Το νέο νομοσχέδιο για τα ζώα συντροφιάς ήρθε στη Βουλή για συζήτηση και ψήφιση, κάτι το οποίο αναμένεται να συμβεί την επόμενη εβδομάδα.
Διαβάζοντας το κείμενο του νόμου βλέπει κανείς ότι ελάχιστες αλλαγές έχουν γίνει σε σχέση με το κείμενο της διαβούλευσης. Προς απόλυτη απαξίωση κάθε έννοιας Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση αδιαφόρησε ανερυθρίαστα για τις λογικές και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις των δεκάδων χιλιάδων ζωόφιλων -όπως αυτές εκφράστηκαν στην διαβούλευση- και ενστερνίστηκε τις ιδεοληψίες μιας μικρής μερίδας φανατικών.
Η φράση «ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα» ταιριάζει απόλυτα στο νομοθετικό έκτρωμα που κυοφορείται αυτή τη στιγμή στο κοινοβούλιο. Είναι ουκ ολίγοι οι παραλογισμοί στο νέο νομοσχέδιο. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι αλλιώς, αφού για τη συγγραφή του αγνοήθηκαν επιδεικτικά οι γνώμες των πολιτών και οι ανάγκες της κοινωνίας, αλλά ελήφθησαν υπόψη μόνο οι θρησκευτικού τύπου ιδεοληπτικές καθηλώσεις, μιας σέχτας φανατικών ημιπαραφρόνων. Οι τελευταίοι είναι προφανώς κάτι περισσότερο από προνομιακοί συνομιλητές της κυβέρνησης και μάλιστα φαίνεται ότι με ζήλο ιεραπόστολου έχουν προσηλυτίσει τα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια σε αυτή την ιδιότυπη ψύχωσή τους.
Το θέμα της υποχρεωτικότητας της στείρωσης επανέρχεται και παραμένει. Ένα ιατρικό ζήτημα που αφορά τον ιδιοκτήτη ενός σκύλου και τον κτηνίατρο που το παρακολουθεί μετατρέπεται σε πολιτικό θέμα. Οι φωστήρες της κυβέρνησης αδιαφορούν για κάθε έννοια συνταγματικής ελευθερίας και επιβάλουν την στείρωση σε όλους τους σκύλους . Η ισχνή ομάδα των ψυχωτικών λέει στην κυβέρνηση ότι τα αδέσποτα προέρχονται από εγκαταλείψεις (και μάλιστα κυνηγετικών σκύλων) χωρίς να παρουσιάζει στοιχεία για να δείξει την ορθότητα των ισχυρισμών της. Χωρίς καμία μελέτη λοιπόν που να δείχνει την παρούσα κατάσταση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων (πόσα είναι, από πού προέρχονται, που βρίσκονται, πως ζουν, ποιες συμπεριφορές παρουσιάζουν, ποιοι είναι οι ρυθμοί αναπαραγωγής τους, ποιο είναι το προσδόκιμο επιβίωσης των κουταβιών σε αστικό και ημιαστικό περιβάλλον κ.λπ.) η κυβέρνηση αποφασίζει και διατάζει. Χωρίς γνώση της πραγματικότητας δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστούν μετρήσιμοι στόχοι, ούτε να αξιολογηθεί η πορεία του προγράμματος στειρώσεων και κυρίως δεν μπορούν να θεραπευτούν οι αιτίες που το δημιούργησαν για να λυθεί επιτέλους το πρόβλημα. Εκφράζονται αόριστα ευχολόγια χωρίς όμως να υπάρχει μια αναλογιστική μελέτη που να εκτιμά πώς θα μειωθούν τα αδέσποτα όταν εφαρμοστούν τα φρικώδη που επιτάσσει ο νομοθέτης.
Για να μην αισθάνεστε όμως υπήκοοι τριτοκοσμικής χώρας και λαϊκάντζες, σας προσφέρεται φυσικά η εναλλακτική της λήψης υλικού για γενετική ταυτοποίηση στην «προνομιακή τιμή» των 150 ευρώ το κεφάλι (χώρια η αμοιβή του κτηνίατρου που θα συλλέξει το υλικό και χωρίς τα έξοδα μεταφοράς). Μια λύση απευθείας βγαλμένη από τις πλέον ευφάνταστες αμερικανικές αστυνομικές σειρές αντάξια του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Έτσι, το DNA του σκύλου σας – εφόσον δεν επιθυμείτε την στείρωση – ΘΑ αποθηκευθεί στη βάση γενετικών δεδομένων που ΘΑ δημιουργηθεί στην ακαδημία Αθηνών (εννοείται ότι αν κάποια στιγμή μελλοντικά αποφασίσετε να στειρώσετε τον σκύλο σας δεν προβλέπεται να σας επιστραφεί το παράβολο των 150 ευρώ). Στην Ελλάδα παγκόσμια πρωταθλήτρια του χρέους (κοντά 250% του ΑΕΠ) περισσεύουν χρήματα για αμερικανιές. Κάποιος όμως θα πρέπει να διακόψει το παραλήρημα της κυβέρνησης και να τους θυμίσει ότι ακόμα προσπαθούμε να επιβάλλουμε την ηλεκτρονική σήμανση (τα μικροτσίπ), που είναι απλούστερη και πολύ φθηνότερη.
Αν η παραβατικότητα στο ζήτημα της ηλεκτρονικής ταυτοποίησης είναι ακόμα σχετικά υψηλή, ποια νομίζει η κυβέρνηση ότι θα είναι η παραβατικότητα στο ζήτημα της γενετικής ταυτοποίησης; Και τι θα γίνει με τα ζώα των οποίων οι ιδιοκτήτες αδυνατούν να πληρώσουν την στείρωση ή το παράβολο (κρίσιμο ερώτημα ενόψει της αναμενόμενης οικονομικής κρίσης); Είναι οι Δήμοι έτοιμοι να υποδεχτούν όλα αυτά τα ζώα ή να επωμιστούν το κόστος αυτών των πράξεων;
Πόσο μπροστά έβλεπε ο Σαίξπηρ όταν έγραφε ότι «είναι η πανούκλα των καιρών μας οι τρελοί να κυβερνούν τους τυφλούς» (Βασιλιάς Λήρ) και «πόσο απαίσιοι καιροί όταν οι άφρονες οδηγούν τους τυφλούς» (Ιούλιος Καίσαρ).
