spot_img
Σάββατο, 20 Απριλίου, 2024
spot_img

Προσοχή στα κουτάβια

|

 

Κάθε νέα κυνηγετική περίοδο πολλοί είναι εκείνοι που θέλουν να βγάλουν στο βουνό τα κουτάβια τους. Αυτό, αν δεν γίνει με τις σωστές προϋποθέσεις, μπορεί να αποδειχθεί ένα μοιραίο λάθος.

Η ανάγκη για νερό είναι η σημαντικότερη ανάγκη ενός ζωντανού οργανισμού. Χωρίς τροφή ένας σκύλος μπορεί να επιβιώσει για αρκετές ημέρες. Ένα κουτάβι κυνηγετικής φυλής είναι πολύ περισσότερα από ένας νεαρός σκύλος. Είναι πέρα από ζωντανός οργανισμός, λαχτάρα, ελπίδα, προσδοκία και μεράκι. Και όνειρα. Πολλοί λοιπόν είναι εκείνοι που βρέθηκαν με ένα κουτάβι στα χέρια, είτε από δική τους γέννα είτε από γέννα ενός φίλου ή ενός εκτροφέα και λαχταρούν να βγάλουν το απόκτημά τους στο βουνό. Μέχρι εδώ η φιλοδοξία τους είναι απόλυτα θεμιτή. Από το σημείο όμως αυτό και πέρα μπαίνουμε σε μια ζώνη, όπου ο κίνδυνος από την επιτυχία απέχουν λίγο και διαχωρίζονται από ασαφή όρια.

Βγάζοντας το κουτάβι στο βουνό – ή σωστότερα πριν βγάλουμε το κουτάβι στο βουνό – πρέπει να απαντήσουμε σε δύο πολύ βασικές και σημαντικές ερωτήσεις. Πρώτον: με ποιες προϋποθέσεις το βγάζουμε και δεύτερον τι θα το κάνουμε εκεί που θα το πάμε.

Η πρώτη ερώτηση αναλύεται σε δύο επιμέρους σκέλη. «Το κουτάβι μου είναι υγιές;» και «Το κουτάβι μου θα είναι ασφαλές;». Ας υποθέσουμε ότι το κουτάβι σας είναι σε άριστη κατάσταση από πλευράς υγείας. Είναι κεφάτο και ζωηρό, δείχνει ενδιαφέρον για το περιβάλλον, τρώει με όρεξη, δεν εμφανίζει συμπτώματα κάποιας ασθένειας και η κληρονομικότητά του από πλευράς υγείας είναι ελεγμένη πριν τη διασταύρωση των γονέων του. Μένει λοιπόν η ασφάλεια στον κυνηγότοπο και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό όσο και πολύπλοκο ζήτημα. Το βέβαιο είναι πως εσείς πρέπει να έχετε πάρει όλα εκείνα τα μέτρα που απαιτούνται.

Ο κυνηγότοπος δεν είναι μια ιδιωτική -δική σας – περιοχή όπου μπορείτε να έχετε τον έλεγχο. Είναι μια περιοχή που εκατοντάδες άνθρωποι σαν και εσάς πηγαίνουν τους σκύλους τους για κυνήγι ή για εκπαίδευση. Πολλοί από αυτούς είναι αμελείς σε ότι αφορά την υγιεινή των σκύλων τους με συνέπεια ο κυνηγότοπος να είναι «ναρκοθετημένος» από επικίνδυνους παράγοντες. Συνεπώς το κουτάβι πρέπει να βγει στο βουνό πλήρως εμβολιασμένο και με την σωστή αντιπαρασιτική αγωγή. Δεν αρκούν όμως αυτά. Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι και για το χειρότερο σενάριο.

Να έχετε μαζί σας τα φάρμακα που απαιτούνται για να αντιμετωπίσετε τις φόλες και τα δαγκώματα των φιδιών και βέβαια να γνωρίζετε πώς να τα χρησιμοποιήσετε. Ακόμα και η επιλογή της τοποθεσίας έχει σημασία κατά πόσο είναι δύσβατη και κακοτράχαλη ή πιο ομαλή.

Αυτή η τελευταία παρατήρηση μας φέρνει στο ερώτημα τι θα κάνουμε με το κουτάβι στον κυνηγότοπο. Δεν αναφέρομαι φυσικά στην εκπαίδευση. Για το θέμα αυτό υπάρχουν άλλοι πολύ πιο ειδικοί για να σας πληροφορήσουν. Αναφέρομαι στην ένταση, στην διάρκεια και στην συχνότητα των εξόδων. Το κουτάβι δεν είναι ώριμο να ξεκινήσει πριν τον 6ο ή ακόμα καλύτερα τον 7ο μήνα της ζωής του.

Στην ηλικία αυτή έχει ωριμάσει αρκετά η σωματική του ανάπτυξη για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της εκπαίδευσης και πάλι όμως δεν παύει να είναι άπειρο και απροπόνητο. Εκτός αυτού, νοητικά και ψυχολογικά είναι ακόμα σαν ένα μικρό παιδί που παίζει και η προσαρμογή στον «σκληρό κόσμο των ενηλίκων» πρέπει να γίνει σταδιακά και με τρόπο.

Η απότομη και έντονη εκγύμναση του κουταβιού οδηγεί σε δύο κατηγορίες προβλημάτων. Η πρώτη αφορά τα σωματικά προβλήματα. Η καρδιά υπερλειτουργεί και υπερτρέφεται δημιουργώντας μεγαλοκαρδία, κάτι που θα συνοδεύει το ζώο σε όλη του τη ζωή με δυσάρεστες επιπτώσεις. Οι τένοντες και οι αρθρώσεις υφίστανται μεγάλη μηχανική καταπόνηση με συνέπεια να παρατηρούνται αρθρίτιδες και τενοντίτιδες που μπορεί να γίνουν χρόνιες ή ακόμα και να γίνει μεγαλύτερη ζημιά πχ ρήξεις τενόντων κλπ. Υπάρχει και το ζήτημα της υπογλυκαιμίας.

Ο οργανισμός πολλών ζώων δεν μπορεί ακόμα να ρυθμίσει αποτελεσματικά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, με συνέπεια πολλά κουτάβια να χάνουν το βήμα τους ξαφνικά, να περπατούν «περίεργα», να κάθονται και να αρνούνται να σηκωθούν και σε ακραίες περιπτώσεις να εμφανίζουν σπασμούς. Η ήπια άσκηση καθώς και το τάισμα με πολύ μικρή ποσότητα τροφής (20-30 γραμμάρια) μισή ώρα πριν την έξοδο βοηθούν στην αποφυγή του προβλήματος.

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Κοζάνη: Κοπάδι αγριογούρουνων βολτάριζε στο δρόμο προς Πτολεμαΐδα – Βίντεο

Κοζάνη: Κοπάδι αγριογούρουνων βολτάριζε στο δρόμο προς Πτολεμαΐδα Το κυνήγι έχει πάψει εδώ και καιρό και τα αγριογούρουνα δίχως κανένα φόβο πλέον ξεχύνονται στους...
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ