Πρόσφατα και με βάση τις καταγγελίες και τους ελέγχους που έχουν γίνει από τις αρμόδιες αρχές, τουλάχιστον τρία καταφύγια που προσφέρουν στέγη σε αδέσποτα ζώα (Ηλιούπολη, Αργος, Πτολεμαΐδα) έχουν χαρακτηριστεί παράνομα.
Το αποτέλεσμα είναι σε κάποιες περιπτώσεις να έχουν επιβληθεί και χρηματικά πρόστιμα, με βάση αυτά που προβλέπει η νομοθεσία για την ευζωία των ζώων.
Προφανώς για να έχουν βεβαιωθεί παραβάσεις, κατά τον έλεγχο που πραγματοποιήθηκε από τις αρμόδιες αρχές διαπιστώθηκε ότι δεν πληρούνταν οι κατάλληλες προϋποθέσεις και συνθήκες, και για κάθε παράβαση που καταγράφηκε επιβλήθηκαν οι ανάλογες κυρώσεις.
Εάν υπάρχει η δυνατότητα από την πλευρά των “παραβατών” να προσφύγουν στην δικαιοσύνη σε δεύτερο βαθμό για την αθώωση και διαγραφή των προστίμων που τους έχουν βεβαιωθεί, αυτό είναι νομικό θέμα και δεν το γνωρίζω.
Αυτό που με βεβαιότητα είμαι σε θέση να καταθέσω είναι η οργισμένη αντίδραση αναγνωρισμένων από το κράτος σωματείων ή μεμονωμένων ” φιλόζωων”, ενάντια στις ποινές και τα χρηματικά πρόστιμα που έχουν επιβληθεί από τις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές. Σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουν σε σημείο να αφήνουν υπονοούμενα ακόμη και για εκδικητικές ενέργειες, καταγγέλλοντας πρόσωπα και θεσμούς.
Αντί να εστιάσουν στο να καταβληθεί προσπάθεια για να υπάρχουν οι απαραίτητες με βάση το νόμο, συνθήκες για την ευζωία των ζώων στους χώρους αυτούς, ώστε να μην βεβαιώνονται άθλιες συνθήκες διαβίωσης, αρκούνται στο να καταγγέλλουν τους αρμόδιους (πρόσωπα και υπηρεσίες) γιατί έκαναν την δουλειά τους.
Είναι οι ίδιοι που με περίσσιο το αίσθημα φιλοζωίας, προβαίνουν σε καταγγελίες, ενάντια πολιτών, και μάλιστα δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση αν αυτοί έχουν και την ιδιότητα του κυνηγού, για τις συνθήκες διαβίωσης των σκυλιών τους. Παράλληλα, είναι οι ίδιοι που παρακολουθούν όλη την διαδικασία που προβλέπεται μετά την καταγγελία, ώστε αυτή να γίνει με το γράμμα του νόμου.
Αν αυτό δεν είναι “φιλοζωία” δυο ταχυτήτων, πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί;
Διαβάστε επίσης:
