Κυνηγοί – Βόρεια Αμερική: Κάνουν πράξη το “άνοιγμα” στους εφήβους
Στις Η.Π.Α. και τον Καναδά, έχουν ήδη ξεκινήσει βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, έχοντας μάλιστα ήδη αρχίσει να δρέπουν και τους καρπούς των προσπαθειών τους
Σε μία εποχή που οι έφηβοι βυθίζονται όλο και περισσότερο στα κινητά τους τηλέφωνα και αποκόπτονται όχι μόνο από την κοινωνία αλλά κυρίως τη φύση, μερικά νέα παιδιά, που είχαν την τύχη να έχουν ερεθίσματα, γνώρισαν τον μαγευτικό κόσμο του δάσους, των ζώων και του κυνηγιού.
Νέοι Κυνηγοί – Βόρεια Αμερική: Η 17χρονη από την Μοντάνα
Ένα τέτοιο παιδί είναι η Άιρις Μακκίν, η 17χρονη από τη Μοντάνα των Η.Π.Α., που ανακαλύπτοντας τα κυνηγοτόπια, ενθουσιάστηκε τόσο που άφησε για χάρη τους τα ποδοσφαιρικά γήπεδα.
– “Ήταν αρχές Νοεμβρίου και ήμουν σχεδόν 11 ετών, όταν λίγες μέρες αφότου έχασε η ομάδα μου έναν σημαντικό αγώνα ποδοσφαίρου, ακολούθησα τον πατέρα μου στο κυνήγι”, θυμάται η 17χρονη σήμερα Άιρις.
– “Είχα περάσει τρεις ώρες μέσα στο κρύο, ακίνητη δίπλα στον πατέρα μου, όταν είδα το πρώτο ελάφι να πέφτει”.
Όπως διηγείται, ο πατέρας της, την άφησε να επεξεργαστεί το φρεσκοθηρευμένο ζώο, της εξήγησε όσα τον ρώτησε και της έδειξε πώς το επεξεργάζονται στη συνέχεια. Έκτοτε η Άιρις, ερωτεύτηκε το κυνήγι.
Η αρχή έγινε µε τόξο
Απέκτησε για αρχή ένα τόξο, ακολουθούσε κατά πόδας σε όσες εξορμήσεις της επέτρεπαν οι σχολικές υποχρεώσεις και δεν έκανε πίσω ούτε στιγμή για έξι ολόκληρα χρόνια. Τώρα πια, στα 17 της, ο νόμος της δίνει το δικαίωμα να βγαίνει για κυνήγι με όπλο, ακόμα και μόνη.
– “Κάθε χρόνο, στοχεύω να διευρύνω λίγο περισσότερο τις κυνηγετικές μου ικανότητες. Σκοπεύω επίσης να πετυχαίνω μεγαλύτερα και περισσότερα ελάφια από κάθε προηγούμενη χρονιά”, λέει και προσθέτει πως το πρώτο ελάφι που χτύπησε μόνη, δεν θα το ξεχάσει ποτέ.
– “Πιο αξιοσημείωτο από την επιτυχία και το μέγεθος του ζώου, ήταν η ίδια η εμπειρία”, λέει.
– “Θυμάμαι πώς ένιωθα κρατώντας το δικό μου όπλο για πρώτη φορά. Ενθουσιασμός ανάμεικτος με λίγο φόβο”.
Όπως λέει, παρά το γεγονός πως ο πατέρας είναι συντάκτης σε μεγάλο κυνηγετικό έντυπο και ιστοσελίδα (Outdoor Life), ουδέποτε την πίεσε να πατήσει τη σκανδάλη, παρά μόνο όταν εκείνη ένιωσε έτοιμη. Την έπαιρνε μαζί του σε πεζοπορίες ιχνηλάτησης, σε βόλτες στο βουνό, της μάθαινε όσα ήξερε, όμως ποτέ δεν επέμεινε στο να κάνει κάτι που δεν ήθελε.
– “Ένιωθα πιο άνετα με το κυνήγι μετά από κάθε έξοδο”, θυμάται.
Όταν πήρε το κολάι, άρχισε να μοιράζεται πραγματικά εμπειρίες με τον πατέρα της, χωρίς ποτέ να νιώσει την πίεση να γίνει σαν κι αυτόν.
Το ταξίδι στο Μάουι
– “Ταξίδεψα ακόμη και στο Μάουι με τον μπαμπά μου για να κυνηγήσω ελάφια και αγριογούρουνα. Η εμπειρία του Μάουι ήταν μία ματιά στο τι μπορεί να προσφέρει το κυνήγι: νέα μέρη και νέα είδη.
Νέες συγκινήσεις και απεριόριστα ερεθίσματα. Κυνηγώντας μέσα στους καταπράσινους λόφους και τα δάση της ενδοχώρας του Μάουι, άρχισα να εκτιμώ το κυνήγι ως κάτι περισσότερο από μία δραστηριότητα και την ενασχόλησή μου με τα ζώα ως κάτι περισσότερο από μία κατάκτηση. Άρχισα να καταλαβαίνω το κυνήγι ως μία ευκαιρία να βυθιστώ στην ακατέργαστη ομορφιά των άγριων εδαφών. Ήταν επίσης εξαιρετικό, όταν στο τελευταίο φως της τελευταίας νύχτας, πυροβόλησα ένα αγριογούρουνο που έκανε τα αγόρια της Χαβάης από όπου περάσαμε στην επιστροφή μας για την πόλη να με… αποθεώνουν”, αναφέρει με ικανοποίηση.
Νέοι Κυνηγοί – Βόρεια Αμερική: Σχολικές εκδροµές για κυνήγι βίσονα
Τα σχολικά είδη για τα περισσότερα παιδιά του κόσμου δεν περιλαμβάνουν προβολείς, υπνόσακους και μπότες χιονιού, ενώ και στις βασικές δεξιότητες δεν συγκαταλέγεται η οδήγηση έλκηθρων snowmobile.
Στο Γιούκον του Καναδά όμως, όλα αυτά είναι προαπαιτούμενα. Στην καναδική αυτή περιφέρεια οι έξοδοι στην συνήθως χιονισμένη φύση είναι τακτικά μέρος του μαθήματος, από το 2019 έως και σήμερα, καθώς εκεί ζουν κατά κύριο λόγο αυτόχθονες, και για αυτούς, η γνώση της γης τους, είναι υποχρεωτικό κομμάτι του προγράμματος σπουδών.
Ως εκ τούτου, δεν είναι λίγα τα σχολεία που βγαίνουν πλέον στα δάση, όπου τα παιδιά έχουν την δυνατότητα να μάθουν χρήσιμα πράγματα για την ενδημική χλωρίδα και πανίδα αλλά και να παρακολουθήσουν ένα ολοκληρωμένο κυνήγι βίσονα!
Μαθητές και δάσκαλοι από το Γυμνάσιο Πόρτερ Κρικ στο Γουάιτχορς, την μεγαλύτερη πόλη του Γιούκον, με 25.000 από τους συνολικά 35.000 πολίτες της επικράτειας, εξόρμησαν μέσα στην άνοιξη και θήρευσαν έναν βίσονα 680 κιλών.
Η εκδρομή κράτησε τέσσερις μέρες και οι μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων συνοδεύονταν από τρεις καθηγητές και τρεις εξειδικευμένους, οδηγούς. “Οι εκδρομές οργανώνονται συνήθως μεταξύ κοντινών σχολείων”, εξηγούν οι δάσκαλοι, “έτσι ώστε οι μεγαλύτεροι μαθητές να μπορούν να συνεργάζονται με νεότερους”. Μέχρι που έγινε μία ευκαιρία να συνδυάζουν μαθήματα από πολλές τάξεις – γεωγραφία, ιστορία, εκπαίδευση για τα θέματα των γηγενών, μαθηματικά και άλλα – σε μία εκδρομή. “Οι δεξιότητες που αποκτούν τα παιδιά μεγαλώνοντας σε αυτό το περιβάλλον είναι σημαντικές”, λέει ο καθηγητής Μπραντ Γκούσταβσον.
Οι λόγοι πάντως -κυρίως- που το κυνήγι του βίσονα θεωρείται αντικείμενο της επίσημης εκπαίδευσης στην εν λόγω περιφέρεια του Καναδά, είναι πολλοί. Πρωτίστως το κυνήγι είναι ίσως η βασικότερη πηγή τροφής, ενώ δευτερευόντως η περιφερειακή κυβέρνηση ενθαρρύνει τους ντόπιους να κυνηγούν βίσονες για να διατηρήσουν ένα σταθερό αριθμό στον πληθυσμό τους.
Νέοι Κυνηγοί – Βόρεια Αμερική: Ένας µήνας κυνηγετικών εξορµήσεων δωρεάν για µικρούς µαθητές
Σε μία πρωτοβουλία που εδώ και λίγα χρόνια δείχνει να έχει γίνει δεκτή με αγάπη από τους πολίτες της Φιλαδέλφεια, το Εθνικό Καταφύγιο Άγριας Ζωής John Heinz, παρέχει κάθε καλοκαίρι και για έναν ολόκληρο μήνα, κυνηγετικές εξορμήσεις σε οποιονδήποτε άνω των 12 ετών, που νιώθει αποκλεισμένος από την δραστηριότητα, για οικονομικούς, κοινωνικούς ή άλλους λόγους.
Παρά το γεγονός πως ο καθένας μπορεί να δηλώσει συμμετοχή και να γίνει δεκτός, το πρόγραμμα δίνει προτεραιότητα στους κατοίκους της Φιλαδέλφειας, ξέροντας, πως το μέλλον του κυνηγιού στην Πολιτεία, βασίζεται σε αυτούς. Παιδιά, έγχρωμοι, φτωχότεροι άνθρωποι έχουν για έναν ημερολογιακό μήνα τη δυνατότητα να τους παρασχεθούν γνώσεις επί των θηραμάτων, σκοπευτικά μαθήματα, εξοπλισμός για την εξόρμηση και φυσικά ένας μέντορας -που λειτουργεί εθελοντικά- να τους διδάξει όσα χρειάζεται να ξέρουν επί του πεδίου. Αξίζει να σημειωθεί, πως οι εξορμήσεις είναι για ελάφια τα οποία θηρεύονται με τόξο. Πέραν όμως του κυνηγετικού κομματιού, το “Mentored hunting”, όπως ονομάζεται το πρόγραμμα, έχει λειτουργήσει όμορφα και σε κοινωνικό επίπεδο. Οι συμμετέχοντες συγκεντρώνονται και κάνουν μεγάλα πικνίκ, παλαιότεροι “μαθητές” επιστρέφουν για να γίνουν μέντορες, έφηβοι που “πήραν” το πρώτο τους ελάφι, μοιράζονται τη χαρά τους με ανθρώπους που μέχρι πρότινος τους ήταν άγνωστοι. Επιπλέον, τα στοιχεία ως τώρα έχουν δείξει πως η πλειονότητα αυτών που λαμβάνουν μέρος στο πρόγραμμα, μετέπειτα, ασχολούνται και ιδιωτικά με το κυνήγι.
Ο Διευθυντής Καταφυγίων της πολιτείας, Λαμάρ Γκορ, από την πλευρά του, δηλώνει ικανοποιημένος με την πορεία και αποτελεσματικότητα του προγράμματος, ενώ αναφορικά σε αυτούς που του ασκούν κριτική, απαντά πως δεν είναι παρά ακόμα ένας τρόπος να βρίσκονται υπό έλεγχο οι πληθυσμοί των ελαφιών, περιορίζοντας έτσι τα τροχαία ατυχήματα αλλά και βελτιώνοντας την υγεία της χλωρίδας και της πανίδας της περιοχής.
