Η επιφάνεια του πέλματος είναι συνέχεια του δέρματος. Το δέρμα δηλαδή δεν διακόπτεται, αλλά συνεχίζει να καλύπτει την κάτω επιφάνεια του άκρου με δύο όμως βασικές διαφορές…
Ο σκύλος στηρίζεται στα πόδια του, με τα οποία έρχεται σε επαφή με το έδαφος μέσω των πελμάτων. Επομένως κάθε πρόβλημα των πελμάτων προκαλεί διαταραχή στην κίνηση του ζώου, αλλά και αντίστροφα, η καλή κινητικότητα προϋποθέτει την άριστη κατάσταση των πελμάτων.
Συνέχεια του δέρματος
Η επιφάνεια του πέλματος είναι συνέχεια του δέρματος. Το δέρμα δηλαδή δεν διακόπτεται, αλλά συνεχίζει να καλύπτει την κάτω επιφάνεια του άκρου με δύο όμως βασικές διαφορές. Η μία διαφορά έγκειται στο ότι το δέρμα είναι πιο παχύ και πιο σκληρό, χωρίς τρίχωμα, λόγω της υπερανάπτυξης της κεράτινης στοιβάδας της επιδερμίδας. Η άλλη είναι ότι το πέλμα φέρει ιδρωτοποιούς αδένες. Έτσι λοιπόν η φύση προνόησε να εξασφαλίσει την στήριξη του σκύλου σε μία παχιά, ανθεκτική και σκληρή επιφάνεια, που όμως διατηρεί την ελαστικότητά της χάρη στη ύγρανση που υφίσταται από τους ιδρωτοποιούς αδένες.
Όλα τα παραπάνω έχουν μερικές πρακτικές συνέπειες. Πολλές ασθένειες του δέρματος επηρεάζουν την καλή κατάσταση των πελμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η έλλειψη ψευδαργύρου που οφείλεται σε κακή διατροφή, π.χ. υπερκατανάλωση ψωμιού..
Φουσκάλες και έλκη
Τα μεγάλα προβλήματα με τα πέλματα φαίνονται κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης που προηγείται της κυνηγετικής περιόδου. Τα σκυλιά έχουν περάσει κατά κανόνα μία μακρά περίοδο ανάπαυσης με αποτέλεσμα το πέλμα να έχει μαλακώσει.
Με τις πρώτες εκπαιδευτικές εξορμήσεις στο βουνό, ιδιαίτερα αν αυτές είναι πολύωρες, τα πέλματα κόβονται, βγάζουν φουσκάλες ή και έλκη ακόμα.
Η αιτία είναι απλή: Το μαλακό πέλμα, έρχεται σε επαφή με εδάφη δύσβατα, πετρώδη, τα οποία είναι πολύ θερμά λόγω των υψηλών θερμοκρασιών της εποχής, αλλά και λόγω της ηλιοφάνειας με αποτέλεσμα να τραυματίζεται, να καίγεται και φυσικά η κατάσταση θα επιδεινωθεί, εάν δεν ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα.
Μέτρα προληπτικής προστασίας
Μερικά πρακτικά μέτρα πρόληψης και θεραπείας είναι τα παρακάτω:
Ξεκινήστε την εκπαίδευση σιγά-σιγά. Καταλαβαίνουμε τη λαχτάρα σας να βγείτε πάλι στο βουνό μετά από μήνες απραξίας, αλλά θεωρούμε ότι η υγεία του ζώου σας είναι σημαντική. Μικρές έξοδοι λοιπόν στην αρχή και σε ήπια εδάφη, σε ώρες που ο ήλιος δεν καίει πολύ. Κατόπιν, προοδευτικά μπορείτε να αυξάνετε τον χρόνο εκπαίδευσης και τον βαθμό δυσκολίας του εδάφους.
Ταΐστε σωστά το σκύλο σας και κυρίως δώστε τα απαραίτητα συμπληρώματα βιταμινών, ιχνοστοιχείων και απαραίτητων λιπαρών οξέων, αν κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο. Δεν είναι σωστό να περιμένετε την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου για να ταΐσετε αυτό που το ζώο σας χρειάζεται αλλά και δικαιούται.
Περιποιηθείτε τα πέλματα. Στις μακρύτριχες φυλές είναι σημαντικό να κουρέψετε τις τρίχες ανάμεσα στα δάχτυλα και στα πελματικά φύματα. Μετά την επιστροφή σας από την εξόρμηση, να ελέγχετε τα πέλματα, για τυχόν τραυματισμούς, ξένα σώματα, αλλοιώσεις, κ.λπ.
Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να χρησιμοποιήσετε ειδικά προϊόντα, τα οποία ταυτόχρονα το ενυδατώνουν και το ανακουφίζουν. Οι παλαιοί κυνηγοί χρησιμοποιούν βαζελίνη και πίσσα. Τα αποτελέσματα είναι βέβαια σχετικά ικανοποιητικά, αλλά αν υπάρχει τραυματισμός ή διάβρωση, οι ουσίες αυτές δεν προσφέρουν τίποτα. Αντίθετα, καθυστερούν την επούλωση της πληγής, λόγω ερεθισμού του τραύματος. Αν το πέλμα είναι ακέραιο, τότε η πίσσα και η βαζελίνη το στεγανοποιούν, όμως το θρέφουν και δεν το ανακουφίζουν.
Ειδικές αλοιφές και σπρέι για προστασία
Για την πολλαπλή προστασία του πέλματος οι ειδικές αλοιφές και τα ειδικά σπρέι είναι ό,τι πιο αποτελεσματικό μπορείτε να χρησιμοποιήσετε.
