναδική ευκαιρία της ημέρας σε ένα κοπάδι πέρδικες…
Ένα σκυλί με αυτά τα χαρακτηριστικά φερμάρει σπάνια και από τύχη, ή όταν θα έχουν περάσει ώρες και θα έχει “εκτονωθεί”! Δεν χρησιμοποιεί την μύτη του παρά μόνο περιστασιακά και, φυσικά, δεν ενδιαφέρεται για την φορά του αέρα. Μετά το πέρας της τρελής του “κούρσας” θα επιστρέψει… αποκαμωμένο στον κυνηγό, αφού έχει κατασπαταλήσει όλη του την ενέργεια.
Μετά, αφού πάρει μερικές ανάσες, ίσως “εξαφανιστεί” εκ νέου για νέες “περιπέτειες”. Σε γενικές γραμμές τέτοιου είδους ζώα είναι ακατάλληλα για κυνήγι, με “μαθησιακές” δυσκολίες και χαμηλή νοημοσύνη… Μόνο ένα μικρό ποσοστό από αυτά μπορεί να “ωριμάσουν” στην πορεία, κάτω από ορισμένες συνθήκες εκπαίδευσης (και αυτό γίνεται με πολύ κόπο και τεράστια υπομονή). Προσωπικά, αποκλείω χωρίς δεύτερη σκέψη σκυλιά με τέτοιο χαρακτήρα, από την αναπαραγωγή.
Στον “αντίποδα”…
Στον αντίποδα αυτής της κατηγορίας “προβληματικών” κυνηγόσκυλων, υπάρχει ο σκύλος που ερευνά και κυνηγά, ενώ καλπάζει! Είναι ένα ζώο ανθρωποκεντρικό που, καθώς ψάχνει, έχει ως σημείο αναφοράς το αφεντικό του. Δείχνει μεγάλη συγκέντρωση από την αρχή ως το τέλος, ενώ ολοκληρώνει την πολύωρη αναζήτησή του για θήραμα, με τον ίδιο, σχεδόν, ρυθμό που ξεκίνησε… Αυτή του η ικανότητα πηγάζει περισσότερο από το άσβεστο πάθος του για θήραμα, παρά από τους μυώνες ή τον σωστό σκελετό του.
Αυτά τα σκυλιά είναι, συνήθως, ιδιαιτέρως ευφυή! Πρόκειται για μία εξυπνάδα που τους επιτρέπει να συνθέτουν, να δημιουργούν και να βρίσκουν λύσεις σε κάθε πρόβλημα, “διαβάζοντας” με εντυπωσιακό τρόπο τον κυνηγότοπο. Ένας τέτοιος σκύλος ψάχνει και εκμεταλλεύεται πάντα τον αέρα, συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος στο να “πιάσει” και το παραμικρό μόριο αναθυμίασης.
Γι’ αυτό και στις περισσότερες περιπτώσεις πρώτα θα “ελέγξει”, και έπειτα θα “ανέβει” μεθοδικά στον κώνο της αναθυμίασης, πριν καταλήξει στη φέρμα! Τα ζώα αυτά έχουν συχνότερες συναντήσεις με θηράματα, ενώ κάνουν και τη μεγάλη “διαφορά” όταν οι “ευκαιρίες” είναι λιγοστές. Όμως, έχουν το “ταλέντο” να “βρίσκουν”, ακόμα και τις πιο δύσκολες ημέρες…
Η σημασία της βασικής εκπαίδευσης
Η βασική εκπαίδευση έχει κεφαλαιώδη σημασία στο “χτίσιμο” ενός κυνηγετικού σκύλου, γιατί δημιουργεί έναν κώδικα επικοινωνίας με τον ίδιο τον κυνηγό.
Έτσι, ο σκύλος μας αποδέχεται ως αρχηγό της αγέλης και είναι πρόθυμος να εκτελέσει τις εντολές και τις υποδείξεις μας, όπως άλλωστε προστάζει η ίδια η γενετική κληρονομιά του. Η αναγνώριση ενός “αρχηγού” είναι μέσα στο D.N.A. του σκύλου, αρκεί εμείς να τον πείσουμε ότι θα τον βοηθήσουμε να έχει το καλύτερο κυνηγετικό αποτέλεσμα. Και για τον κυνηγετικό σκύλο, το κυνήγι… είναι όλη του η ζωή, ο πυρήνας της ύπαρξής του! Σωστή είναι η εκπαιδευτική μέθοδος η οποία έχει το πιο άμεσο και σταθερό αποτέλεσμα… Η μέθοδος που όταν πια έχει ολοκληρωθεί, δίνει ένα σκύλο χαρούμενο, που τα κάνει όλα φυσικά, χωρίς αναστολές, με πάθος και ανείπωτη αγάπη, αφοσίωση και πίστη στον κυναγωγό του!
Πλασματική εντύπωση
Το κακό είναι ότι συχνά αυτά τα ζώα παρουσιάζονται από τον ιδιοκτήτη ή τον κυναγωγό τους, με τρόπο… ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Και πολλές φορές… παίρνουν τα μάτια και κερδίζουν τις εντυπώσεις, όσων δεν ξέρουν.
