spot_img
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024
spot_img
ΑρχικήΚυνοφιλίαΚτηνιατρικά ΘέματαΟι “κρεατοελιές” στα κυνηγόσκυλα

Οι “κρεατοελιές” στα κυνηγόσκυλα

|

Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food
Laky Pet Food

Δεν πρόκειται για κάποιας μορφής σοβαρή ασθένεια-πάθηση, ωστόσο στα σκυλιά οι “κρεατοελιές” δεν σπανίζουν. Αντίθετα, δεν είναι συνηθισμένο να “φυτρώνουν” σε ευαίσθητα σημεία του σώματος, γεγονός που σημαίνει πως αν πρόκειται για κυνηγόσκυλο αρχίζουν τα προβλήματα…

Σε μία προσπάθεια ανάδειξης του προβλήματος για την έγκαιρη αντιμετώπισή του, δεν πρόκειται να καταπιαστώ με επιστημονικούς όρους και κτηνιατρική “γλώσσα”, γιατί σίγουρα δεν μπορώ να θυμάμαι όλα όσα μου είπαν για το θέμα…

Μπορώ όμως να θυμάμαι με χαρακτηριστικές λεπτομέρειες πότε παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, την “αδιαφορία” που μου συνέστησαν τότε, κυρίως όμως τις δύο τραγικές περιπτώσεις που είχαμε αιμορραγία στον κυνηγότοπο.

Η αρχική εµφάνιση…

Στα χρόνια που ζω έχοντας δίπλα μου 3-4 σκυλιά (επανιέλ μπρετόν), έτυχε σε 5-6 από αυτά να παρουσιαστούν “κρεατοελιές” γύρω από την κοιλιακή κυρίως χώρα, οι οποίες όμως ποτέ δεν τους δημιούργησαν το παραμικρό πρόβλημα.

Πρώτη εμφάνιση σε πρόσωπο, και συγκεκριμένα στο μάτι, κάτω από το βλέφαρο, παρουσιάστηκε στον Riva σε ηλικία 7 ετών.

Αρχικά σε μέγεθος δεν ξεπερνούσε το 1/3 από κόκκο ρυζιού, οι δε συστάσεις από γνωστούς και φίλους ήταν να μην ανησυχώ…

Τρεις περίπου μήνες αργότερα, άρχισε ξαφνικά να μεγαλώνει, βγάζοντας και μία επιπλέον “ρόγα”, η οποία εξείχε πλέον αισθητά.

Η εικόνα του ζώου δεν ήταν η καλύτερη όπως καταλαβαίνετε, και σε συνδυασμό με την έναρξη που πλησίαζε ανησυχούσα ιδιαίτερα. Ήταν μέσα Ιουλίου όταν πήγα το σκυλί σε κτηνίατρο, παίρνοντας για δεύτερη φορά την καθησυχαστική διαβεβαίωση “άστο έτσι και μην ανοίγεις πληγές…”.

Η πρώτη αιµορραγία…

Η πληγή όμως άνοιξε μόνη της και τα όσα ακολούθησαν δεν εύχομαι ούτε σαν όνειρο να τα ζήσει κανείς. Νοέμβρης μήνας ήταν και κυνηγούσαμε μπεκάτσα, καμπίσια και ορεινή πέρδικα στα Σκόπια, στην πίσω πλευρά του όρους Μπέλες, στην περιοχή Novo Koniarevo.

Το μέρος είχε πολύ πυκνή και αδιάβατη σχεδόν βλάστηση λόγω των πολλών τρεχούμενων νερών, ο σκύλος πάλι είχε την μανία να “χώνεται” και η ζημιά έγινε…

Σε κάποιο απορτάρισμα είδαμε το πρόσωπο και τον λαιμό του με αίμα. Δεν έτρεχε πολύ, όμως και δεν σταματούσε. Pulvo φοβήθηκα να ρίξω, και επειδή η πίεση από χαρτομάντιλα αποτέλεσμα δεν έφερνε, πήγαμε τον Riva σε κτηνίατρο της Strumnica.

Το πόσο αίμα είχε χάσει το ζώο σε όλο αυτό το 2ωρο περίπου διάστημα, μπορούμε να το ξέρουμε μόνο εγώ, ο Βασίλης και ο φίλος Σκοπιανός δάσκαλος Michailo που βρέθηκε στο σημείο με το αυτοκίνητό του και μας μετέφερε.

Μας είπε πως επειδή θα ξανασυμβεί και ενδεχομένως με χειρότερη εξέλιξη, έπρεπε σε πρώτη φάση να σταματήσει να κυνηγάει και σε επόμενο χρόνο να γίνει με χειρουργείο η αφαίρεση.

Για μία εβδομάδα ήταν προγραμματισμένη η παραμονή μας και με το συμβάν αναγκαστικά φύγαμε στην τρίτη μέρα…

Αναβολή στην αναβολή…

Στην πατρίδα η απόφαση για χειρουργείο πήρε αναβολή αρχικά ως τα Χριστούγεννα, και κατόπιν μία μεγαλύτερη ώσπου να λήξει η περίοδος, επειδή δεν ήθελα να “χάσω” ένα βασικό στέλεχος της αγέλης…

Από την άλλη όμως, έχοντας κατά νου και το ενδεχόμενο να ξανασυμβεί, έκανα μία χαρτογράφηση ιδίως των μπεκατσότοπων, αποκλείοντας τους “δυσκολότερους” από αυτούς από τις μελλοντικές μας εξορμήσεις…

Έτσι, εκείνη τη χρονιά περιοχές στην Αργιθέα, στο Σμόκοβο, στο Ροβολιάρι, στην Δίρφυ, στο Καλλίδρομο και αλλού, τόποι από τους πολύ αγαπημένους έμειναν εκτός “βεληνεκούς” για το φόβο των Ιουδαίων…

Η δεύτερη αιµοραγία…

Είμαστε στον Κόζιακα από την πλευρά του Αμάραντου, και ήταν η πρώτη μας μέρα από ένα καλά σχεδιασμένο 3ήμερης διάρκειας κυνήγι, όταν συνέβη ξανά.

Είχε περάσει ήδη σχεδόν χρόνος από την προηγούμενη, και ήδη η “κρεατοελιά” είχε μεγαλώσει κι άλλο, βγάζοντας και δεύτερη “ρόγα”, το ίδιο μεγάλη με την πρώτη.

Με όλο αυτό το “εξάρτημα” να κρέμεται από το πρόσωπο και το κορμό του σκύλου να χώνεται κατά πως λέμε “μαλλιά κουβάρια” στις πυκνούρες, το κακό δεν ήθελε και πολύ…

Κάπου λοιπόν σκίστηκε, και ο σκύλος κάποια στιγμή πέρασε από μπροστά μου γεμάτος αίματα στο πρόσωπο. Πολύ αίμα όμως… Καμία σχέση λεβεντιές μου με το προηγούμενο περιστατικό.

Με το όπλο χιαστή στην πλάτη και τον σκύλο αγκαλιά έφτασα στο αυτοκίνητο και από εκεί αμέσως στην Καλαμπάκα όπου ευτυχώς μας περίμενε ειδοποιημένος από φίλους ο κτηνίατρος.

Τέρμα και από εκεί το κυνήγι, με την οριστική απόφαση για χειρουργείο να έχει ήδη παρθεί…

Η αφαίρεση για τις κρεατοελιές…

Η επέμβαση έγινε από ένα παλικάρι που εμπιστεύομαι απόλυτα εκτιμώ τριπλά, σαν επιστήμονα, άνθρωπο και κυνηγό, τον φίλο μου κτηνίατρο Ηλία Σιδερά Χαντάντ.

Κατά περίεργο τρόπο την ημέρα εκείνη και ο ίδιος ο σκύλος υπήρξε απόλυτα συνεργάσιμος εντός του ιατρείου, τόσο πριν, όσο και μετά την νάρκωση, συμπεριφορά που δεν συνήθιζε…

Δεν ήταν πολύωρη σε διάρκεια, ωστόσο υπήρξε καθοριστική πλέον για την μετέπειτα κυνηγετική συνέχεια του Riva.

Ένα μήνα μετά την επέμβαση, ήταν ολοφάνερη η αλλαγή συμπεριφοράς του σκύλου απέναντι σε τόπους με πυκνούρες. Παιδιά το έβλεπα να συμβαίνει, δεν ήθελα όμως να το πιστέψω και έλεγα πως ήταν θέμα χρόνου να επιστρέψει στην τακτική μπαίνουμε “μαλλιά κουβάρια”…

Δύο χρόνια από τότε οι “κρεατοελιές” δεν εμφανίστηκαν πάλι, αν και ιατρικά ως ενδεχόμενο είναι όπως μου είπαν υπαρκτό, ωστόσο ο σκύλος μου δεν έγινε πάλι όπως ήταν στις έρευνές του.

Τις πυκνούρες δεν θα πω ότι τις φοβάται, όμως θα τις περάσει αργά και με προσοχή. Τυχαίο;

Ακολουθήστε το kynigesia.gr στο Google News.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ρόδος: Πυροσβέστες απεγκλώβισαν κυνηγόσκυλο που παρασύρθηκε σε γκρεμό

Ρόδος: Πυροσβέστες απεγκλώβισαν κυνηγόσκυλο που παρασύρθηκε σε γκρεμό Επιχείρηση διάσωσης κυνηγόσκυλου από γκρεμό που εξελίχθηκε το απόγευμα της Παρασκευής στην περιοχή Παναγιά Τσαμπίκα Υψηλή από...
spot_img
spot_img

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ