Κρίσιμος παράγοντας υγείας για τα κυνηγόσκυλα, ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ της λήψης της τροφής και της έναρξης του κυνηγιού ή του εκπαιδευτικού”…
Του Γιώργου Ρόζου
Αν και είναι κάτι που υποεκτιμάται από τους περισσότερους κυνηγούς, η ώρα της ημέρας που θα τραφεί ένας σκύλος είναι σημαντική! Το πότε θα ταϊστεί ένα κυνηγόσκυλο είναι μια σημαντική παράμετρος, τόσο για την καλύτερη αξιοποίηση της τροφής, όσο και για την αποφυγή… επιπλοκών και παθολογικών καταστάσεων που μπορεί να προκύψουν.
Επώδυνες περιπτώσεις
Με την πέψη η τροφή διασπάται στα επιμέρους θρεπτικά συστατικά της (πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες κ.λπ.), αλλά είναι μια διαδικασία που απαιτεί… χρόνο και ενέργεια!
Η φύση έχει τους δικούς της ρυθμούς και τις δικές της προτεραιότητες, που συχνά δεν συμπίπτουν με τις δικές μας. Και στην προκειμένη περίπτωση εμείς οφείλουμε να σεβαστούμε τη φύση, και όχι το αντίστροφο… Αυτό με απλά λόγια σημαίνει πώς πρέπει να δίνουμε στον σκύλο μας το χρονικό περιθώριο που απαιτείται, ώστε να μπορέσει ο οργανισμός του να αξιοποιήσει πλήρως την τροφή.
Θα παραθέσω τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου η απλή αυτή αρχή δεν έγινε σεβαστή, προκαλώντας και τις συνακόλουθες επιπτώσεις:
• Πρώτη περίπτωση: Ένα Επανιέλ Μπρετόν προσκομίστηκε στον κτηνίατρο με σημεία χρόνιας γαστρίτιδας (εμετοί, ανορεξία, μερική αφυδάτωση, κατάπτωση και άλλα…).
Από το ιστορικό διαπιστώθηκε ότι, ο ιδιοκτήτης του το τάιζε τα μεσημέρια, αλλά νωρίς το απόγευμα το έβγαζε για “εκπαιδευτικά”, με αποτέλεσμα το σκυλί να αρχίσει τους εμετούς.
• Δεύτερη περίπτωση: Ένα μεγαλόσωμο αρσενικό Γκόρντον Σέττερ, εμφάνισε αιφνιδιαστικά μια επώδυνη διόγκωση στην αριστερή πλευρά της κοιλιάς… Το ζώο κατάρρευσε γρήγορα, ως αποτέλεσμα στροφής του στομάχου! Από το ιστορικό βρέθηκε ότι, ο ιδιοκτήτης του είχε ταΐσει το σκύλο το μεσημέρι και, ενώ δεν είχε πρόθεση, τελικά με την προτροπή κάποιων φίλων του πήγε για κυνήγι μαζί τους, νωρίς το απόγευμα.
• Τρίτη περίπτωση: Ένα νεαρό Πόιντερ, νωρίς το πρωί και μόλις μια ώρα μετά την έναρξη του κυνηγιού, εμφάνισε “ζαλάδα”, αποπροσανατολισμό, εύκολη κόπωση και αδυναμία να συνεχίσει το κυνήγι. Όλα αυτά ήταν χαρακτηριστικά συμπτώματα της υπογλυκαιμίας…
Η σημασία της πέψης…
Όλες οι παραπάνω παθολογικές καταστάσεις θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν η ώρα που είχαν ταϊστεί τα ζώα ήταν διαφορετική! Όταν η τροφή φτάσει στο στομάχι, πρέπει να παραμείνει εκεί για περίπου 5 ώρες, ώστε να δράσουν σε αυτή τα γαστρικά υγρά, τα οποία είναι οξέα (κυρίως υδροχλωρικό οξύ) και κάποια ένζυμα. Η φάση αυτή είναι καίριας σημασίας για την συνέχιση της πέψης, διότι κατά την διάρκειά της γίνεται μια πρώτη διάσπαση των θρεπτικών συστατικών…
Ταυτόχρονα, το τοίχωμα του στομάχου συσπάται και χαλαρώνει εναλλάξ κατά τέτοιο τρόπο, ώστε η τροφή να “πολτοποιείται” και να ανακατεύεται. Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό να ξεκουράζεται ο σκύλος όταν συμβαίνουν αυτές οι λειτουργίες στο στομάχι του, ώστε να μπορεί ο οργανισμός να ασχοληθεί μόνο με την πέψη και… με τίποτα άλλο! Σε περίπτωση που ο σκύλος αναγκαστεί να κυνηγήσει, τότε δύο πράγματα μπορεί να συμβούν:
• Πρώτον, ο οργανισμός να μην μπορεί να στείλει αρκετό αίμα στο στομάχι, διότι το προωθεί στους μυς, με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά η εξέλιξη της πέψης… Η τροφή παραμένει στο στομάχι για περισσότερο χρόνο απ’ όσο χρειάζεται, με αποτέλεσμα τα οξέα να βλάπτουν το ίδιο το στομάχι και να εκδηλωθεί γαστρίτιδα, ή – σε συνδυασμό με την κίνηση του ζώου – ο όγκος της μισοχωνεμένης τροφής να αποβληθεί, με την μορφή εμετού.
• Δεύτερον, αν η πέψη έχει προχωρήσει σημαντικά, τότε τα παραγόμενα αέρια παραμένουν στο στομάχι και το φουσκώνουν, μετατρέποντάς το κατά κάποιο τρόπο σε μια σφαιρική “μπάλα”! Είναι μια παθολογική κατάσταση η οποία μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε στροφή του στομάχου, προκαλώντας πολύ γρήγορα ακόμα και τον θάνατο του ζώου…
Γι αυτό, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βγαίνει ο σκύλος για κυνήγι ή “εκπαιδευτικό”, αν δεν έχουν περάσει, τουλάχιστον, 6-7 ώρες από το γεύμα! Ειδικά στα μεγαλόσωμα ζώα, η τροφή πρέπει να χορηγείται σε δύο δόσεις, με μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ τους (ώστε να μην φορτωθεί πολύ το στομάχι).
Η ρύθμιση της γλυκόζης
Επειδή ορισμένα ζώα (κυρίως τα πιο νεαρά) δεν μπορούν να ρυθμίσουν επαρκώς τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, αλλά και επειδή έχουν πάθος και τα δίνουν όλα στο κυνήγι, καλό είναι στα ζώα αυτά να χορηγούμε μια μικρή ποσότητα τροφής (όχι περισσότερο από 50 γραμμάρια) μισή ώρα πριν την έξοδο, ώστε να αποφευχθεί κατά το δυνατόν ο κίνδυνος της υπογλυκαιμίας…
Έτσι, στην ερώτηση “τι ώρα να ταΐσω”, η απάντηση είναι απλή: εξαρτάται από την ώρα που… θα πάτε για κυνήγι ή “εκπαιδευτικό”!
