Πώς βάζεις ένα Πόιντερ να ψάξει μία γράνα, ένα σύνορο χωραφιών, ή ένα μικρό χέρσο; Είναι αλήθεια πως η έρευνα ενός Πόιντερ είναι δύσκολο να τιθασευτεί ή να “περιοριστεί” σε στενά όρια, αλλά έχει άλλα πλεονεκτήματα…
Του Αχιλλέα Γιάππου
Με την απίστευτη ευκολία που σταθερά κυλάει ο χρόνος, έχει φτάσει σε απόσταση αναπνοής η ημέρα που τα κυνηγόσκυλα θα αφεθούν ελεύθερα σε κάποιον καμπίσιο κυνηγότοπο, για να υπηρετήσουν… το τουφέκι ψάχνοντας και φερμάροντας ορτύκια.
Πολλά από αυτά τα σκυλιά θα είναι Πόιντερ, έστω και αν μία από τις πιο κλασσικές “αμφισβητήσεις” που δέχεται η φυλή στη δική μας χώρα, είναι ότι… δεν τα πάει και τόσο καλά με τα ντοπιάρικα ορτύκια!
Το οξύμωρο είναι πως αυτό ακούγεται συχνά και από κυνηγούς που έχουν Πόιντερ, αν και στα πλαίσια μίας διαφοροποιημένης εκδοχής: “το Πόιντερ καλύτερα να μην το κυνηγάτε στο ορτύκι, διότι το καταστρέφετε”, έχω ακούσει να λέγεται από θιασώτες της φυλής.
Το κυρίαρχο επιχείρημα είναι πως το Πόιντερ είναι υπερβολικά γρήγορο και πολύ ανοιχτό, για την σωστή αναζήτηση των ορτυκιών. Πρόκειται για ένα επιχείρημα που δεν στερείται βάσης, αλλά ακόμα και το γρηγορότερο Πόιντερ είναι αδύνατο να διατηρήσει επί μακρόν την αρχική του ορμή, στις καιρικές συνθήκες που επικρατούν τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβρη στους κάμπους της χώρας μας…
Έτσι, αργά ή γρήγορα, η όποια αρχική υπερβολή καταλαγιάζει και η ταχύτητα του σκύλου προσαρμόζεται σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα.
Έχω κυνηγήσει με Πόιντερ που μου έχουν αφήσει αξέχαστες εικόνες στο κυνήγι των ορτυκιών, χωρίς να κάνουν ασυγχώρητες… “εκπτώσεις” στην ποιότητα και στον τρόπο εργασίας της φυλής.
Τα περισσότερα από τα Πόιντερ που δεν καταφέρνουν να βρουν ορτύκια, είναι σκυλιά που δεν έχουν ως προτεραιότητα να εντοπίσουν πουλιά, αλλά αρέσκονται, κυρίως, στο… να τρέχουν.
Και οι κυνηγοί που τα κατέχουν οδηγούνται στο εσφαλμένο συμπέρασμα, πως αυτή η αδυναμία τους οφείλεται στην ταχύτητα, ενώ οφείλεται καθαρά στην έλλειψη κυνηγετικού προσανατολισμού των συγκεκριμένων σκυλιών!
Ο κυνηγός καλό είναι να μπορεί να ξεκαθαρίζει τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν σε ένα μέτριο ή κακό αποτέλεσμα, από την πλευρά του σκύλου του. Προσωπικά έχω δει κάποια εξαιρετικά γρήγορα Πόιντερ, που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εντοπίσουν με μεγάλη ευκολία, ένα μεγάλο μέρος των ορτυκιών που υπάρχουν στο πεδίο έρευνάς τους…
Ως ένα σημαντικό μειονέκτημα του Πόιντερ στο κυνήγι του ορτυκιού, αναφέρεται συχνά και η άπληστη έρευνά του.
Πράγματι, πως βάζεις ένα Πόιντερ να ψάξει μία γράνα, ένα σύνορο χωραφιών, ή ένα μικρό χέρσο; Είναι αλήθεια πως η έρευνα ενός Πόιντερ είναι δύσκολο να τιθασευτεί ή να “περιοριστεί” σε στενά όρια, ακόμα και όταν η ζέστη ή η κόπωση έχουν περιορίσει σημαντικά την ταχύτητά του.
Αυτό για όσους κυνηγάνε ορτύκια είναι ένα μειονέκτημα, καθώς στην αναζήτηση των ντοπιάρικων χρειάζεται μέθοδος και αυτοσυγκράτηση από την πλευρά του σκύλου…
Ναι, το Πόιντερ δεν θα μπορέσει να αποφύγει προσπεράσματα πουλιών, δεν θα βρει όλα τα ορτύκια που υπάρχουν σε ένα τριφύλλι.
Την ίδια στιγμή, όμως, ένας αξιόλογος σκύλος της φυλής θα πάει και θα βρει ορτύκια εκεί που ένα πιο “κοντινό” ή αργό κυνηγόσκυλο, δεν θα έφτανε ποτέ!
Το όποιο πρόβλημα, λοιπόν, δεν βρίσκεται στην ταχύτητα και στην απληστία του Πόιντερ, αλλά στο εάν ο σκύλος προσηλώνεται και είναι συγκεντρωμένος στο να βρει θήραμα (και αυτό είναι κάτι που αφορά όλα τα κυνηγόσκυλα, όχι μόνο το Πόιντερ). Την άποψη ότι “το Πόιντερ είναι καλύτερα να μην χρησιμοποιείται στο κυνήγι του ορτυκιού, διότι χαλάει το στυλ του”, ούτε καν τη συζητάω. Διαφωνώ κάθετα!
Το Πόιντερ είναι ένας σκύλος κυνηγίου, και ως τέτοιος δεν θα πρέπει να περιορίζεται… σε “καλά” και “κακά” θηράματα.
Κανένα θήραμα δεν μπορεί να “χαλάσει” έναν σκύλο που διαθέτει αυθεντικό και ποιοτικό στυλ, τόσο στην κίνηση όσο και στην διαχείριση της αναθυμίασης…
Αν αυτό συμβεί, θα πρόκειται για Πόιντερ που γενετικά είχαν κάποιες αδυναμίες, οι οποίες και ήρθαν στην επιφάνεια με την πρώτη ευκαιρία (στο περιβάλλον που κυνηγιέται το ορτύκι, οι αδυναμίες αυτές γίνονται αντιληπτές δια γυμνού οφθαλμού).
Όμως, ένας σκύλος με τέτοιες τάσεις, θα τις εμφανίσει αργά ή γρήγορα και σε άλλου τύπου κυνηγότοπους ή θηράματα, είτε έχει κυνηγήσει ορτύκια είτε όχι.
Όμως, ας σοβαρευτούμε λίγο: ακόμα και εάν ένα Πόιντερ “μουσμουλέψει” για λίγο στο έδαφος ή κουνήσει την ουρά, δεν είναι δα και τόσο τραγικό!
Μην εξαντλείτε την αυστηρότητά σας σε τέτοια ζητήματα, γιατί το ορτύκι είναι ένα πολύτιμο θήραμα που “φορτώνει” το σκύλο με μεγάλες εμπειρίες…
