{module Kyrgias}
Είναι η εποχή στην οποία η πλειοψηφία των κυνηγών «βγαίνει» για εκπαιδευτικά προκειμένου να ετοιμαστεί για την έναρξη της νέας κυνηγετικής περιόδου. Όμως, από το «βγαίνω» για εκπαιδευτικό, μέχρι το κάνω εκπαιδευτικό κι αυτό είναι αποδοτικό, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Κείμενο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΡΑΣ
Το να βγάλεις τον σκύλο σου στο βουνό, ειδικά αν είναι κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα ή ζει σε ένα μπαλκόνι πολυκατοικίας, αυτό δεν μπορεί να νοηθεί ως εκπαιδευτικό. Είναι μία βόλτα στο βουνό για να πάρεις καθαρό αέρα, να ξεφύγεις -κι εσύ και ο σκύλος σου- από την ζέστη που επικρατεί στην πόλη και να ξεμουδιάσετε και οι δύο από την απραξία των μηνών που ακολούθησαν το κλείσιμο της κυνηγετικής περιόδου.
Ειδικά σε ότι αφορά τα λαγόσκυλα, το να τα βγάζετε στις ζώνες εκγύμνασης, ακόμη καθημερινά, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι θα «εκπαιδευτούν», ότι θα γίνουν καλύτερα, ότι θα έχουν περισσότερα ξεφωλιάσματα από τον Σεπτέμβρη και μετά, αν εσείς δεν γνωρίζετε, κατ’ αρχάς σε ποιους τομείς χρειάζεται βελτίωση και κατά δεύτερον, πως θα το πετύχετε. Αν, δηλαδή, δεν ξέρετε ποια είναι τα αδύναμα σημεία τους πάνω στα οποία θα πρέπει να «δουλέψετε» ούτως ώστε τη νέα περίοδο τα κυνήγια σας να είναι πιο αποδοτικά, τότε οι έξοδοι στα βουνά δεν έχουν και μεγάλη σημασία.
Τα πιο συνηθισμένα προβλήματα που καλείται να επιλύσει ο λαγοκυνηγός μέσα από τα εκπαιδευτικά, είναι:
- Να σταματήσει το σκυλί (ή τα σκυλιά του) να πηγαίνουν στην αλεπού και το ζαρκάδι.
- Να φτάνει το σκυλί πολύ κοντά στον λαγό, μετά από μία πολύ καλή ιχνηλασία αλλά, να μην καταφέρνει να τον ξεφωλιάσει ή τα ξεφωλιάσματα που κάνει να είναι σπάνια.
- Να μην έχει πρωτοβουλία στην διάρκεια της ιχνηλασίας και να παρασύρεται από τα άλλα σκυλιά της αγέλης.
- Να ασχολείται πολύ με τον βραδινό ντορό και να αργεί να πιάσει τον πρωινό.
Ξεκινώντας, λοιπόν, από το τελευταίο, η περίοδος αυτή είναι η κατάλληλη ώστε να δώσετε στο σκυλί σας να καταλάβει ότι αυτό που θα πρέπει να κάνει είναι να ιχνηλατεί όχι τα ίχνη βοσκής, αλλά τα ίχνη της διαδρομής καθίσματος του λαγού.
Αυτό απαιτεί συνεχείς εξόδους στα κυνηγοτόπια.
Όχι στα εύκολα
Ένα δεύτερο ζητούμενο που θα πρέπει να βελτιώσει ο λαγοκυνηγός αυτήν την εποχή είναι το σκυλί να «σηκώσει» τη μύτη του από το έδαφος και να γίνει πιο… πονηρό.
Πολλοί κυνηγοί, θεωρώντας πως δεν είναι η περίοδος για να… καταπονήσουν τον ιχνηλάτη τους, «βγαίνουν» για εκπαιδευτικά σε τόπους μαλακούς που συνήθως προσφέρουν εύκολη ιχνηλασία.
Αυτό είναι τεράστιο λάθος, το οποίο θα πρέπει να αποφεύγετε, ειδικά στην περίπτωση που δεν κυνηγάτε σε τέτοια κυνηγοτόπια στην διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου. Αυτό το λάθος, πέραν όλων των άλλων, θα έχει ως αποτέλεσμα το σκυλί να «βιδώσει» τη μύτη του στο έδαφος, μιας και οι μυρωδιές και τα ίχνη σε τέτοια εδάφη μένουν «ζωντανές» για περισσότερη ώρα, και να ιχνηλατεί τους ντορούς της βοσκής.
Δηλαδή, αν αυτές είναι ιδιότητες που θέλετε να αλλάξετε στο σκυλί σας, εκείνο που τελικά θα πετύχετε είναι το εντελώς αντίθετο: να του τις εμπεδώσετε ακόμη περισσότερο.
Σε άγριους τόπους
Η εποχή, Ιούνης μήνας γαρ, είναι η καλύτερη για να πάτε το (ή τα) σκυλί σας σε έναν ξερό, άγονο, πετρώδη και δύσκολο κυνηγότοπο με έντονες κλίσεις εδάφους, γκρεμούς κ.λπ..
Και λέμε ότι είναι η εποχή, καθώς ακόμη δεν έχουν πιάσει οι μεγάλες ζέστες που θα εξαντλήσουν αλλά και θα προβληματίσουν τόσο τον κυνηγό όσο και το σκυλί.
Σε τέτοιους, άγριους τόπους, οι συνθήκες ιχνηλασίας είναι, σχεδόν πάντα, δύσκολες, καθώς τα ίχνη σβήνουν γρήγορα και το λαγόσκυλο, ακόμα και να θέλει, δεν μπορεί εύκολα να ιχνηλατήσει ντορό βοσκής.
Πολλές φορές μάλιστα δεν υπάρχει ντορός βοσκής γιατί τα μέρη αυτά είναι άγονα και ο λαγός αναγκάζεται να βοσκήσει σε απομακρυσμένα σημεία βοσκής που τα ξημερώματα τα εγκαταλείπει και πλησιάζει κατ’ ευθεία στην περιοχή του για να καθίσει. Επίσης για να πλησιάσει και να κάτσει στο γιατάκι του ο αυτιάς, πηδά από βράχο σε βράχο χωρίς να αφήνει ίχνη πάνω στο χώμα. Ένας τυπικός ιχνηλάτης, λοιπόν, που δεν ξεκολλά τη μύτη του από τη γη και το ντορό, είναι σχεδόν αδύνατον να τον ξεφωλιάσει.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι στην περίπτωση που το σκυλί ιχνηλατεί με τη μύτη «βιδωμένη» στο χώμα, στην πρώτη, ή καλύτερα στις πρώτες εξόδους, σε έναν κυνηγότοπο με αυτά τα χαρακτηριστικά, οι περισσότερες πιθανότητες θα είναι να απογοητευτείτε καθώς το σκυλί δεν θα ξεφωλιάζει.
Οι συνθήκες όμως, θα το αναγκάσουν σιγά – σιγά να αρχίσει να ιχνηλατεί σηκώνοντας τη μύτη από το έδαφος. Θα αναγκαστεί, δηλαδή, για να υπερνικήσει τη δυσκολία που παρουσιάζουν τα εδάφη αυτά, να βάλει το μυαλό του να δουλέψει.
Στην προκειμένη περίπτωση, ένας κανόνας που πρέπει να τηρεί με… θρησκευτική ευλάβεια ο κυνηγός- κυναγωγός προκειμένου η εκπαίδευση να εξελιχθεί όσο πιο ομαλά γίνεται, είναι να παραμένει, όσο είναι δυνατόν, σταθερός σε μία θέση. Να μην μετακινείται, δηλαδή, με το παραμικρό και χωρίς λόγο. Κι αυτό διότι από την κίνηση του κυνηγού θα παρασυρθεί και ο ιχνηλάτης και ίσως κάνει το λάθος να καβαλήσει το ντορό του λαγού που ψάχνει και να περάσει σε ντορό άλλου λαγού.
Λάθος επαναλαμβανόμενο
Αν αυτό το λάθος γίνει μία φορά, δεν τρέχει και τίποτα. Στην περίπτωση όμως που επαναλαμβάνεται, τότε το «εκπαιδευτικό» πάει… περίπατο και το σκυλί αποκτά ένα ακόμη πρόβλημα το οποίο δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Απώτερος σκοπός του κυνηγού είναι σε κάθε έξοδο να μεγαλώνει τον βαθμό δυσκολίας στην εργασία του ιχνηλάτη. Πως θα το κάνετε αυτό; Αντί να βγει στον κυνηγότοπο στις 9 το πρωί, θα πάει στις 12:00. Το λαγόσκυλο, προκειμένου να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα θα αναγκαστεί να καταπιάνεται μόνο με τα τελευταία ίχνη του λαγού. Επίσης στη φάση του ξεφωλιάσματος χωρίς πολύ σκέψη θα σηκώνει τη μύτη για να βρει το δύσκολο γιατάκι. Δηλαδή, θα βελτιώσει αυτά που δεν έκανε σωστά.
