Τις συζητήσεις για την διατροφή μονοπωλούν θέματα όπως οι πρωτεΐνες, η ενέργεια, οι βιταμίνες και οι πρώτες ύλες. Πολύ σωστά, όμως μια τροφή περιέχει και άλλα συστατικά τα οποία παίζουν και αυτά τον ρόλο τους, όπως οι ίνες.
Στη διατροφή ακόμα και η πιο μικρή λεπτομέρεια είναι σημαντική. Ακριβώς για τον λόγο αυτό ορισμένοι διατροφολόγοι ισχυρίζονται πως στη διατροφή δεν υπάρχουν λεπτομέρειες. Η άποψη αυτή είναι πολύ σωστή διότι όλα τα συστατικά μιας τροφής πρέπει να έχουν κάποιο ρόλο στο τελικό θρεπτικό αποτέλεσμα. Οι ίνες είναι ένα καλό παράδειγμα για να κατανοήσει κανείς αυτή την άποψη.
Με τον όρο ίνες αναφερόμαστε στις άπεπτες φυτικές ίνες που πρέπει να περιέχονται στο σιτηρέσιο του σκύλου. Η προέλευσή τους είναι προφανώς φυτική και χημικά ταξινομούνται στην κατηγορία των υδατανθράκων. Η κατηγορία αυτή είναι πολύ μεγάλη και περιλαμβάνει πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους χημικές ουσίες. Οι άπεπτες ίνες φυτικής προέλευσης αποτελούνται από κυτταρίνες, ουσίες οι οποίες δεν μπορούν να διασπαστούν από τα πεπτικά ένζυμα του σκύλου και για τον λόγο αυτόν μένουν άπεπτες. Οι ίνες αντίθετα μπορούν να διασπαστούν και να χωνευθούν από το πεπτικό σύστημα των φυτοφάγων ζώων όπως τα αιγοπρόβατα και οι αγελάδες. Οι κυτταρινούχες ίνες βρίσκονται σε πολύ μεγάλη αφθονία στη φύση. Οι κορμοί των δέντρων και πολλά τμήματα των φυτών αποτελούνται από κυτταρίνη. Το ερώτημα λοιπόν είναι: αφού δεν πέπτονται γιατί είναι απαραίτητες στην διατροφή του σκύλου; Διότι συμβάλλουν στην ρύθμιση της κινητικότητας των εντέρων και του εντερικού περιεχομένου. Απλουστευτικά μπορούμε να περιγράψουμε την δράση τους ως εξής: εφόσον το πεπτικό σύστημα δεν μπορεί να τις διασπάσει, προσπαθεί να τις αποβάλλει και για τον λόγο αυτό αυξάνει την κινητικότητά του. Ταυτόχρονα όμως μαζί με τις ίνες, μετακινείται και το υπόλοιπο εντερικό περιεχόμενο και έτσι σιγά σιγά γίνεται η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από την επιφάνεια των διαφόρων τμημάτων του εντέρου. Ακόμα οι ίνες έχουν την ιδιότητα να συγκρατούν μια μικρή ποσότητα νερού, διατηρώντας έτσι πάντα υγρό το περιεχόμενο του εντέρου. Τι γίνεται σε περίπτωση που λείψουν οι ίνες από την διατροφή του σκύλου; Το πιο πιθανό είναι πως θα προκληθεί δυσκοιλιότητα. Το εντερικό περιεχόμενο θα ξεραθεί ενώ η κινητικότητα των εντέρων θα μειωθεί πολύ με αποτέλεσμα την δυσκοιλιότητα. Αντίστροφα, εάν η περιεκτικότητα της τροφής είναι πλούσια σε ίνες πάνω από ένα όριο, τότε η κινητικότητα του εντέρου θα αυξηθεί πολύ και τα κόπρανα θα είναι μη σχηματισμένα, πολτώδη ή και διαρροϊκά.
Οι ποιοτικές ξηρές τροφές περιέχουν ποσοστά ινών γύρω στο 3% – 5%. Οι υποβαθμισμένες ποιοτικά τροφές έχουν πολύ περισσότερες ίνες διότι περιέχουν πολύ περισσότερα φυτικά συστατικά και για τον λόγο αυτό τα κόπρανα των σκύλων που σιτίζονται με τέτοια προϊόντα έχουν άσχημη εικόνα. Στην άγρια φύση ο σκύλος και οι «βιολογικοί συγγενείς» του (λύκοι) όταν σκότωναν ένα θήραμα πχ ένα πρόβατο, έτρωγαν εκτός από τις σάρκες και ένα μικρό τμήμα του στομαχικού περιεχομένου των θηραμάτων τους για να προσλάβουν και τις απαραίτητες ίνες. Μερικές φορές οι σκύλοι θέλουν να φάνε χόρτα επειδή τους λείπουν ίνες. Βέβαια δεν είναι αυτή η συχνότερη αιτία μιας τέτοιας συμπεριφοράς, όμως η μειωμένη πρόσληψη ινών ωθεί μερικές φορές τον σκύλο να συμπληρώσει την έλλειψη αυτή απευθείας από την φύση. Μια ακόμα «υπηρεσία» που προσφέρουν οι ίνες στην διατροφή, είναι ότι ρυθμίζουν την απορρόφηση των υδατανθράκων (γλυκόζη) καθώς και άλλων συστατικών. Συγκεκριμένα αν η περιεκτικότητα της τροφής σε ίνες είναι η κατάλληλη, τότε η απορρόφηση της γλυκόζης γίνεται με ομαλό τρόπο και όχι απότομα. Αυτό έχει μεγάλη εφαρμογή στις κλινικές δίαιτες για σκύλους που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Γενικά, όσο πιο ομαλά κινείται το εντερικό περιεχόμενο, τόσο πιο σωστά γίνεται η πέψη και η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών. Σε αυτό η επίδραση των ινών, για τις οποίες κανένας δεν συζητάει και ουδείς ασχολείται, είναι καθοριστικής σημασίας. Λεπτομέρειες στην διατροφή δεν υπάρχουν.
