Η περίοδος από Ιούνιο ως Οκτώβρη, θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνη, αφού στην διάρκειά της προκαλούνται οι περισσότεροι επιπόλαιοι και σοβαροί τραυματισμοί των σκύλων μας. Αιτίες, το τέλος του κύκλου ζωής κάποιων άγριων παρασιτικών φυτών, αλλά και ο θερισμός…

Έτσι οι κίνδυνοι που θα αντιμετωπίσουν τα σκυλιά αρχικά στα χέρσα, στις γράνες και αργότερα στα θερισμένα σιτάρια και στις καλαμποκιές, πρέπει να μας κάνουν ιδιαίτερα προσεκτικούς. Άγανα και κολιτσίδες είναι αιτίες για σοβαρούς τραυματισμούς σε μακρύτριχα σκυλιά, με κάποιους να καταλήγουν σε χειρουργεία και μερικοί, που ως αιτίες δεν εντοπίστηκαν έγκαιρα, να οδηγούν το ζώο σε αργό θάνατο. Οι θερισμένες καλαμιές, το καλάμι δηλαδή που έχει μείνει ορθό μετά από τον θερισμό σε σιτάρια, λιόσπορα και καλαμπόκια, αποτελεί σημαντική αιτία σοβαρών τραυματισμών, σε κυνηγόσκυλα έμπειρα και άπειρα, κοντότριχα και μακρύτριχα.

Οι κολιτσίδες…

Καρφωμένες στις μπροστινές μασχάλες, στα πίσω σκέλη και γύρω από τα γεννητικά όργανα, είναι βέβαιο πως αν δεν εντοπιστούν έγκαιρα, γρήγορα θα πληγώσουν μεγάλη επιφάνεια από τα σημεία αυτά, με αποτέλεσμα αν δεν μπλέξουμε με μολύνσεις, να αναγκαστούμε να περιορίσουμε σε ακινησία το ζώο μας ως το τέλος της φαρμακευτικής αποθεραπείας του. Το σκυλί αν είναι σκληρό , παθιασμένο και με φιλότιμο, είναι εξ ίσου βέβαιο πως παρά τους πόνους και τις πληγές του θα συνεχίσει αδιαμαρτύρητα την εργασία του, με αποτέλεσμα χωρίς να το θέλει να χειροτερέψει κατά πολύ τα τραύματά του.

Η αφαίρεσή στον κυνηγότοπο είναι προσπάθεια επίπονη για το ζώο, και χρονοβόρα για τον ιδιοκτήτη εάν επιχειρηθεί μόνο με τα χέρια, οπότε ένα κατάλληλο ψαλιδάκι κάνει ευκολότερη την δουλειά…

Τα άγανα…

Είναι πολύ μικρότερα, συνήθως δεν επιφέρουν εξωτερικούς τραυματισμούς, όμως αν καταφέρουν να περάσουν στο δέρμα, σπανιότερα στα ρουθούνια και σπανιότατα οι μύτες τους στις άκρες των ματιών, ή μέσα στα αυτιά, τότε αόρατα πλέον ξεκινούν την δολοφονική τους διαδρομή ως τα πνευμόνια και τον εγκέφαλο. Είναι πραγματικός εφιάλτης για μακρύτριχα ζώα και δυστυχώς στις περισσότερες των περιπτώσεων γίνονται αντιληπτά κατόπιν εορτής. Μια προσεχτική ματιά για “εξογκώματα” στο τρίχωμα του σκύλου μας κι ένα δεκάλεπτο αφιέρωμα για σχολαστικό ψάξιμο-χάιδεμα, ανάποδα προς την κατεύθυνση του τριχώματος, ίσως να μας γλυτώσουν από περιπέτειες. 

Οι σιτοκαλαμιές…

Δεν συμπεριλαμβάνονται στον πίνακα επικινδυνότητας, όπως τα άγανα και οι κολιτσίδες, όμως σπανιότερα εγκυμονούν κινδύνους κυρίως για πρωτόβγαλτα κουτάβια των οποίων τα πέλματα παραμένουν ακόμα μαλακά.

Τα καλαμπόκια…

Συνήθως προκαλούν επιπόλαιους τραυματισμούς σε πόδια και πρόσωπο, έχουμε όμως και κάποιες καταγραφές ατυχημάτων που παραπέμπουν σε άσχημους τραυματισμούς με έντονη αιμορραγία που χρειάστηκαν άμεση χειρουργική επέμβαση, αφού πολλές φορές το ξύλο του φλοιού έσπαγε και έμενε καρφωμένο στην σάρκα του ζώου.

Τα μακρύτριχα σαφώς και κινδυνεύουν περισσότερο, αλλά ας μην ξεχνάμε πως τα σκυλιά είτε σε εκπαιδευτικό, είτε σε κυνήγι, δεν έχουν επιλογές και θα τρέξουν εκεί που θα τα οδηγήσουμε εμείς. Αν λοιπόν ο τόπος είναι ακατάλληλος, από το να ρισκάρουμε και να μπλέξουμε σε περιπέτειες για λίγα ορτύκια, είναι προτιμότερο να μετακινηθούμε αλλού.

Είναι θέμα ατυχίας να προκύψει ένας τέτοιος τραυματισμός, ωστόσο επειδή τίποτα δεν αποκλείεται, αναφέρω την “κακιά ώρα” που έτυχε σε δυό συναδέλφους.

“Λεπίδες” τα λιόσπορα…

Ο Γιώργος Μαρκοπουλιώτης, καταξιωμένος ερασιτέχνης εκτροφέας επανιέλ μπρετόν, περιγράφει:

«Τα άγανα έχουν μορφή μύτης βέλους και είναι εύκολο να μπουν μέσα στα αυτιά του σκύλου, ανάμεσα στα δάκτυλα, ακόμα και να καρφωθούν στο στήθος στα πλευρά ή σε άλλα σημεία του σώματος. Η παρατηρητικότητα του κυναγωγού συνήθως τον γλυτώνει από μεγάλα προβλήματα. Στα αυτιά το καταλαβαίνουμε αμέσως όταν δούμε τον σκύλο μας να έχει κρεμάσει το ένα από τα δύο αυτιά, ή να γέρνει επίμονα το κεφάλι του από μια πλευρά, ή να το τινάζει έντονα δεξιά αριστερά. Η επίσκεψη στον κοντινότερο κτηνίατρο είναι απαραίτητη διότι αυτό έχει την τάση να προχωρά πάντα προς τα μέσα με αποτέλεσμα να παθαίνει ζημιά το τύμπανο».

Προσωπικά σε μια χρονιά επισκέφθηκα τον κτηνίατρο πέντε φορές, με διαφορετικούς σκύλους με άγανα στα αυτιά!

Η χειρότερη περιπέτεια των τελευταίων χρόνων

Η χειρότερη όμως περιπέτεια που είχα ήταν πριν χρόνια, όταν πήγα παρθενικό ταξίδι στο εξωτερικό με δύο σκύλους για κυνήγι ορτυκιού. Ένα απόγευμα έψαχνα σε χωράφι με θερισμένο ηλίανθο που είχε καλάμι (στέλεχος) σε ύψος 40 πόντους, και ξαφνικά όπως κάλπαζε το ζώο το βλέπω να πέφτει κάτω και να κουνάει ουρλιάζοντας το κεφάλι του δεξιά και αριστερά. Τρέχω αμέσως στο σημείο και βάζοντας το χέρι μου στο στόμα του, δια της ψηλάφησης βρίσκω ένα κομμάτι καλαμιού καρφωμένο μέσα στο στόμα του. Αμέσως το αφαιρώ, με αποτέλεσμα το ζώο μου να σταματήσει να χτυπιέται και να ουρλιάζει. Ο Γολγοθάς μου όμως δεν τελείωσε. Το βράδυ στο ξενοδοχείο ένας φίλος από την παρέα που είχε τελειώσει κτηνιατρική, ψηλάφησε το σημείο και αντιλήφθηκε ότι ένα μέρος από το καλάμι υπήρχε ακόμα. Το ξένο σώμα είχε εισχωρήσει στο τέλος της άνω γνάθου λίγο πριν τον οισοφάγο. Έτσι το επόμενο πρωί επισκέφθηκα κτηνίατρο που την ώρα της επέμβασης προσπαθώντας να πιάσει με χειρουργική λαβίδα το ξένο σώμα, αυτό ήταν τόσο κοφτερό στην άκρη του αλλά και τόσο κοντά σε αρτηρία που την ακούμπησε με αποτέλεσμα το ζώο να πάθει έντονη αιμορραγία. Με τον κτηνίατρο να επεμβαίνει άμεσα η αιμορραγία σταμάτησε και έτσι η Milou Markopouliotis σώθηκε…

Η μόλυνση είχε προχωρήσει…

Πολύ κακή ανάμνηση από κολιτσίδες έχει και ο Κυριάκος Βρεττός. Επιστρέφαμε, λέει, από 3ήμερο κυνήγι ορτυκιών στον Έβρο. Ένα αρσενικό από τα σέττερ της παρέας είχε τραύμα από κολιτσίδες στα γεννητικά όργανα, αλλά δυστυχώς λόγω κούρασης και ολονύκτιου ταξιδιού επιστροφής, δεν του δόθηκε η απαραίτητη προσοχή… Την επομένη το αντιμετωπίσαμε “εμπειρικά” με καθαρισμό και επάλειψη, αλλά προφανώς δεν ήταν αρκετά, η ζημιά είχε γίνει… Στον κτηνίατρο διαγνώστηκε “σοβαρής μορφής εκτεταμένη μόλυνση”, και όσα ακολούθησαν δεν θέλω να τα θυμάμαι. Αρκεί να γράψεις ότι από την έναρξη του Αυγούστου, ο Kevin κυνήγησε ξανά την πρώτη εβδομάδα του Νοέμβρη, πριν την απαγόρευση δηλαδή.