Στο κυνήγι του λαγού, τα πάντα έχουν μια λογική εξήγηση, αλλά, και τα πάντα ανατρέπονται. Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο, γιατί είναι τόσο πολυσύνθετο κυνήγι και συγχρόνως επηρεάζεται από μια σειρά αστάθμητους παράγοντες…
Του Στάθη Καβαθούλη
Ο χειμώνας βρίσκεται προ των πυλών, και το κυνήγι του λαγού αλλάζει εποχή. Γίνεται πιο δύσκολο, αλλά, παράλληλα, προσφέρει στον κυνηγό όμορφες στιγμές. Αυτές τις μέρες (δεύτερο 10ήμερο του Νοέμβρη) που γράφω το άρθρο για το περιοδικό, στην περιοχή μας (αλλά, σχεδόν και σε όλη τη χώρα), έχει νοτιάδες. Αποτέλεσμα αυτών των καιρικών συνθηκών, που συνδυάζονται με ασθενείς ανέμους, είναι να υπάρχει έντονη υγρασία.
Ορισμένοι νομίζουν ότι η πολύ υγρασία βοηθάει τα σκυλιά να ιχνηλατούν. Αυτή, όμως, είναι μια λανθασμένη αντίληψη. Η πολύ υγρασία είναι χειρότερη από την έλλειψη υγρασίας. Και αυτό γιατί ο ξηρός καιρός μπορεί, από τη μία να μη βοηθάει τα σκυλιά, όμως, από την άλλη, με τέτοιες συνθήκες δεν χαλάει ο ντορός. Η πολύ υγρασία είναι αυτή που χαλάει τον ντορό γιατί οι σταγόνες του νερού που πέφτουν σκεπάζουν τα ίχνη του λαγού.
Ένα απλό παράδειγμα, που θα λύσει πολλές απορίες: Αν αφήσουμε, το πρωί, το αυτοκίνητό μας στο βουνό, μετά από λίγο θα διαπιστώσουμε ότι είναι μούσκεμα από την υγρασία και το νερό που σχηματίζεται πάνω στις λαμαρίνες αρχίζει να στάζει στο έδαφος.
Υπάρχουν, όμως, ακόμη χειρότερες συνθήκες στην ιχνηλασία των ιχνών του λαγού. Και αυτές προέρχονται από την ομίχλη που δημιουργείται από την έντονη υγρασία, σε συνδυασμό με την άπνοια.
Ιδανικές συνθήκες για ιχνηλασία δημιουργούνται όταν έχει ξαστεριά το βράδυ και στη συνέχεια συννεφιάσει. Αυτές οι αλλαγές των καιρικών συνθηκών έχουν σαν συνέπεια, η υγρασία να είναι λίγη και η συννεφιά να την κρατάει αναλλοίωτη για πολύ ώρα. Συγχρόνως, η συννεφιά κρατάει σε πιο χαμηλά επίπεδα και τη θερμοκρασία, ανάλογα, βεβαίως, και την εποχή. Με το βοριά, όμως, η υγρασία είναι πιο καλή, γιατί είναι και πιο λίγη. Σε συνδυασμό, δε, με τις χαμηλές θερμοκρασίες, δημιουργεί πολύ καλές συνθήκες για το κυνήγι του λαγού.
Η υγρασία και η βροχή δεν επιφέρουν τις ίδιες επιπτώσεις στο κυνήγι. Ο καλύτερος καιρός για την άσκηση της θήρας, είναι, μετά από βροχή και ειδικά στην περίπτωση που αυτές οι καιρικές συνθήκες σταματήσουν, 2-3 ώρες πριν την ανατολή του ηλίου. Τότε είναι η ώρα που οι λαγοί πηγαίνουν προς το γιατάκι τους, και, ναι μεν τα βραδινά ίχνη έχουν εξαφανιστεί (λόγω του νερού), όμως, από την στιγμή που τα σκυλιά θα «πιάσουν» ίχνη, ξέρουμε, σχεδόν με απόλυτη βεβαιότητα, ότι αυτά είναι πρωινά. Κάτω από αυτές συνθήκες έχουμε περισσότερες πιθανότητες να φτάσουμε πιο γρήγορα κοντά στο λαγό. Αυτές, λοιπόν, είναι και οι ημέρες με την πιο μεγάλη κάρπωση. Παράλληλα, τέτοιες ημέρες, δίνουν συναρπαστικές διαστάσεις στα κυνήγια, που, διακρίνονται, αφενός για την μεγάλη ένταση που βγάζουν τα σκυλιά και, αφετέρου, για τις καλές αποδόσεις τις οποίες προσφέρουν.
Πότε, όμως, η βροχή δεν ευνοεί το κυνήγι του λαγού;
Όταν είναι καταρρακτώδης, κατά τη διάρκεια της ημέρας, γιατί σβήνει τα ίχνη του λαγού σχεδόν αμέσως. Από τη στιγμή, όμως, που θα σκυλιά έχουν βγάλει το λαγό και τον καταδιώκουν σφιχτά –έχουν, δηλαδή, το λαγό πολύ κοντά-, τότε η βροχή (έστω και καταρρακτώδης) δεν τους χαλάει την καταδίωξη. Στην περίπτωση, όμως, κατά την οποία τα σκυλιά χάσουν, έστω και για λίγο, το λαγό, και αυτός κερδίσει μέτρα, τότε η ισχυρή βροχή ξεπλένει τα ίχνη, και οι ιχνηλάτες δεν μπορούν να συνεχίσουν την δουλειά που ξεκίνησαν.
Η ασθενής βροχή ευνοεί, σε κάποιες περιπτώσεις και σε συνάρτηση με άλλους παράγοντες, την ιχνηλασία. Η πολύ σιγανή βροχή «απλώνει» τα ίχνη, και έτσι τα σκυλιά τα ψάχνουν έντονα.
Στα πετρωτά βουνά, μετά από βροχή και υγρασία, ο λαγός ψάχνεται καλύτερα. Αν τα βουνά είναι χωμάτινα, τότε, ο λαγός δεν ψάχνεται τόσο καλά, γιατί η υγρασία και η βροχή κάνουν το έδαφος λάσπη. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, μόλις ο λαγός περάσει τα πόδια του θα πιάσουν λάσπες, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορούν τα σκυλιά να ακολουθήσουν τα ίχνη του.
Στα πυκνά βουνά, λόγω της υγρασίας που έχουν τα φύλλα των πυκνών, ο λαγός θέλει να βγει έξω, μόλις κυνηγηθεί. Αποφεύγει, δηλαδή, να μείνει στο πυκνό και να μουσκεύεται. Αυτός είναι και ο λόγο που πολλοί κυνηγοί, τέτοιες μέρες, πιάνουν καρτέρια αμέσως μετά το πυκνό, ώστε μετά τη δίωξη να δουν το λαγό που θα φεύγει.
Η παγωνιά, φαινόμενο που παρατηρείται το χειμώνα στην ηπειρωτική χώρα, απαντάται τις μέρες που είναι χαμηλή η θερμοκρασία και έχει ξαστεριά. Τότε είναι που η υγρασία, μόλις πέσει στο έδαφος γίνεται πάγος. Η συννεφιά δεν ευνοεί την παγωνιά, αλλά, μόλις ξαστερώσει τα πάντα παγώνουν. Έτσι έχουμε το λεγόμενο «κοκκάλωμα» που εγκλωβίζει τα ίχνη και στη συνέχεια τα κάνει ανεπαίσθητα. Είναι τότε που τα σκυλιά κόβουν τα αυτιά τους (όσα είναι από φυλές με μακριά αυτιά), ή τρώνε τα χείλη τους, που έχουν… παγώσει.
Στην περίπτωση, τώρα, που ο λαγός έχει περπατήσει πάνω στο παγωμένο, τότε, λόγω του κρύου εδάφους ψάχνεται καλά και μας «οδηγεί» γρήγορα στο γιατάκι του. Στο κυνήγι του λαγού, τα πάντα έχουν μια λογική εξήγηση, αλλά, και τα πάντα ανατρέπονται. Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο, γιατί είναι τόσο πολυσύνθετο κυνήγι και επηρεάζεται από σωρεία αστάθμητων παραγόντων. Έχω δει τις, θεωρητικά, καλύτερες μέρες, να γίνονται οι χειρότερες και, οι χειρότερες καλύτερες που τις θυμόμαστε για μια ζωή. Αυτή είναι η γοητεία του συγκεκριμένου κυνηγιού, γι’ αυτό έχει τους περισσότερους θιασώτες από όλα τα κυνήγια στη χώρα μας.
