Στη ζωή κάθε κυνόφιλου κυνηγού υπάρχει ένας σκύλος, ο οποίος για διαφόρους λόγους αλλά κυρίως για την ικανότητα του, έχει σημαδέψει την κυνηγετική του καριέρα…
Του Απόστολου Αποστολάτου
Για κάθε κυνηγό υπάρχει (και πάντα θα υπάρχει) ένας σκύλος πρότυπο, ο πρωταθλητής που πρέπει να κλωνοποιήσουμε. Ευτυχώς ή δυστυχώς αυτό δεν είναι δυνατόν και όταν είμαστε στη φάση που πρέπει να βρούμε τον διάδοχό τους αρχίζουν τα προβλήματα.
Όσο πιο απαιτητικοί είμαστε, τόσο πιο πολύ αυξάνονται οι δυσκολίες για την επίτευξη του προκαθορισμένου στόχου.
Αυτό ισχύει γενικά στο κυνήγι, αλλά ακόμα περισσότερο στο κυνήγι της μπεκάτσας που για τον σκύλο φέρμας αποτελεί την ύψιστη δοκιμασία και στο οποίο, το να έχεις έναν καλό σκύλο είναι θεμελιώδους σημασίας, προκειμένου όλα να πηγαίνουν όπως πρέπει.
Ο σκύλος πρότυπο
Στην επιλογή του μπεκατσόσκυλου, πολλά εξαρτώνται από τον τρόπο και την ένταση που εξασκούμε το κυνήγι και κυρίως από το δικό μας μέτρο σύγκρισης το οποίο προέρχεται από την εμπειρία μας στο κυνήγι της μπεκάτσας, από την γνώση της φυλής την οποία θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε, από την σύγκριση με άλλα άτομα μεγάλης κυνηγετικής αξίας και, κυρίως, από το ότι στο παρελθόν είχαμε εκείνο το μπεκατσόσκυλο που μας έκανε να ονειρευόμαστε και που μας κάνει ακόμα να ονειρευόμαστε ένα σκύλο σαν κι αυτόν.
Ο σκύλος πρότυπο προέρχεται, συνήθως, από ευγενείς γραμμές αίματος και αυτό που τον χαρακτηρίζει πρωτίστως δεν είναι η τυπικότητα του, αλλά η αίσθηση θηράματος, η ευφυΐα, το πάθος, η νοοτροπία, η αντοχή. Κι όλα αυτά, δίνοντας στην τυπικότητα του στυλ της φυλής του την πρέπουσα αξία, αλλά όχι πρωταρχική σημασία. Και βέβαια το στυλ είναι λειτουργικότητα και ως τέτοιο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, αλλά στο δάσος προέχουν άλλα πράγματα, διότι έχουμε να κάνουμε με ένα θήραμα το οποίο θα χρησιμοποιήσει κάθε δυνατό μέσο ώστε να σώσει το τομάρι του.
Στο δάσος φαίνεται…
Έτσι και το μπεκατσόσκυλο, ο σκύλος σπεσιαλίστας ο οποίος έχει στις πλάτες του πολλές ώρες, μέρες, χρόνια πρακτικής και πάρα πολλές συναντήσεις με τη βελουδομάτα, προσαρμόζεται στις διάφορες συνθήκες. Γι’ αυτό το μπεκατσόσκυλο μπορεί να μην είναι τόσο εντυπωσιακό σε άλλα παλκοσένικα, όμως στο δάσος αξίζει μόνο και πάντα την υπόκλιση μας.
Αυτοί λοιπόν οι σκύλοι, οι οποίοι είναι διαφορετικοί, είναι σπάνιοι, δεν τους βρίσκεις εύκολα, και γι’ αυτό λένε ότι ένας μπεκατσοκυνηγός μπορεί να έχει μόνο έναν στη ζωή του. Αυτό όμως εξαρτάται και από το πάθος με το οποίο ο μπεκατσοκυνηγός αναζητά το ιδανικό μπεκατσόσκυλο.
Το κυνήγι, οι ευκαιρίες που του δίνουμε, ο χρόνος που του αφιερώνουμε, αυξάνουν τις πιθανότητες να φτιάξουμε έναν σκύλο σπεσιαλίστα, αν φυσικά έχει ως βάση τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε πιο πάνω.
Στα λόγια, βέβαια, είναι όλα εύκολα, όμως στη πραγματικότητα δεν είναι καθόλου και οι θυσίες, για να έχουμε ένα εξαιρετικό τελικό αποτέλεσμα, είναι πολλές και μπορεί να τις καταλάβει μόνο όποιος τις έχει κάνει. Σε κάθε περίπτωση, βασική προϋπόθεση είναι να υπάρχει μεγάλο πάθος τόσο από μέρους μας όσο και από πλευράς του σκύλου μας και αν είμαστε τυχεροί και επίμονοι όσο πρέπει θα καταφέρουμε να κάνουμε το σκύλο μας ένα καλό μπεκατσόσκυλο και γιατί όχι το σκύλο πρότυπο, αλλά θα φτάσει αναπόφευκτα η μέρα όπου θα πρέπει να ψάξουμε τον διάδοχο, τον αντικαταστάτη ή απλά το δεύτερο σκύλο και εδώ είναι που αυξάνονται οι δυσκολίες.
Των φρονίμων τα παιδιά…
Είναι πάντα προτιμότερο να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα αναζητώντας το διάδοχο όταν ο πρώτος μας σκύλος είναι ακόμα σε πλήρη δραστηριότητα, κατά προτίμηση όταν βρίσκεται μεταξύ πέντε και οχτώ ετών, διότι έτσι δεν κινδυνεύουμε να μείνουμε ακάλυπτοι.
Θεωρώντας δεδομένο ότι ο δεύτερος έχει τα απαραίτητα προσόντα, ευφυΐα, πάθος, νοοτροπία, αντοχή, αίσθηση θηράματος, πρέπει σε κάθε περίπτωση να τον κάνουμε καλό και να του αφιερώσουμε χώρο και χρόνο και κατά συνέπεια όσο το δυνατόν περισσότερες συναντήσεις, όπως κάναμε και με τον πρώτο. Κατά συνέπεια πολλές φορές θα χρειαστεί να παραμελήσουμε τον πρώτο και πολλές φορές να αρκεστούμε σε μικρή κάρπωση προκειμένου να δώσουμε τις καλύτερες ευκαιρίες συνάντησης στο δεύτερο. Σίγουρα δε θα τις εκμεταλλευτεί όλες όπως θα έκανε ο πρώτος, αντιθέτως μπορεί να πιέσει, να ξεσηκώσει, να προσπεράσει, αλλά μόνο έτσι θα ωριμάσει. Σε αυτό το σημείο είναι που πρέπει να έχουμε μεγάλη υπομονή, να βάλουμε τη διασκέδαση μας και όπως είπαμε την κάρπωση, σε δεύτερη μοίρα και να δείξουμε εμπιστοσύνη στον νεαρό μας φίλο. Αναπόφευκτη θα είναι η σύγκριση με το σκύλο πρότυπο, αλλά δε πρέπει σε καμία περίπτωση να βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα. Ο κάθε σκύλος είναι διαφορετικός και έχει τους χρόνους του.
Συνεπώς πρέπει να δώσουμε χρόνο στο χρόνο και κυρίως στο διάδοχο ο οποίος σίγουρα θα είναι διαφορετικός και δε θα είναι κλώνος του σκύλου που έχουμε ως πρότυπο, ακόμα κι αν είναι παιδί του ή εγγόνι του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει καλός και ίσως και καλύτερος. Αν πάλι δεν τα καταφέρει σίγουρα μπορεί να συντροφεύει στο κυνήγι κάποιον άλλο κυνηγό με λιγότερες απαιτήσεις από τις δικές μας. Εμείς θα ξαναμπούμε στη διαδικασία αναζήτησης με το ίδιο πάθος και με την ίδια ελπίδα. Να ξαναφτιάξουμε τον σκύλο των ονείρων μας.
