Ανάμεσα σε δεκάδες φυλές σκυλιών φύλαξης, συντροφιάς και κυνηγίου, κάποια έχουν έμφυτη ικανότητα να ξεχωρίζουν από μικρά.
Πρόκειται για ζώα που είναι πράγματι χαρισματικά. Η εξυπνάδα και η ταχύτητα εκμάθησης και εκτέλεσης των όσων διδάσκονται τα κάνει μοναδικά. Συνήθως για εμάς τους κυνηγούς, η αξία ενός κουταβιού 2-3 μηνών είναι ανάλογη μόνο με την όποια οπτική και προφητική εκτίμηση μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την ηλικία. Αρχικά ζητάμε να είναι αναπτυγμένο σωστά και ζωηρό. Αργότερα, αν βγάλει πάθος για όσα μαθαίνει και εξυπνάδα για να εκτελεί, η αξία του πολλαπλασιάζεται και το κοινό μας μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό. Αν όμως μαζί με τα άλλα βγάλει και χαρακτήρα πράο και παράλληλα αναπτυχθεί μεταξύ μας σχέση αλληλεξάρτησης, τότε θα μιλάμε για κυνηγόσκυλο άλλου επιπέδου… Μπορεί όμως ένα σκυλί που μεγάλωσε δίχως την παραμικρή κυνηγετική εμπειρία, και που μέσα σε τέσσερα χρόνια γύρισε την μισή Ελλάδα αλλάζοντας πέντε σπίτια και ισάριθμα αφεντικά, να αποκτήσει θέση ανάμεσα στα ξεχωριστά;
«Βιογραφικό» περιπλάνησης…
Το συγκεκριμένο γεννήθηκε 12-2-2015 στο λεβητοστάσιο γνωστού ερασιτέχνη εκτροφέα. Τρεις μήνες αργότερα αποκτήθηκε από νιόπαντρο νεαρό κυνηγό, που όμως μένοντας άνεργος, δυστυχώς αναγκάστηκε ένα χρόνο αργότερα να μεταναστεύσει στην Ιρλανδία. Το σκυλί σε αυτό το διάστημα βγήκε 3-4 φορές βόλτα στον κάμπο των Μεγάρων, χωρίς να κυνηγήσει ποτέ. Αργότερα στάλθηκε στο Ναύπλιο, δώρο στον κουμπάρο του ζευγαριού που πήγαινε μόνο για τσίχλες, όμως ούτε και αυτός το κράτησε γιατί δεν έμαθε ακινησία στο καρτέρι…
Γεωπόνος ήταν ο τρίτος που το πήρε, με διαμονή σε χωριό της Ημαθίας, και στο λίγο διάστημα που το κράτησε διέγνωσε “ακαταλληλότητα”, (φυσικό ήταν), οπότε το έδωσε στην πρεσβυτέρα που αναζητούσε ένα σκυλί για συντροφιά. Οι τρίχες του σκύλου και οι γκρίνιες του παπά στάθηκαν αιτίες που έφυγε και από εκεί. Νοέμβρη του 2018 ένας χειριστής σε θεριστικές μηχανές το βρήκε περιφερόμενο στα χωράφια, ρώτησε στο χωριό, πήρε το οκ από γεωπόνο και παπαδιά, και το έφερε στις Σέρρες, σε κτήμα εκτροφείο για γαλοπούλες. Εκεί είχαν και τα λαγόσκυλα της οικογένειας. Ο μικρότερος γιος Δημήτρης, φαντάρος ακόμη τότε, εντυπωσιασμένος από πονταρίσματα και φέρμες που έκανε σε δεκοχτούρες και περιστέρια, το έλυνε για να βλέπει κινήσεις που με τα λαγόσκυλα του πατέρα του δεν είχε ξαναδεί. Άρχισε να του δείχνει την αγάπη του και το σκυλί να ανταποδίδει, όμως σε σόι και χωριό πλειοψηφούσαν λαγάδες και γουρουνάδες, κυνηγοί που ελάχιστα ενδιαφέρονται για προσόντα πουλόσκυλου, οπότε ο νεαρός μιλούσε στον βρόντο…
Εκπαιδευτικά στον 4ο χρόνο…
Ο Στρυμωνικός κάμπος είχε ορτύκια και εκεί άρχισε να το πηγαίνει μόλις απολύθηκε. Ιούνιος του 2019 ήταν και για αρκετές μέρες ο Prego κυριολεκτικά τα “πατούσε” δίχως να τα αντιληφθεί. Κάποια μπορεί και να τα κατούρησε, μου έλεγε ο Δημήτρης. Με μια πρώτη ματιά θα έλεγε κάποιος πως το σκυλί αυτό ήταν τρελό. Έτρεχε και μόνο έτρεχε, χωρίς να ερευνά και χωρίς να υπακούει στα καλέσματα.
Βιαζόμαστε όμως πολύ μερικές φορές για συμπεράσματα… Ένα δεκαήμερο μετά ήταν άλλο σκυλί. Μεγάλα ανοίγματα, γρήγορες επιστροφές, υποδειγματικές συναινέσεις, και φέρμες για κάδρο… Καθημερινά αποδείκνυε πως τα χαρισματικά σκυλιά, εκείνα που έχουν “μικρόβιο” στο αίμα τους, μπορούν να σπουδάσουν το κυνήγι και σε “απαγορευτική” για άλλα ηλικία… Η Μακεδονία, από την Καστοριά μέχρι Έβρο διαθέτει κάμποσες πεδινές εκτάσεις που μπορεί να συνυπάρχουν ορτύκια, καμπίσιες και μπεκατσίνια, και οι Σέρρες ίσως τις περισσότερες. Εκεί γύρω, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, ο τεσσεραμισάχρονος πλέον σκυλάκος πέρασε με άριστα δημοτικό και γυμνάσιο..
Με υπομονή και επιμονή…
Στο διάστημα που ακολούθησε της έναρξης “έβγαζε μάτια”. Τα πρώτα του ορτύκια φαγώθηκαν σε ειδικό γλέντι με πολλές μπύρες. Τέλη Οκτώβρη ο καταψύκτης είχε πολλά ορτύκια και αρκετά μπεκατσίνια, αφού ως τότε πήγαινε περισσότερο σε αυτά παρά σε οτιδήποτε άλλο θήραμα. Πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε χαρισματικό ζώο. Στο σπίτι συμπεριφέρεται όπως τα “λουλού” που ξημεροβραδιάζονται στους καναπέδες και γύρω στη ξυλόσομπα. Μόλις όμως δει τον Δημήτρη να ξεκρεμάει τουφέκι, τον ξεπερνάει σε ύψος με πηδήματα και δεν κρατιέται. Χαλάει τον κόσμο μέχρι να του ανοίξουν την πόρτα συνοδηγού. Στο κυνήγι το σκυλί αυτό έχει εντυπωσιάσει πολλούς. Τελευταίο εμπόδιο που είχε να ξεπεράσει ήταν το νερό, αλλά σύντομα στις όχθες της Κερκίνης και του Στρυμώνα το κατάφερε και αυτό. Στα μέρη αυτά, η μεγάλη ποικιλία θηραμάτων ιδίως κοντά σε υγρότοπους προσφέρει συχνά ανέλπιστες ευκαιρίες, οπότε κυνηγόσκυλο με φοβίες στο νερό δεν επιτρέπεται…
Ο “άχρηστος” σκυλάκος είχε γίνει διάσημος και σταδιακά ασυναγώνιστος. Ισάξιος με τα υπόλοιπα σε μπεκάτσα, πέρδικα, ορτύκι και απόλυτος κυρίαρχος στα μπεκατσίνια. Είδα αυτό το σκυλί να κυνηγάει ορτύκια στον Χανδρά του Έβρου και λίγους μήνες μετά το θαύμασα για την “μηχανική του” κυνηγώντας ορεινές πέρδικες και σε μεγαλύτερα υψόμετρα αγριόκοτες εκτός συνόρων. Τότε αναρωτιόμουν…
Ποιος έμαθε σε αυτό το σκυλί να κυνηγάει, και ποιος ασχολήθηκε μαζί του αφού άλλαζε συνεχώς αφεντικά, σπίτια, χώρους και πρόσωπα; Και πόσο εύκολο είναι για εμάς τους υποτιθέμενα έμπειρους να δεχτούμε πως ένα τελείως ανεκπαίδευτο σκυλί σε ηλικία 4+ ετών μπορεί να ξεδιπλώσει τέτοιες αρετές; Τώρα όμως ξέρω… Η τύχη του ήταν που κατέληξε στα χέρια του νεαρού Σερραίου, και που εξ αιτίας του αυτός “λοξοδρόμησε” από τα μονοπάτια των λαγάδων. Περισσότερο τυχερός όμως ήταν ο Δημήτρης που τον κράτησε, τον πίστεψε με εκείνα τα πονταρίσματα στις δεκοχτούρες και τον βοήθησε να αναδειχθεί για να πορεύονται μαζί κάμποσα χρόνια ακόμη….
Χαρακτηριστική η σχέση και ο βαθμός εξάρτησης
Η σχέση και ο βαθμός εξάρτησης που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα σε δίποδο και τετράποδο κυνηγό είναι χαρακτηριστική. Ο Δημήτρης σπάνια θα πάει κάπου χωρίς το σκυλί, και ο Prego δεν μπαίνει ποτέ στο σπίτι αν ο Δημήτρης λείπει…Θα έλεγα ότι μπορούν να επικοινωνούν και μόνο με τα μάτια, όπως ακριβώς ελάχιστοι μέχρι τώρα κυνόφιλοι έχουν καταφέρει… Μπορώ να περιγράψω κυνήγια αυτού του σκύλου σε πολλά θηράματα, αλλά οι περιγραφές δεν θα είναι διαφορετικές από αυτά που κάνουν τα δικά μου και τα δικά σας σκυλιά. Η τεράστια διαφορά όμως είναι ότι αυτό το σκυλί πρωτοβγήκε εκπαιδευτικό σε ηλικία 4,5 χρόνων…
Σκεφτείτε το…
