Προστατευτικά γιλέκα και Gps: Σύμμαχοι σωτηρίας στο κυνήγι του αγριόχοιρου
Δύο καίρια και σοβαρά από τα προβλήματα που πάντοτε ταλάνιζαν τους κυνηγούς αγριόχοιρων ήταν τα εξής: η αναζήτηση των σκύλων από τις μακρινές τους καταδιώξεις και τα τραύματά τους από τις επιθέσεις των κάπρων.
Σίγουρα δεν είναι λίγα εκείνα τα κυνηγόσκυλα που κυνηγώντας σε απόμακρες περιοχές χάθηκαν περιπλανώμενα στο άγνωστο, ούτε αυτά που έχασαν (και χάνουν) τη ζωή τους από τις συμπλοκές με τα θηρία που αντιμετωπίζουν. Η αγωνία για το τί συνέβηκε στους αγαπητούς μας συντρόφους ήταν μαρτυρική, κάθε φορά που χάναμε την επαφή μαζί τους. Και αυτό αποτελούσε ένα σύνηθες φαινόμενο στα απέραντα και σκληροτράχηλα δάση που συχνάζουν οι αγριόχοιροι.
Σε άλλη κατεύθυνση έφευγαν και σε άλλη τα αναζητούσαμε. Περιμέναμε νύχτες ολόκληρες για την επιστροφή τους, η οποία πολλές φορές ήταν ανέφικτη. Άλλες φορές δε, μια αιμορραγία από ένα χτύπημα του κάπρου ήταν καταλυτική ώστε τα σκυλιά να ξεψυχούν έρμαια και άνευ βοηθείας.
Τα τελευταία χρόνια ωστόσο στα σημαντικά αυτά ζητούμενα ήρθε η πολυπόθητη «λύση». Η χρήση των «κολάρων Gps» και των «προστατευτικών γιλέκων». Θα μπορούσαμε να πούμε πως αποτελούν τις μεγαλύτερες επινοήσεις του αιώνα για τον κόσμο των «γουρουνοκυνηγών».
Το Gps
Σε μια παλαιότερη συζήτηση με κάποιο φίλο που υπήρξε από τους πρώτους κυνηγούς που διέθετε σε εγχώριο επίπεδο ένα GPS ( Garmin), κι αφού είχε διαπιστώσει την πολύτιμη προσφορά του, ανέφερε χαρακτηριστικά: «προτιμώ πλέον να έχω ένα τέτοιο μηχάνημα παρά έναν καλό σκύλο». Εντούτοις, αρκετοί είναι εκείνοι, συνήθως εκτός του αντικειμένου κυνηγοί, που πιθανόν δεν κατανοούν την καθοριστική χρησιμότητά του. Συνηθίζουν να επικρίνουν τη χρήση του χαρακτηρίζοντάς το ως «επιζήμιο» και «μη παραδοσιακό». Κι εδώ σφάλλουν. Η παράδοση μπορεί να συνδεθεί άμεσα με την τεχνολογία και να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις νέες γενιές. Άλλωστε το κυνήγι από μόνο του ως ύπαρξη κρατά αναλλοίωτη και ανεξίτηλη την παράδοση στο χρόνο. Όλα, τα υπόλοιπα, λοιπόν, είναι θέμα χειρισμού με γνώμονα το μέτρον.
Ως εκ τούτου, μόνο ως «σωτήριο» και απόλυτα «επιτακτικό» θα μπορούσε να περιγραφεί σχετικά με το κυνήγι του αγριόχοιρου. Η συνεχής επαφή με τον σκύλο καθώς μπορείς ανά πάσα στιγμή να βλέπεις το πού βρίσκεται αλλά και το πώς συμπεριφέρεται, είναι στοιχεία υψίστης σημασίας. Τόσο για τη δική του ασφάλεια όσο και την «ομαλότητα» της κυνηγετικής μας εξόρμησης. Γνωρίζεις την κατεύθυνση και το στίγμα του ώστε μπορείς να τον εντοπίσεις και γρήγορα να τον μαζέψεις.
Γνωρίζεις τις κινήσεις του όπου πέρα από την ένδειξη του τρόπου εργασίας του, σου φανερώνει για το εάν συντρέχουν λόγοι κινδύνου. Όπως επί παραδείγματι η ένδειξη ως «ακινητοποιημένο» που μπορεί να δηλοί ένα σοβαρό τραύμα του σκύλου ή ακόμα και τον θάνατό του. Σε ένα τραύμα από την επίθεση ενός κάπρου σου δίνεται η δυνατότητα να προλάβεις μια αιμορραγία και να τον σώσεις, κάτι που σε αντίθετη περίπτωση αργοπεθαίνει αβοήθητος. Αυτό μπορώ να πω ότι αποτελεί και την πιο ουσιαστική βοήθεια.
Επιπλέον, δίνεται η δυνατότητα εύρεσης τραυματισμένων θηραμάτων που καθηλώνονται αρκετά μέτρα μακριά από το σημείο βολής καθώς με την ακριβή παρακολούθηση των σκύλων στο σημείο μπορείς να τα εντοπίσεις. Επιπροσθέτως, γνωρίζουμε διαρκώς και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες τη θέση μας στο περιβάλλον, πού ακριβώς βρισκόμαστε, πού θέλουμε να πάμε και σε ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε για να πάμε μέχρι εκεί, αλλά και πόση απόσταση απέχουμε από σημεία αναφοράς. Στοιχεία μείζονος σημασίας που χρησιμεύουν στο να αποτραπεί κάποιο ατύχημα.
Να σημειώσουμε ωστόσο πως η χρήση του Gps στο κυνήγι δεν αποτελεί αυτοσκοπό για τον «εγκλωβισμό» του θηράματος που ίσως κάποιοι θέλουν να παρουσιάζουν. Τα στοιχεία που ως πρωτεύοντα αναφέρθηκαν ουδείς εχέφρων μπορεί να αμφισβητήσει. Το εάν χρησιμοποιείται παράλληλα για πολλαπλές άλλες χρήσεις, είναι ένα άλλο θέμα που εντούτοις επαφίεται στη συνείδηση και κρίση του καθενός.
Προστατευτικά γιλέκα
Η μόνη λύση προστασίας των σκύλων που βρίσκονται εκτεθειμένοι απέναντι στα κοφτερά δόντια των κάπρων είναι τα γιλέκα θώρακος και κοιλιακής κοιλότητας.
Μπορεί να μην εγγυώνται την απόλυτη προστασία αλλά σίγουρα μπορούν να αποτρέψουν σε μεγάλο βαθμό τους σοβαρούς τραυματισμούς στη περιοχή των ζωτικών οργάνων του σκύλου. Εφαρμόζονται πλέον για το κυνήγι του αγριόχοιρου σε πολλές χώρες του κόσμου, κάτι που επίσης θεωρείται αναγκαίο.
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν και στη χώρα μας διάφοροι τύποι τέτοιων γιλέκων. Τα οποία αδιαμφισβήτητα έχουν αποδείξει τη χρήσιμη ιδιότητά τους. Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι η κατάλληλη εφαρμογή τους, η ευκαμψία, η αντοχή τους στα χτυπήματα αλλά και ο χώρος κάλυψης στο σωματότυπο των σκύλων. Ωστόσο αρκετοί κυνηγοί είναι εκείνου που ακόμα στέκονται επιφυλακτικοί απέναντι στην εφαρμογή τους.
Σίγουρα κανείς δεν θέλει να βλέπει το σκύλο του με ένα επιπρόσθετο «ένδυμα» πάνω του που εν μέρει, τον δυσκολεύει να εκτελέσει στο έπακρον την εργασία του. Θα πρέπει να καταλάβουμε όμως πως δεν μπορούμε να «τα έχουμε όλα». Κάτι θα «πάρουμε» και κάτι θα «χάσουμε». Παρόλο αυτά έχω δει σκύλους με γιλέκα να κυνηγούν στις ελληνικές συνθήκες για πάμπολλες ώρες και που συμπεριφέρονται σαν να μη το φορούν.
Οι κυνηγοί θα πρέπει να αντιληφθούν πως είναι η μοναδική ασπίδα προστασίας των σκύλων μας. Ζούμε την επέλαση των υβριδίων και μ’ αυτή την αλλόκοτη συμπεριφορά που παρουσιάζουν έχοντας κατακλύσει τις δασικές εκτάσεις, το γιλέκο είναι μονόδρομος.
Μπορεί ωστόσο τα γιλέκα προστασίας να δυσχεραίνουν σε κάποιο μικρό βαθμό την εργασία του σκύλου, όμως, είναι πλέον δεδομένο πως του προσφέρουν περισσότερες πιθανότητες ζωής. Ας σκεφθεί κανείς το παράδειγμα μ΄ έναν επιβάτη μηχανής που το κράνος και η στολή μπορεί κατά κάποιο τρόπο να προκαλούν μια δυσφορία αλλά και να μη παρέχουν την απόλυτη προστασία, λειτουργούν εντούτοις καταλυτικά ως προς την ακεραιότητά του και πολλές των περιπτώσεων του σώζουν τη ζωή.
Είναι προτιμότερο, λοιπόν, ένας σκύλος να κυνηγά λιγότερο και να τον «έχουμε» για περισσότερο, απ’ ότι να κυνηγά περισσότερο και να τον έχουμε για λιγότερο.
Διαβάστε επίσης: Γουρουνόσκυλα: Τα υπέρ και τα κατά των γιλέκων
