Συχνά οι ιδιοκτήτες σκύλων εργασίας –όπως οι κυνηγετικές φυλές- αποδίδουν την κόπωση των ζώων τους στην εξάντληση λόγω έντονης εξάσκησης. Πολλές φορές όμως η εύκολη κόπωση δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα διαφόρων παθολογικών καταστάσεων.
Του Γιώργου Ρόζου
Βρισκόμαστε στην κορύφωση της κυνηγετικής περιόδου και είναι απόλυτα λογικό κάποιοι κυνηγετικοί σκύλοι να φαίνονται –και να είναι- κουρασμένοι, κυρίως αν οι ιδιοκτήτες είναι πολύ απαιτητικοί από τα ζώα τους. Μια τέτοια κατάσταση δεν είναι βέβαια παθολογική αλλά μπορεί να οδηγήσει σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις. Τι πιο φυσιολογικό από την κόπωση ενός οργανισμού που οργώνει βουνά και λαγκάδια; Έτσι βλέπουμε ένα κυνηγόσκυλο το οποίο μέχρι πρότινος ήταν δραστήριο και αθλητικό, να έχει χάσει ξαφνικά την διάθεσή του για κυνήγι και να κουράζεται εύκολα. Για την ακρίβεια να εμφανίζει σημεία κόπωσης μέσα σε λίγη ώρα από την έναρξη του κυνηγίου.
Μια πρώτη –και απόλυτα λογική- προσέγγιση είναι αυτή της υπερκόπωσης. Με άλλα λόγια ο σκύλος «κάηκε» λόγω «εντατικής χρήσης». Σε τέτοιες περιπτώσεις ο σκύλος είναι πράγματι κουρασμένος και αντιδρά και ψυχολογικά στην ιδέα της άθλησης αλλά και σωματικά ζορίζεται. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει τα κυνηγόσκυλα να ξεκουράζονται τακτικά ώστε ο οργανισμός τους να αναλαμβάνει ξανά δυνάμεις.
Όμως δεν είναι πάντα τόσο απλά τα πράγματα. Πολλές φορές η εύκολη κόπωση μπορεί να υποκρύπτει μια περισσότερο ή λιγότερο σοβαρή παθολογία η οποία έχει καταβάλει τον οργανισμό. Επίσης μπορεί, ο ιδιοκτήτης να ερμηνεύει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά ως εύκολη κόπωση ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημα οφείλεται σε άλλες αιτίες. Η εύκολη κόπωση μπορεί να εμφανιστεί είτε αιφνίδια είτε προοδευτικά και οφείλεται σε αίτια όπως:
- Πυρετός: οτιδήποτε προκαλεί πυρετό (πχ μια λοίμωξη των δοντιών ή του αυτιού κλπ) έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της διάθεσης του ζώου.
- Καρδιοπάθειες: τα νοσήματα της καρδιάς μειώνουν σημαντικά τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας.
- Λοιμώξεις του αναπνευστικού: οι λοιμώξεις των πνευμόνων μειώνουν την παροχή οξυγόνου στον οργανισμό με άμεση δυσμενή επίπτωση στην κινητικότητα.
- Αναιμία: η αναιμία συνίσταται στην μείωση της αιμοσφαιρίνης στο αίμα. Η αιμοσφαιρίνη είναι η πρωτεΐνη εκείνη που δεσμεύει το οξυγόνο και το προωθεί στους ιστούς. Όταν η ποσότητά της μειωθεί, τότε είναι μειωμένο και το οξυγόνο που μεταφέρεται στους ιστούς. Οι αιτίες της αναιμίας είναι πολλές όπως πχ διάφορα λοιμώδη νοσήματα (ερλιχίωση), χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, στερητικά νοσήματα κλπ.
- Κακή διατροφή: ροφανώς το νηστικό αρκούδι δεν χορεύει.
- Παράσιτα: Ειδικά στα κουτάβια η έντονη παρασίτωση προκαλεί εξάντληση.
- Ορθοπεδικά προβλήματα: οι τενοντίτιδες, οι αρθρίτιδες κλπ επιφέρουν απροθυμία του σκύλου να μετακινηθεί.
- Το αυξημένο σωματικό βάρος: όσο περισσότερα κιλά είναι αναγκασμένος να «κουβαλήσει» ένας σκύλος τόσο πιο εύκολα κουράζεται.
- Πόνος: οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία ενός πόνου, το αποτέλεσμα είναι η κακή διάθεση ενός ζώου και η άρνησή του να ασκηθεί.
- Ορμονικές διαταραχές: ο σακχαρώδης διαβήτης και ο υποθυρεοειδισμός προκαλούν εύκολη κόπωση.
- Νευρομυικά νοσήματα: διάφορες παθήσεις των μυών (μυοπάθεια από υπερκόπωση) και των νεύρων (πχ δισκοσπονδυλιτιδα) έχουν ως συνέπεια την μειωμένη κινητικότητα του ζώου.
- Νοσήματα του πεπτικού συστήματος. η γαστρίτιδα και η κολίτιδα (και όχι μόνο) είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις κατά τις οποίες ο σκύλος «ζορίζεται» να μετακινηθεί.
- Φάρμακα: ορισμένα φάρμακα τα οποία προορίζονται για χρήση στον άνθρωπο και μόνο όταν χορηγηθούν –από άγνοια ή από ανοησία- στον σκύλο προκαλούν σοβαρή κατάπτωση. Τέτοια ουσία είναι πχ η παρακεταμόλη.
- Τοξικά τρόφιμα: τα σκόρδα και τα κρεμμύδια σε ορισμένους σκύλους επιφέρουν σοβαρή κατάπτωση.
- Η φλεγμονή των παραπρωκτικών αδένων: η συγκεκριμένη φλεγμονή προκαλεί προβλήματα κινητικότητας στα οπίσθια άκρα.
Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις ο σκύλος παρουσιάζει απροθυμία να μετακινηθεί ή μετακινείται διστακτικά ή με δυσκολία ή τέλος μετακινείται μεν αλλά για λίγο και μετά κάθεται. Αυτή η εικόνα εύκολα μπορεί να εκληφθεί ως εύκολη κόπωση οφειλόμενη σε έντονη άσκηση.
Η κλινική και εργαστηριακή διερεύνηση θα δείξουν την ακριβή αιτία του προβλήματος και έτσι θα καθοριστεί και η κατάλληλη αγωγή. Προληπτικά εκτός από τη «λογική χρήση» του σκύλου, απαραίτητος είναι ο περιοδικός έλεγχος της υγείας του.
