Περπατώντας με ένα φίλο μου την ώρα που κυνηγούσαμε μπεκάτσες, η κουβέντα, λόγω και της μέτριας χρονιάς, ήρθε σχετικά με τον πληθυσμό των θηραμάτων και ασφαλώς το πόσο αυτά έχουν μειωθεί. Γυρίζοντας στο σπίτι άρχισα να κάνω κάποιες σκέψεις σχετικά με αυτή την κατάσταση και με το πως μπορούμε να βγάλουμε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα, ούτως ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε στη συνέχεια.
Του Νίκου Νικολάου
Το κυνήγι είναι μία αρχέγονη δραστηριότητα, μία ενστικτώδης δραστηριότητα του ανθρώπινου γένους, η οποία με τον καιρό εξελίχθηκε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να πάψει να αποτελεί την κύρια πηγή τροφής του ανθρώπου. Σήμερα αποτελεί ένα απαράμιλλο συνδυασμό ενστίκτου και άθλησης, που προσφέρει πάρα πολλές ευκαιρίες εκτόνωσης από τα πολλαπλά προβλήματα της εποχής. Το κυνήγι με σκύλο, είναι μία έννοια άρρηκτα συνδεδεμένη από την εποχή του Ξενοφώντα. Τα μέλη του γένους των κυνοειδών ανέκαθεν είχαν μία χαρακτηριστική αρπακτική συμπεριφορά ως προς την λεία τους, μία συμπεριφορά στην οποία η ανθρώπινη επιλογή ενήργησε με άμεσο και σταθεροποιημένο τρόπο, δημιουργώντας το σκύλο και κατ’ επέκταση τις φυλές, τις οποίες χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα κατά την άσκηση της κυνηγετικής δραστηριότητας. Στην γειτονική Ιταλία είναι γεγονός, ότι η κυνοφιλία είναι ανεπτυγμένη σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Οι Ιταλοί άρχισαν να εισάγουν τα πρώτα αγγλικά σέττερ από την Αγγλία περί τα 1900 και παράλληλα να δραστηριοποιούνται σε μία νέα τάση, η οποία είχε ως βάση την ευγενή άμιλλα δηλαδή τους αγώνες με σκύλους. Αυτός ο λαός είχε τόσο πολύ πάθος για το κυνήγι, σε βαθμό που το μεγαλύτερο μέρος του θηραματικού πλούτου εξαφανίστηκε από την αλόγιστη κάρπωση, σε συνδυασμό με τις ραγδαίες αλλαγές που συντελούνταν στο περιβάλλον και οι οποίες ασφαλώς επέδρασαν στους πληθυσμούς των θηραμάτων.
Παρόλα αυτά η κυνοφιλία δεν σταμάτησε να αναπτύσσεσαι, αλλά τουναντίον αυξήθηκε ακόμη περισσότερο μέχρι το βαθμό που όλοι σήμερα γνωρίζουμε. Στη χώρα μας βρισκόμαστε σε μία εντελώς διαφορετική κατάσταση, η οποία υπό ορισμένες συνθήκες μπορεί να λειτουργήσει πολύ ευεργετικά και στο κυνήγι και στην κυνοφιλία. Αυτήν τη στιγμή σε σχέση με το παρελθόν, είναι αλήθεια ότι βιώνουμε μία μείωση των πληθυσμών, η οποία σε καμία περίπτωση δεν απειλεί τα θηρεύσιμα είδη. Είναι επίσης αλήθεια, ότι το κυνήγι είναι η τελευταία αιτία της μείωσης του αριθμού των θηραμάτων και μάλιστα επιστημονικά αποδεδειγμένο. Σήμερα οι Έλληνες κυνηγοί, στην πλειοψηφία τους κατέχουν κυνηγετικό σκύλο και αν κάποια στιγμή μπορέσει να γίνει μία μέτρηση για το ποιοι είναι αυτοί που μέχρι σήμερα έχουν σταματήσει το κυνήγι, σίγουρα οι περισσότεροι θα ανήκουν στην κατηγορία αυτών που δεν είχαν ποτέ σκύλο στη ζωή τους. Είναι μεγάλο προσόν για μία κοινωνική ομάδα να απαριθμεί τους περισσότερους κυνόφιλους στην Ελλάδα και να μην μπορεί να το εκμεταλλευτεί ή τουλάχιστον να το αναδείξει. Μία βόλτα στα σημεία όπου συγκεντρώνονται αδέσποτα σκυλιά αλλά ακόμη και στις δομές όπου φιλοξενούνται, θα καταδείξει ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ζώα που δεν ανήκουν στις κυνηγετικές φυλές.
Και όμως εμείς ως κυνόφιλοι παραμένουμε στην αφάνεια και φροντίζουμε να βγούμε στην επιφάνεια μόνο από κάποιες μεμονωμένες βλακώδεις συμπεριφορές ορισμένων ανεγκέφαλων. Η άμεση σύνδεση του κυνηγίου με την κυνοφιλία προς όφελος της ανάπτυξης και των δύο είναι απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε. Είναι ευχής έργον που η σημερινή διοίκηση του ΟΚΑΔΕ έφερε όσο πιο κοντά μπορούσε τους κυνηγούς όχι μόνο για να λάβει έσοδα, αλλά κυρίως να καλλιεργήσει στους κυνηγούς την κυνοφιλική κουλτούρα. Και είναι απολύτως σίγουρο ότι όποιος ασχολείται ενεργά με την αγωνιστική κυνοφιλία, λειτουργεί με μία εντελώς διαφορετική οπτική σε ότι αφορά την κάρπωση. Αυτό ασφαλώς και δρα ευεργετικά προς την πλευρά του θηράματος. Το ίδιο γίνεται σιγά – σιγά και με τους λαγοκυνηγούς, όπου οι πρώτοι αγώνες έχουν δώσει έναν άλλο τόνο μία άλλη χροιά σε αυτή την ομάδα των μερακλήδων κυνηγών και κυρίως κυνόφιλων, σε υπερθετικό βαθμό. Σε αυτό το σημείο θέλω να πω ότι έχει ωριμάσει πλέον η στιγμή, ούτως ώστε και οι κυνηγοί οργανωμένα πλέον να κινηθούν προς την κυνοφιλία.
Τουλάχιστον αυτή τη χρονική στιγμή η ηγεσία της Κ.Σ.Ε. έχει το ειδικό βάρος να το πράξει και να μπορέσει μέσα από κάποιες στοχευόμενες ενέργειες να ωθήσει περισσότερο τους κυνηγούς προς την οργανωμένη κυνοφιλία. Αυτό επαναλαμβάνω θα ωφελήσει εξαιρετικά ευεργετικά στους πληθυσμούς των θηραμάτων και στην εν γένει διατήρησή τους διότι με το δεδομένο των κλιματολογικών αλλαγών, είναι σίγουρο ότι θα υπάρχει και περαιτέρω μείωση. Δεν αρκεί όμως να προσκαλέσει η κυνοφιλία τον κυνηγό όπως γίνεται μέχρι τώρα, αλλά θα πρέπει και ο κυνηγός οργανωμένα να κινηθεί προς την κυνοφιλία. Όλα αυτά βέβαια δεν μπορούν να γίνουν από την μία ημέρα στην άλλη, αλλά όταν υπάρχει καλή πρόθεση όλα θα λειτουργήσουν καλύτερα. Για να φανταστεί κανείς πόση διαφορά υπάρχει από σύλλογο σε σύλλογο, αρκεί μόνο μία ματιά με περισσότερη προσοχή. Σε συλλόγους όπου υπάρχουν πρόεδροι ή μέλη διοικητικού συμβουλίου οι οποίοι ασχολούνται ενεργά με την αγωνιστική κυνοφιλία, η κυνοφιλική δραστηριότητα είναι πολύ διαδεδομένη σε απόλυτη αρμονία με το μεγαλύτερο μέρος των κυνηγών, οι οποίοι παρακολουθούν και σιγά-σιγά ακολουθούν τον κόσμο της κυνοφιλίας.
Ο κόσμος τη κυνοφιλίας ασφαλώς και δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Η εκτίμησή μου όμως είναι, ότι την δεδομένη χρονική περίοδο η σύνθεση στις ηγεσίες του κυνηγίου της κυνοφιλίας και της οργανωμένης αγωνιστικής κυνοφιλίας, είναι η καλύτερη που θα μπορούσε να υπάρξει για να υπάρχει μία παράλληλη ανάπτυξη της κυνοφιλίας μέσα από το κυνήγι, η οποία θα πηγάζει από αυτό και θα καταλήγει σε αυτό, με έναν διαφορετικό διαχειριστικό τρόπο. Η αρχή έγινε ήδη από την περασμένη άνοιξη όταν η ηγεσία της Κυνηγετικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος και του Κυνολογικού Ομίλου Ελλάδος παραβρέθηκαν στους πρώτους κλασικούς αγώνες που διοργανώθηκαν στη χώρα μας και προσέλκυσαν πλήθος κόσμου. Μένει μία δυναμική συνέχεια, ώστε αυτοί οι στόχοι να γίνουν πραγματικότητα. Παντού στην Ευρώπη μας θεωρούν ευλογημένους που ακόμη έχουμε άγριο θήραμα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορούμε να βγάζουμε τους σκύλους μας, αλλά και να κυνηγάμε με την ισχύουσα νομοθεσία. Είναι κρίμα να μην μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε διότι δεν έχουμε βρει τον τρόπο να αποδείξουμε στον κόσμο ότι είμαστε η πολυπληθέστερη ομάδα κυνόφιλων σε αυτή την όμορφη χώρα.
