Ακόμη ένας αγώνας πρακτικού κυνηγίου διοργανώθηκε από τον ΟΚΑΔΕ, αυτήν τη φορά στο Μεσολόγγι, την πρώτη Κυριακή του Φλεβάρη..
Του Νίκου Νικολάου
Ο αγώνας σε μπεκατσίνι, το οποίο είναι σίγουρα ένα πολύ δύσκολο θήραμα για το σκύλο φέρμας, αποτελεί μία συναρπαστική και όμορφη δραστηριότητα.
Παράλληλα όμως, προσφέρει την ευκαιρία στον κυνηγό να διακρίνει τις κυνηγετικές ικανότητες του σκύλου του.
Αυτήν τη φορά τα κυνηγοτόπια πέριξ της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου -αυτή την εποχή κρατάνε αρκετά μπεκατσίνια, τόσα ώστε να γίνει ένας αξιοπρεπής αγώνας-, επιλέχθηκαν ως τα πιο ιδανικά μιας και ο αγώνας συνδιοργανώθηκε με τον Όμιλο κυνοφίλων Αιτωλοακαρνανίας και τον Κυνοφιλικό Όμιλο Αχαΐας.
Οι συμμετοχές κυμάνθηκαν σε χαμηλό επίπεδο, λόγω της δυσκολίας του αγώνα, παρόλα αυτά όμως, το κλίμα ήταν ιδιαίτερα καλό αφού πριν αλλά και μετά τον αγώνα τέθηκαν αρκετοί προβληματισμοί από τους συμμετέχοντες και τους κριτές.
Στο Ευηνοχώρι
Ο αγώνας έγινε στην περιοχή του Ευηνοχωρίου, στο σημείο κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας, η οποία γειτνιάζει με τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου.
Συμμετέχοντες υπήρχαν από τις περιοχές Πύργου, Πατρών, Ναυπάκτου, Μεσολογγίου και Αγρινίου.
Ο αγώνας περιλάμβανε σε ένα κοινό πρόγραμμα ζευγαριών και τους σκύλους που είχαν δηλωθεί να τρέξουν για CAC με ακινησία, αλλά και στα υπόλοιπα, που είχαν δηλωθεί να τρέξουν στον αγώνα που δεν απαιτείται ακινησία, και που η ανώτερη βαθμολογία είναι το εξαίρετος.
Έτσι, λοιπόν, τα συνολικά εννιά ζευγάρια σκύλων διαγωνίστηκαν στους ορυζώνες που τα τελευταία χρόνια έχουν εγκατασταθεί εκ νέου στην περιοχή, δίνοντας μία άλλη νότα στη σύνθεση του τοπικού οικοσυστήματος.
Στη διάρκεια του αγώνα τα περισσότερα ζευγάρια δεν μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν τα μπεκατσίνια τα οποία, εκ φύσεως, είναι καχύποπτα ως θήραμα και απαιτούν ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης από τα κυνηγόσκυλα.
Στο τέλος της κανονικής διάρκειας του αγώνα και με δεδομένο ότι κάποια σκυλιά αγωνίστηκαν χωρίς παρουσία θηράματος, αποφασίστηκε να δοθεί ένα είδος υπόλοιπου χρόνου, ούτως ώστε όλα τα σκυλιά να έχουν ίσες ευκαιρίες.
Παρόλα αυτά ακόμη και μετά από αυτήν τη διαδικασία, κανένας σκύλος δεν κατάφερε να μπει στη βαθμολογία, ενώ στην ανάλυση από τους κριτές επισημάνθηκε ότι το επίπεδο των σκύλων που συμμετείχαν ήταν μέτριο.
Οι προσπάθειες δεν σταματούν ποτέ…
Οι αγώνες πρακτικού κυνηγίου, όπως αυτός σε μπεκατσίνι, γίνονται διότι προσομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό στο πραγματικό κυνήγι και ως εκ τούτου είναι πολύ σημαντικό οι προσπάθειες για βελτίωση να μην σταματούν ποτέ.
Εξίσου σημαντική κρίνεται και η παρουσία αρκετών θεατών, η οποία δείχνει ότι όπου η οργανωμένη κυνοφιλία πλησιάζει, με τον καιρό κερδίζει ολοένα και περισσότερους οπαδούς, κάτι που ασφαλώς βοηθά στην καλλιέργεια μιας διαφορετικής κουλτούρας από τους κυνόφιλους – κυνηγούς.
Τέλος δεν μπορούμε να παραλείψουμε την αμέριστη βοήθεια του Κυνηγετικού συλλόγου Μεσολογγίου, ο οποίος στο τέλος του αγώνα παρέθεσε γεύμα σε τοπική ταβέρνα της περιοχής προς όλους τους παρευρισκόμενους.
Λογικό να υπάρχει μικρή συμμετοχή
– “Είναι κάτι απολύτως λογικό η μικρή συμμετοχή”, επεσήμαναν οι κριτές Δ. Χαλαστάνης και Γ. Λαμπρόπουλος, προσθέτοντας με έμφαση πως σκοπός τέτοιων διοργανώσεων είναι η βελτίωση των κυνηγετικών σκύλων και σε αυτό το κομμάτι ο ΟΚΑΔΕ προσπαθεί να είναι συνεχώς κοντά στον κόσμο των κυνηγών, μέσω των αγώνων των κυνηγετικών ικανοτήτων.
Βεβαίως, η τεχνογνωσία που υπάρχει σε άλλες χώρες με προηγμένο κυνοφιλικά επίπεδο, όπως είναι η γειτονική Ιταλία αλλά και η Γαλλία, απέχει πολύ από την ελληνική πραγματικότητα, όμως η προσπάθεια για συνεχή βελτίωση είναι έντονη κάτι που είναι πολύ εμφανές τα τελευταία χρόνια.
Αρκεί κανείς να αναλογιστεί ότι το Ιταλικό κλάμπ μπεκατσινιού υπάρχει από το 1929 (επισήμως από το 1964), ενώ στη χώρα μας ούτε καν υπάρχει.
Αυτό βεβαίως, δεν μπορεί να παραβλέψει, όπως προείπαμε, τις δράσεις που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια από τον όμιλο Πόιντερ Σέττερ, σε συνεργασία με τοπικούς κυνοφιλικούς ομίλους.
