Πολλοί ιδιοκτήτες, στην προσπάθειά τους να επιλέξουν ένα καλό προϊόν διατροφής για τον σκύλο τους, εστιάζουν την προσοχή τους στα αναγραφόμενα ποσοστά των θρεπτικών συστατικών. Η τακτική αυτή δεν είναι ασφαλής ως κριτήριο επιλογής…
Αφορμή για το άρθρο αυτό αποτέλεσαν οι ερωτήσεις κάποιων ακροατών στην εκπομπή «Πρωινές Ιχνηλασίες». Η απορία τους -σε διάφορες παραλλαγές- αφορούσε τα ποσοστά των συστατικών στις ξηρές τροφές. π.χ., «είναι αρκετό το 20% για τις πρωτεΐνες;», «επαρκεί το 14% του λίπους;», κ.λπ. Αυτού του είδους οι συζητήσεις είναι πολύ παλιές στον κυνηγετικό χώρο και οφείλονται εν μέρει σε άγνοια και εν μέρει στο μάρκετινγκ των εταιρειών. Τι σημαίνει όμως ένα ποσοστό;
Η πληροφορία που μας δίνει ένα ποσοστό αφορά την συνολική περιεκτικότητα της τροφής σε ένα συστατικό. Αυτό και τίποτα άλλο. Έτσι λοιπόν, όταν μια τροφή αναγράφει στη συσκευασία ότι περιέχει πχ 22% πρωτεΐνες, σημαίνει πως σε κάθε 100 γραμμάρια της τροφής αυτής, τα 22 γραμμάρια είναι πρωτεΐνες. Κανένα άλλο ασφαλές συμπέρασμα δεν μπορεί να βγει από αυτόν τον αριθμό. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις συγκρίσεις των ποσοστών μεταξύ δύο διαφορετικών προϊόντων δύο εταιρειών. Αν η τροφή μιας εταιρείας περιέχει 20% πρωτεΐνες και η τροφή της άλλης περιέχει 22% πρωτεΐνες, το μόνο συμπέρασμα που προκύπτει είναι, ότι η συνολική περιεκτικότητα των πρωτεϊνών είναι μεγαλύτερη στο ένα προϊόν κατά 2%. Και λοιπόν; Αυτό δεν λέει τίποτα για την ποιότητα των πρωτεϊνών αυτών και ακριβώς αυτή η ποιότητα πρέπει να είναι το ζητούμενο και όχι τόσο η ποσότητα. Όλες οι πρωτεΐνες δεν είναι ίδιες ή -σωστότερα- δεν έχουν την ίδια βιολογική αξία. Οι πρωτεΐνες αποτελούνται από κάποιες μικρότερες χημικές ουσίες που ονομάζονται αμινοξέα. Φανταστείτε ότι τα αμινοξέα είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους όπως οι χάντρες του κομπολογιού ή σαν κρίκους μιας αλυσίδας. Από τα είκοσι (20) αμινοξέα που υπάρχουν στη φύση, τα 8 δεν μπορεί να τα συνθέσει ο οργανισμός του σκύλου και πρέπει αναγκαστικά να τα προσλάβει μέσω της τροφής.
Οι πρωτεΐνες που έχουν τα αμινοξέα αυτά (τα απαραίτητα αμινοξέα όπως εύστοχα ονομάζονται) είναι υψηλής βιολογικής αξίας και περιέχονται σε συστατικά όπως το κρέας (όποιο κρέας, αρκεί να είναι κρέας και όχι υποπροϊόντα), το ψάρι και το αβγό. Τι νόημα έχει λοιπόν μια περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες πχ 30% αν αυτές προέρχονται από συστατικά που είναι φτωχά σε απαραίτητα αμινοξέα; Είναι πολύ καλύτερο να είναι η περιεκτικότητα μικρότερη πχ 25%, αλλά η περιεκτικότητα σε απαραίτητα αμινοξέα να είναι αυτή που έχει ανάγκη ο σκύλος. Συγκρίνοντας λοιπόν δύο διαφορετικά προϊόντα δύο εταιρειών, δεν πρέπει να δώσουμε έμφαση μόνο στην απόλυτη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, αλλά κυρίως στα συστατικά από τα οποία αυτές προέρχονται και αναγράφονται υποχρεωτικά στη συσκευασία και μάλιστα με φθίνουσα σειρά περιεκτικότητας. Αυτά που ισχύουν για τις πρωτεΐνες, ισχύουν και για τα λίπη. Δεν είναι ούτε όλα τα λίπη ίδια. Υπάρχουν τα απαραίτητα λιπαρά οξέα (είναι τρία), τα οποία δεν μπορούν να συντεθούν στον οργανισμό του σκύλου και πρέπει να προσληφθούν από την τροφή και αυτά. Το ψάρι, το ηλιέλαιο και ορισμένα φυτικά εκχυλίσματα είναι μερικά από τα συστατικά που είναι πλούσια σε τέτοια λιπαρά. Επομένως, η περιεκτικότητα σε λίπη εκφρασμένη σε ποσοστό, δεν μας λέει τίποτα για την ποιότητα των λιπών αυτών. Από τα προηγούμενα, ένα είναι το συμπέρασμα που προκύπτει.
Το καλύτερο κριτήριο για την εκτίμηση της ποιότητας ενός προϊόντος, είναι η προσεκτική μελέτη των πρώτων υλών από τις οποίες είναι κατασκευασμένο.
