Εάν ένας σκύλος ξεπεράσει με επιτυχία τον άμεσο κίνδυνο για τη ζωή του μετά την εμπλοκή του σε κάποιο ατύχημα, αντιμετωπίζει έπειτα τη διαδικασία της ανάρρωσης, της οποίας το βάρος πέφτει στον ιδιοκτήτη…
Του Δημήτρη Κυριαζόπουλου
Το τροχαίο ατύχημα είναι μάλλον το πιο συνηθισμένο ατύχημα από το οποίο μπορεί να κινδυνεύσει ένας σκύλος. Η γρήγορη μεταφορά στον κτηνίατρο είναι σημαντική για την όσο το δυνατόν καλύτερη εξέλιξη του περιστατικού, όπου οι περιπτώσεις είναι οι εξής: στην πιο απλή περίπτωση, έχουμε μόνο μώλωπες, όπου ο κτηνίατρος θα χορηγήσει φάρμακα αναλγητικά-αντιφλεγμονώδη και αντιβιοτικά, ενώ συχνά χορηγούνται και κάποια γαστροπροστατευτικά επειδή τα αναλγητικά-αντιφλεγμονώδη πειράζουν το στομάχι του ήδη ταλαιπωρημένου σκύλου. Η φαρμακευτική αγωγή θα πρέπει να χορηγηθεί για περίπου 5 έως 8 ημέρες, κάτι που γίνεται στο σπίτι με ευθύνη του ιδιοκτήτη.
Εάν υπάρχει ανοικτή πληγή από το ατύχημα, η πληγή αυτή θα πρέπει να καθαριστεί με αντισηπτικά και, εάν χρειάζεται, θα συρραφεί με ράμματα. Επιστρέφοντας στο σπίτι, ο σκύλος θα πάρει την ίδια φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά-αντιφλεγμονώδη και αντιβιοτικά, όμως εδώ υπάρχει το πρόσθετο ζήτημα της προστασίας της πληγής. Επειδή τα ζώα έχουν την τάση να ενοχλούν την τραυματισμένη περιοχή, θα πρέπει για λίγες ημέρες να τους φορέσουμε ένα κολάρο “ελισάβετ” (ονομάζεται έτσι από την ομοιότητά του με τα κολλάρα που φορούν οι βασίλισσες της Αγγλίας) ώστε να μην μπορούν να φτάσουν την πληγή με το στόμα τους. Αυτό απαιτεί μια δόση υπομονής από τον ιδιοκτήτη του ζώου, αφού είναι φυσικό να ενοχλείται το ζώο από το κολάρο και να μην αισθάνεται άνετα φορώντας το. Τα τελευταία χρόνια έχει κυκλοφορήσει στην αγορά και ένας νέος τύπος κολάρου που είναι φουσκωτό και περιορίζει τις κινήσεις του λαιμού του ζώου χωρίς να το ενοχλεί τόσο πολύ στην ορατότητα και στις φυσιολογικές του κινήσεις, οπότε ένα τέτοιο κολάρο είναι μια καλύτερη λύση για τα πιο νευρικά σκυλιά. Σε ακραίες περιπτώσεις, στα πολύ δύστροπα ζώα, μπορούμε να απευθυνθούμε στον κτηνίατρό μας για να χορηγήσει ήπιες δόσεις ηρεμιστικών, ώστε να περάσουν πιο εύκολα οι πρώτες επτά με δέκα ημέρες μετά το ατύχημα.
Εάν το ζώο μας έχει κάποιο κάταγμα στα άκρα, η ακτινογραφία θα δείξει εάν είναι ρωγμώδες οπότε και θα χρειαστεί γύψο, ή αν είναι αποσπαστικό, όπου σε αυτή την περίπτωση απαιτείται χειρουργική επέμβαση και τοποθέτηση ήλου ή πλάκας με βίδες. Η συνέχεια της διαδικασίας είναι παρόμοια με τις προηγούμενες περιπτώσεις, αφού και πάλι θα χρειαστούν αναλγητικά-αντιφλεγμονώδη και αντιβιοτικά, το λιγότερο για δέκα ημέρες μετά το ατύχημα, ενώ το σκυλί θα πρέπει να είναι υπό παρακολούθηση και προσοχή μέχρι να ολοκληρωθεί η συνοστέωση του κατάγματος. Εάν έχει τρία άκρα υγιή, μπορεί να λειτουργήσει κανονικά και να εξυπηρετεί τις βασικές ανάγκες του, απλώς δεν θα μπορεί να περπατάει πολύ και θα χρειάζεται κάποια προσοχή σε σκάλες και δύσκολα περάσματα. Μετά από περίπου ένα μήνα, το σκυλί θα είναι πλέον αρκετά καλά και με την αφαίρεση του γύψου θα μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του χωρίς άλλο πρόβλημα.
Η τελευταία και πιο δύσκολη περίπτωση είναι ο τραυματισμός στη σπονδυλική στήλη, όπου στην πιο ήπια μορφή μπορεί να έχουμε ένα οίδημα στον νωτιαίο μυελό, οπότε το ζώο θα πρέπει να υποστεί φαρμακευτική αγωγή με κορτιζόνη και θα χρειαστεί πιο επιμελή περιποίηση από τον ιδιοκτήτη του. Τα προβλήματα αυτά θέλουν τουλάχιστον 15 έως και 30 ημέρες μέχρι να φτάσουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, χρονικό διάστημα για το οποίο ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να είναι υπομονετικός και πολύ επιμελής με την καθημερινή καθαριότητα, γιατί το ζώο του πιθανότατα θα έχει δύο πίσω άκρα που προσωρινά δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν, οπότε και θα είναι καταδικασμένο σε ακινησία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις σωματικές του ανάγκες.
Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις όπου έχουμε και κάταγμα της σπονδυλικής στήλης, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει από την αρχή για την έκβαση της διαδικασίας αποκατάστασης, και, συγκεκριμένα, εάν θα είναι πλήρης ή ημιτελής. Υπάρχει ενδεχόμενο μετά από 20 έως 30 ημέρες που θα απομακρυνθεί το οίδημα να επανέλθει ο σκύλος σε όλες του τις λειτουργίες και να οδηγηθεί σε πλήρη ανάρρωση, όμως εάν έχει γίνει κάποια ζημιά στον νωτιαίο μυελό, υπάρχει πάντα η πιθανότητα να μείνει μόνιμο πρόβλημα με παραίσθηση στα πίσω άκρα. Όπως και σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις, αλλά ακόμα περισσότερο σε αυτήν, ο ιδιοκτήτης του ζώου πρέπει να διαθέτει αποθέματα υπομονής και να είναι πολύ σχολαστικός με τη φαρμακευτική αγωγή και την καθαριότητα του σκύλου του, προκειμένου να δώσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις στον τραυματισμένο σκύλο να επανέλθει σιγά σιγά στην αρχική του κατάσταση.
